(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Sojuz 36 – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Sojuz 36[edytuj]

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sojuz 36
Emblemat Sojuz 36
Dane misji
Indeks COSPAR

1980-41A

Zaangażowani

ZSRR

Pojazd
Statek kosmiczny

Sojuz 7K-T

Masa pojazdu

6 800 kg

Rakieta nośna

Sojuz-U

Załoga
Załoga

Walerij Kubasow (3)
Bertalan Farkas (1)

Start
Miejsce startu

Bajkonur, Kazachstan

Początek misji

26 maja 1980 (18:20:39 UTC)

Orbita okołoziemska
Apogeum

281,9 (363,3) km

Perygeum

197,5 (345,5) km

Okres orbitalny

89,0 (91,4) min

Inklinacja orbity

51,64°

Lądowanie
Miejsce lądowania

140 km SE od Żezkazganu

Lądowanie

31 lipca 1980 (15:15:02 UTC)

Czas trwania misji

65 d, 20 h, 54 min, 23 s. (lot kapsuły Sojuz 36)
7d, 20h, 45m, 44s (czas lotu kosmonautów)

Liczba okrążeń Ziemi

1 038

Program Sojuz

Salut 6 EP-5 (kod wywoławczy «Орион» - Orion) – piąta krótkotrwała misja na stację kosmiczną Salut 6 i zarazem dziewiąty udany załogowy lot kosmiczny na tę stację. Kubasow i Farkas powrócili na Ziemię na pokładzie statku Sojuz 37.

Załoga

[edytuj | edytuj kod]

Rezerwowa

[edytuj | edytuj kod]

Lądowanie

[edytuj | edytuj kod]

Załoga Sojuza 37

Przebieg misji

[edytuj | edytuj kod]

Na pokładzie Sojuz 36 znajdowała się lecąca w ramach programu Interkosmos radziecko-węgierska załoga w składzie: dowódca - Walerij Kubasow i inżynier-badacz - Bertalan Farkas, który został pierwszym węgierskim kosmonautą.

Pierwotnie misja miała mieć miejsce w czerwcu 1979 roku. Została jednak przełożona po awarii głównego silnika kapsuły Sojuz 33. Kosmonauci powrócili na pokładzie kapsuły Sojuz 35.

Eksperymenty

[edytuj | edytuj kod]

Węgierskie eksperymenty skupiały się na materiałoznawstwie, obserwacjach Ziemi i biologii. W sumie przeprowadzono 31 eksperymentów, nie licząc 5 doświadczeń bułgarskich. W eksperymencie „Motyl” zastosowali układ dozymetrów termoluminescencyjnych, które rozmieszczono w różnych punktach Saluta i na odzieży kosmonautów. Dozymetry te umożliwiły dokładną kontrolę dawek promieniowania jonizującego w poszczególnych częściach stacji i padających na załogę. Przyrząd „Balaton” służył do określania zdolności do pracy mierzący szybkość i dokładność reakcji kosmonautów oraz ich stabilność w przypadku natrafienia na trudności. Aparat „Diagnostyk” był wykorzystywany do szybkiej kontroli pracy serca, układu naczyniowego i oddechowego, wykonując zapisy elektroencefalograficzne i inne badania.

Kubasow i Farkas przywieźli przyrząd bułgarski „Spiektr-15”, który posłużył do przeprowadzenia doświadczeń geofizycznych „Gorizont”, „Kontrast”, „Atmosfera”, „Pannonia” i „Iluminator”.[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Astronautyka”. 112 (6), s. 2, 1980. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum. ISSN 0004-623X. 

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Dostępne języki
Wczytywanie...