(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Szereg promieniotwórczy – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Szereg promieniotwórczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Szereg promieniotwórczy – łańcuch radionuklidów powstających w wyniku kolejnych rozpadów promieniotwórczych; szereg tego typu kończy się nuklidem trwałym lub rozszczepiającym się samorzutnie[1]. Przemiany jądrowe zachodzące w szeregach to głównie rozpady typu alfa (αあるふぁ) i beta minus (βべーた). Niektóre jądra promieniują na obydwa sposoby, przez co szeregi promieniotwórcze bywają rozgałęzione.

W 1913 roku Frederick Soddy i Kazimierz Fajans niezależnie opisali prawo przesunięć – w rozpadzie alfa (αあるふぁ) powstający nuklid ma zmniejszoną liczbę atomową (Z) o 2 i liczbę masową (A) o 4, a w rozpadzie beta minus (βべーた) liczba atomowa wzrasta o 1.

W przyrodzie istnieją cztery główne szeregi promieniotwórcze: uranowo-radowy, torowy, uranowo-aktynowy i neptunowy, zbiorczo nazywane rodziną promieniotwórczą[2].

Nuklidy szeregu neptunowego mają krótki okres rozpadu, przez co w przyrodzie występują jedynie w znikomych ilościach, powstając w wyniku przemian jądrowych wywołanych promieniowaniem zewnętrznym[3]. Występujące w naturze szeregi rozpoczynają się izotopem promieniotwórczym o długim okresie półtrwania[3].

Przynależność nuklidów do szeregów promieniotwórczych

[edytuj | edytuj kod]

O tym, do którego szeregu należy dany nuklid, decyduje jego liczba masowa A. W rozpadzie promieniotwórczym liczba masowa zmienia się o 4 poprzez emisję cząstki αあるふぁ; można to przedstawić wzorem[3]:

gdzie:

  • liczba całkowita,
  • – przyjmuje wartości 0, 1, 2, 3.

W ten sposób otrzymuje się 4 szeregi promieniotwórcze:

Poszczególne szeregi

[edytuj | edytuj kod]

Uranowo-radowy

[edytuj | edytuj kod]
Szereg promieniotwórczy uranowo-radowy

Szereg rozpoczyna się izotopem uranu 238U o okresie półtrwania wynoszącym 4,5 miliarda lat, a kończy na stabilnym ołowiu 206Pb. Szereg opisuje wzór 4n + 2 i należy do niego 16 nuklidów, między innymi: 238U, 234U, 226Ra, 222Rn, 210Po, 206Pb.

Nuklid Typ rozpadu Czas połowicznego rozpadu Uwolniona energia, MeV Produkt rozpadu
U 238 αあるふぁ 4,51×109 lat 4,270 Th 234
Th 234 βべーた 24,10 d 0,273 Pa 234
Pa 234 βべーた 1,18 min 2,197 U 234
U 234 αあるふぁ 2,44×105 lat 4,859 Th 230
Th 230 αあるふぁ 7,50×104 lat 4,770 Ra 226
Ra 226 αあるふぁ 1599 lat 4,871 Rn 222
Rn 222 αあるふぁ 3,823 d 5,590 Po 218
Po 218 αあるふぁ 3,05 min 6,88 Pb 214
Pb 214 βべーた 26,8 min 1,024 Bi 214
Bi 214 βべーた 99,98%
αあるふぁ 0,02%
19,7 min 3,272
5,617
Po 214
Tl 210
Po 214 αあるふぁ 0,162 ms 7,883 Pb 210
Tl 210 βべーた 1,32 min 5,484 Pb 210
Pb 210 βべーた 22,3 lat 0,064 Bi 210
Bi 210 βべーた 99,99987%
αあるふぁ 0,00013%
5,0 d 1,426
5,982
Po 210
Tl 206
Po 210 αあるふぁ 138,375 d 5,407 Pb 206
Pb 206 trwały

Uranowo-aktynowy

[edytuj | edytuj kod]
Szereg promieniotwórczy uranowo-aktynowy

Szereg rozpoczyna się izotopem uranu 235U o okresie półtrwania wynoszącym 700 milionów lat a kończy na stabilnym ołowiu 207Pb. Szereg opisuje wzór 4n + 3 i należy do niego 14 nuklidów, między innymi: 235U, 231Pa, 223Ra.

Nuklid Typ rozpadu Czas połowicznego rozpadu Uwolniona energia, MeV Produkt rozpadu
U 235 αあるふぁ 6,96×108 lat 4,678 Th 231
Th 231 βべーた 25,64 h 0,391 Pa 231
Pa 231 αあるふぁ 32760 lat 5,150 Ac 227
Ac 227 βべーた 98,62%
αあるふぁ 1,38%
21,772 lata 0,045
5,042
Th 227
Fr 223
Th 227 αあるふぁ 18,72 d 6,147 Ra 223
Fr 223 βべーた 21,8 min 1,149 Ra 223
Ra 223 αあるふぁ 11,434 d 5,979 Rn 219
Rn 219 αあるふぁ 3,920 s 6,946 Po 215
Po 215 αあるふぁ 99,99977%
βべーた 0,00023%
1,78 ms 7,527
0,715
Pb 211
At 215
Pb 211 βべーた 36,1 min 1,367 Bi 211
Bi 211 αあるふぁ 99,724%
βべーた 0,276%
2,15 min 6,751
0,575
Tl 207
Po 211
Po 211 αあるふぁ 510 ms 7,595 Pb 207
Tl 207 βべーた 4,79 min 1,418 Pb 207
Pb 207 trwały

Torowy

[edytuj | edytuj kod]
Szereg promieniotwórczy torowy

Szereg rozpoczyna się izotopem toru 232Th o okresie półtrwania wynoszącym 14 miliardów lat, a kończy stabilnym ołowiem 208Pb. Szereg jest opisanym wzorem 4n + 0, należy do niego 12 nuklidów, między innymi: 232Th, 228Th, 228Ra, 220Rn.

Nuklid Typ rozpadu Czas połowicznego rozpadu Uwolniona energia, MeV Produkt rozpadu
Th 232 αあるふぁ 1,405×1010 lat 4,081 Ra 228
Ra 228 βべーた 5,75 lat 0,046 Ac 228
Ac 228 βべーた 6,13 h 2,124 Th 228
Th 228 αあるふぁ 1,913 lat 5,520 Ra 224
Ra 224 αあるふぁ 3,64 d 5,789 Rn 220
Rn 220 αあるふぁ 54,5 s 6,404 Po 216
Po 216 αあるふぁ 0,158 s 6,906 Pb 212
Pb 212 βべーた 10,64 h 0,570 Bi 212
Bi 212 βべーた 64,06%
αあるふぁ 35,94%
60,55 min 2,252
6,208
Po 212
Tl 208
Po 212 αあるふぁ 3×10−7 s 8,955 Pb 208
Tl 208 βべーた 3,0 min 4,999 Pb 208
Pb 208 trwały

Neptunowy

[edytuj | edytuj kod]
Szereg promieniotwórczy neptunowy

Szereg rozpoczyna się izotopem neptunu 237Np o okresie półtrwania 2,1 miliona lat, a kończy na stabilnym bizmucie 209Bi. Szereg opisany jest wzorem 4n + 1 i należy do niego 13 nuklidów, między innymi: 237Np, 233U, 229Th.

Szereg neptunowy występuje jedynie w wyniku sztucznego otrzymywania (naświetlanie uranu strumieniem neutronów). Okres półtrwania neptunu jest około 2000 razy krótszy od wieku Ziemi przez co zostały jedynie niewykrywalne jego ilości. Obecnie w rudach uranowych występuje go ok. 1,8×10−10%, tj. ok. 2 atomy neptunu na bilion (1012) atomów uranu.

Nuklid Typ rozpadu Czas połowicznego rozpadu Uwolniona energia, MeV Produkt rozpadu
Np 237 αあるふぁ 2,14×106 lat 4,959 Pa 233
Pa 233 βべーた 27,0 d 0,571 U 233
U 233 αあるふぁ 1,59×105 lat 4,909 Th 229
Th 229 αあるふぁ 7340 lat 5,168 Ra 225
Ra 225 βべーた 14,8 d 0,36 Ac 225
Ac 225 αあるふぁ 10 d 5,935 Fr 221
Fr 221 αあるふぁ 4,8 min 6,3 At 217
At 217 αあるふぁ 32,3 ms 7,0 Bi 213
Bi 213 βべーた
αあるふぁ
46 min
5,87
Po 213
Tl 209
Po 213 αあるふぁ 4,2×10−6 s Pb 209
Tl 209 βべーた 2,2 min 3,99 Pb 209
Pb 209 βべーた 3,25 h 0,644 Bi 209
Bi 209 quasi trwały*

* Izotop 209Bi, choć często opisywany jako trwały, ma okres połowicznego rozpadu 1,9×1019 lat, a produktem jego rozpadu αあるふぁ jest 205Tl. Tak długi okres rozpadu (setki milionów razy dłuższy od wieku wszechświata) pozwala traktować bizmut jako praktycznie trwały.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. szereg promieniotwórczy, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-03-24].
  2. rodzina promieniotwórcza, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-03-24].
  3. a b c praca zbiorowa: Encyklopedia Fizyki. T. III. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 504 - 506.