Stefania Toczyska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Typ głosu | |
| Zawód |
Stefania Toczyska, z domu Krzywińska (ur. 19 lutego 1943 w Grudziądzu) – polska śpiewaczka (mezzosopran).
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Z początku mieszkała w Toruniu, gdzie uczęszczała do Średniej Szkoły Muzycznej. Poślubiła Romualda Toczyskiego, nauczyciela teorii muzyki. W 1968 roku przeniosła się do Gdańska w celu dalszego kształcenia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (dzisiejsza Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku)[1], którą ukończyła z wyróżnieniem w 1973 roku w klasie śpiewu solowego Barbary Iglikowskiej.
Już przed ukończeniem studiów zaczęła zdobywać uznanie, otrzymując nagrody na międzynarodowych konkursach wokalnych: w Tuluzie (1971), Bazylei (1972), Paryżu (1973) i ’s-Hertogenbosch (1973).
Na scenie operowej zadebiutowała profesjonalnie w lutym 1973 roku w Państwowej Operze Bałtyckiej w Gdańsku w roli tytułowej w Carmen. Opera Bałtycka w Gdańsku, gdzie otrzymała stałą posadę solistki, stała się centrum jej działalności artystycznej, jednocześnie stanowiąc odskocznię dla rozwijania dalszej kariery w gościnnych występach w różnych teatrach operowych w kraju i na świecie.
Jej kariera i rozgłos nabrały rozmachu, zwłaszcza gdy Opera Bałtycka, specjalnie dla niej, wystawiła nigdy przedtem tam niewystawiane dzieła operowe takie jak Samson i Dalila Camille’a Saint-Saënsa (1975) oraz Faworyta Donizettiego (1978). Te przedstawienia zostały także zaprezentowane na gościnnych występach Opery Bałtyckiej (z udziałem Toczyskiej) w Warszawie (Samson i Dalila w 1976) oraz w Bremie (Faworyta w 1979).
Gdy kariera jej umocniła się, a śpiewaczka zyskała sławę, tak w kraju, jak i zagranicą, opuściła ona Operę Bałtycką, dając pożegnalne przedstawienie Samsona i Dalili 15 lipca 1979. Wkrótce potem wyjechała z Gdańska i osiadła na stałe w Wiedniu, który stał się centrum jej dalszej kariery. Tamże występowała często na scenie słynnej Wiedeńskiej Opery Państwowej (Wiener Staatsoper). Nie znaczy to, że zerwała z krajem urodzenia wszelkie więzy: tam także chętnie powracała w licznych gościnnych występach, zwłaszcza na scenie warszawskiej. Przez wiele lat występowała na Festiwalach Moniuszkowskich w Kudowie-Zdroju[2].
W 1979 roku Toczyska debiutowała w Ameryce w San Francisco Opera, jako Laura w Giocondzie (także z udziałem Renaty Scotto i Luciano Pavarottiego). Jej debiut w Covent Garden w Londynie odbył się w 1983 (w roli Amneris w Aidzie).
W 1988 roku zadebiutowała w Metropolitan Opera, jako Marfa w Chowańszczyźnie Musorgskiego, później tamże kreowała role w Aidzie, Trubadurze, Borysie Godunowie, Balu maskowym, Adrianie Lecouvreur i Rusałce. Po raz ostatni na deskach Metropolitan Opera wystąpiła w 1997 roku (jako Ulryka w Balu maskowym Verdiego)[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Historia Wydziału III. amuz.gda.pl. [dostęp 2010-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-25)].
- ↑ Festiwal Moniuszkowski – encyklopedia.
- ↑ Un Ballo in Maschera [online], archives.metopera.org [dostęp 2024-07-26].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stefania Toczyska, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-22].
- Biogram Stefanii Toczyskiej i historia występów w archiwach Teatru Wielkiego w Warszawie
- Stefania Toczyska w archiwach Metropolitan Opera
- Stefania Toczyska, polska królowa piratów, Tomasz Pasternak, „Trubadur” Nr 2(19)/2001
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Absolwenci Akademii Muzycznej w Gdańsku, Pani Toczyska figuruje jako Krzywińska-Toczyska. amuz.gda.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-24)].
- Stefania Toczyska. teatrwielki.pl. [dostęp 2007-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].
- Aneta Śmiałek: Kiedy idziemy za głosem swego serca, zbieramy owoce w życiu dojrzałym. Rozmowa ze Stefanią Toczyską. trubadur.pl, marzec 2003. [dostęp 2008-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-09-20)].
- Wacław Panek (1985): Stefania Toczyska – Sen na jawie