Styl no logo
No logo – styl w modzie, którego założeniem jest noszenie odzieży bez widocznego logo firmy producenta[1]. Nie jest – jak można by sądzić – związany z ruchem antyglobalistycznym. Osoby ubierające się według tego stylu cenią sobie ubrania niebędące jednoczesną reklamą producenta. Odzież określana mianem „No Logo” jest najczęściej niemarkowa. Kupowana bywa w sklepach typu ciucholand. Mianem no logo bywają również określane produkty znanych firm, nie eksponujące logo lub ukrywające je (np. czarny haft na czarnym materiale)[2]. Osoby ubierające się w ten sposób, cenią sobie jakość, oryginalność i unikatowość noszonych przez siebie rzeczy. Styl ten stwarza pewne wrażenie elitarności, a przy tym nadaje posmaku zaangażowania intelektualnego[3].
Przykładem firmy tworzącej kolekcje w stylu „No Logo” jest Bottega Veneta[4]. Styl ten nie jest związany z żadną subkulturą młodzieżową.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Początki kontestacji marki przypadły na lata dziewięćdziesiąte XX w. i polegały m.in. na noszeniu odzieży odwróconej na lewą stronę[3]. Początki można też łączyć z książką No logo (1999) kanadyjskiej publicystki Naomi Klein. Autorka skrytykowałą rolę marki, zarzucając jej zbytni udział w cenie rynkowej produktu, a także koszt, jaki firmy gotowe są ponieść w promocji marki, który jest często wyższy niż rzeczywista zapłata twórcom produktu i producentom[1]. Klein postawiła tezę, że brak logo przyczynia się do wolności wyboru[5].Książka trafiła w zapotrzebowanie ruchów alterglobalistycznych zyskując przydomek biblii alterglobalistów[6] i stała się początkiem mody na ignorowanie znaków firmowych. Do popularyzacji stylu przyczyniła się grupa Radiohead, która zainspirowana książką, urządziła trasę koncertową nazwaną sloganem logo free[1][7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Paweł Piller: No Logo (r). [dostęp 2008-10-16]. (pol.).
- ↑ Czym jest styl no logo? - comodne.pl - Najnowsze trendy i stylizacje ze świata mody, „comodne.pl - Najnowsze trendy i stylizacje ze świata mody”, 7 listopada 2018 [dostęp 2018-11-07] (pol.).
- ↑ a b Barbara Samborska: Bezimienni. [dostęp 2008-10-16]. (pol.).
- ↑ Magdalena Sroka, Andrzej Grabarczuk: "No logo" znaczy prestiż. Gazeta Wyborcza, 2/08/2007. [dostęp 16/10/1008]. (pol.).
- ↑ Remigiusz Okraska: No Logo, No Klein. [dostęp 2008-10-16]. (ang.).
- ↑ Naomi Klein, koncerny i zagarnianie przestrzeni publicznej. [dostęp 2008-10-16]. (pol.).
- ↑ Q Magazine - October 2000 - By Danny Eccleston. [dostęp 2008-10-16]. (ang.).