Solina
49°24′02″N 22°26′57″E/49,400556 22,449167| wieś | |
.jpg) Solina, panorama | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
434[2] |
| Strefa numeracyjna |
13 |
| Kod pocztowy |
38-610[3] |
| Tablice rejestracyjne |
RLS |
| SIMC |
0360649[4] |
Położenie na mapie gminy Solina  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu leskiego  | |
| 49°24′02″N 22°26′57″E/49,400556 22,449167[1]
| |
| Strona internetowa | |
Solina – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina[4][5]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego. Do 30 grudnia 1999 Solina była siedzibą gminy Solina (siedziba przeniesiona do Polańczyka). Według danych z 2011 roku miejscowość zamieszkiwało 426 osób[6].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy raz Solina wzmiankowana jest w dokumencie z 1426 jako miejscowość leżąca w dobrach Kmitów. W II połowie XV w. miała miejsce powtórna lokacja wioski na prawie wołoskim. Wieś prawa wołoskiego, położona była w drugiej połowie XV wieku w ziemi sanockiej województwa ruskiego[7]. Przypadła ona synowi siostry wojewody, Katarzyny Kmicianki (zamężnej za Andrzejem Stadnickim, kasztelanem sanockim) – Mikołajowi Stadnickiemu, Katarzyna Kmicianka wniosła w wianie mężowi Mikołajowi Stadnickiemu Solinę. Otrzymał on wtedy w spadku jeszcze Myczków.
W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tabularnej w Solinie był Franciszek Leszczyński i Józef Jaszowski[8]. Właścicielem majątku Solina był Franciszek Leszczyński, uczestnik powstania styczniowego z 1863, porucznik wojsk austriackich, uczestnik bitwy pod Solferino, pochowany w 1904 w Uhercach. W 1893 właścicielem posiadłości tabularnej w Solinie był Rudolf Malcher[9].
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie leskim województwa lwowskiego. Do 1939 we wsi znajdował się dwór, którego właścicielem był Antoni Borzemski (ur. 1854)[10].
Większą część mieszkańców stanowili Polacy.
W latach 1944–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 29 Polaków[11].
Wieś Solina, przed zbudowaniem zapory znajdowała się na wschodnim brzegu Sanu (49°23'09.8"N 22°27'04.9"E)[12] i przez to pozostała po wojnie w ZSRR, gdzie utworzyła radę wiejską Solina[13].
W 1948 roku Solina powróciła do Polski w wyniku korekty granicy Polski z ZSRR[14][15]. Po korekcie granicy zostali stąd wysiedleni wszyscy Ukraińcy. W wyniku budowy zapory na Sanie w 1968 roku, miejsce po dawnej wsi zostało zatopione przez Jezioro Solińskie, a nową wieś Solina ulokowano na zachodnim brzegu Sanu, na południe od historycznej wsi Zabrodzie (która po wojnie przez cały czas była w Polsce).
W pobliżu wsi znajduje się Jezioro Solińskie, powstałe w 1968 poprzez spiętrzenie wód rzek San i Solinka. Solina jest ośrodkiem sportów wodnych i przystanią dla statków spacerowych.
-
-
Budynek elektrowni -
Widok na zaporę i zalew -
Budowa zapory -
Wieża widokowa na Górze Jawor i kolej gondolowa -
San, Rezerwat przyrody Nad Jeziorem Myczkowieckim i „serce Bieszczadów”
.jpg)
Kolej gondolowa Solina
[edytuj | edytuj kod]Polskie Koleje Linowe uruchomiły w 2022 roku kolej gondolową nad zaporą solińską. Górna stacja kolei znajduje się na górze Jawor, dolna stacja to Plasza. Całkowita długość trasy wynosi 1580 m, a różnica wysokości między stacjami to 100 metrów[16]. Na zboczu góry Jawor wybudowano też wieżę widokową[17].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 126435
- ↑ Raport o stanie gminy za rok 2022. Stan ludności 01.01.2022 str. 3 [dostęp 2024-05-14].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1173 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT.
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ Wieś Solina w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-05-27], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 212, 223.
- ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 203.
- ↑ Obwieszczenie. „Gazeta Lwowska”, s. 10, nr 264 z 19 listopada 1893.
- ↑ Profesor w Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku, autor Powiat sanocki w cyfrach – studyum statystyczne, Sanok 1904.
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 406, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
- ↑ Solina na mapie austriackiej z XIX wieku.
- ↑ NBUV
- ↑ УКАЗ Президії Верховної Ради Української РСР (15 травня 1948 р.) ПРО ЗМІНИ В АДМІНІСТРАТИВНО-ТЕРИТОРІАЛЬНОМУ ПОДІЛІ МЕДИКІВСЬКОГО, ДОБРОМИЛЬСЬКОГО, НИЖАНКОВИЦЬКОГО І МОСТИСЬКОГО РАЙОНІВ ДРОГОБИЦЬКОЇ ОБЛАСТІ.
- ↑ Rzeszowski Dziennik Wojewódzki. R.5, nr 9 (2 listopada 1948) = nr 28
- ↑ PKL kolejka Solina, gondolowa kolejka nad Soliną [online], Koleje Linowe Info [dostęp 2024-08-28].
- ↑ Wieża widokowa - PKL [online], www.pkl.pl [dostęp 2024-09-12].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Solina, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 609.
- Strona gminy
- Wirtualna wycieczka po koronie zapory w Solinie oraz kamera internetowa live
| Miejscowości |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jednostki pomocnicze |
|
