Rumelia Wschodnia
| 1878–1908 | |||||
| |||||
| Stolica | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Data powstania |
13 lipca 1878 | ||||
| Data likwidacji |
5 października 1908 | ||||
| Populacja • liczba ludności |
| ||||
| Język urzędowy | |||||
-byTodorBozhinov.png)
| |||||
Położenie na mapie świata  | |||||
| 42°08′36″N 24°44′56″E/42,143333 24,748889 | |||||
.svg)
Rumelia Wschodnia (bułg. Източна Румелия, tur. Rumeli-i Sarki) – dawne państwo autonomiczne na Bałkanach istniejące od 1878 do 1885 roku (formalnie do 1908). Stolicą kraju był Płowdiw.
Rumelię Wschodnią utworzono na mocy traktatu w Berlinie w 1878 roku. Zgodnie z jego postanowieniami kraj pozostawał formalnie prowincją osmańskiej Turcji, posiadał jednak szeroką autonomię wewnętrzną (stanowiącą faktycznie narzędzie bułgarskiej zwierzchności nad prowincją). Na czele kraju stał gubernator generalny.
Gubernatorzy generalni[edytuj | edytuj kod]
- gen. Arkadij Stołypin (1878 – 28 maja 1879)
- Aleko (Aleksandyr) Bogoridi (28 maja 1879 – maj 1884)
- Gawrił Krystewicz (maj 1884 – 6 września 1885)
- książę Aleksander I Battenberg (17 kwietnia 1886 – 7 września 1886)
- książę Ferdynand I Koburg (7 lipca 1887 – 5 października 1908)
6 września 1885 prowincję zajęły wojska bułgarskie. Na mocy podpisanego w Stambule układu Tofano zawartego 24 marca 1886 Turcja przekazała Księstwu Bułgarii całkowite zwierzchnictwo nad prowincją. Oficjalnie Rumelię Wschodnią włączono do Bułgarii w 1908 r.