(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Tadeusz Mikulski – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Tadeusz Mikulski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Mikulski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1909
Chobotów

Data i miejsce śmierci

26 sierpnia 1958
Wrocław

profesor nauk historycznych
Specjalność: literatura
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1932
Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

1946
Uniwersytet Wrocławski

Profesura

1947

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka Nagrody Państwowej

Tadeusz Mikulski (ur. 17 stycznia 1909 w Chobotowie, obwód tambowski w Rosji, zm. 26 sierpnia 1958 we Wrocławiu) – polski historyk literatury, śląskoznawca, eseista, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Stefana i Emilii z domu Peche[1]. W 1920 przyjechał do Polski[2]. Uczył się w toruńskim gimnazjum. Publikował w prasie już od roku 1926, w wieku 17 lat. Od roku 1927 studiował na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, następnie, od 1929 na Uniwersytecie Jagiellońskim, pod opieką Ignacego Chrzanowskiego, gdzie w 1932 uzyskał stopień doktora filozofii. W latach 1932–1936 pracował w dziale starych druków Biblioteki Narodowej. Od 1936 był asystentem Juliana Krzyżanowskiego na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1937–1938 wyjechał na stypendium naukowe do Paryża.

Uczestnik kampanii wrześniowej 1939, a także obrony Warszawy. Podczas okupacji niemieckiej brał udział w tajnych kompletach. Walczył w powstaniu warszawskim (podporucznik AK pseudonim „Krasicki”). Po powstaniu dostał się do niewoli niemieckiej (nr jeniecki 101565)[1].

Od 20 listopada 1945 pracował na Uniwersytecie Wrocławskim, w 1946 został habilitowany, w 1947 nadano mu tytuł profesora tejże uczelni. Jest współzałożycielem Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Od 1953 był redaktorem naczelnym „Pamiętnika Literackiego”. W latach 1947–1952 był jednym z redaktorów „Zeszytów Wrocławskich”.

Zmarł we Wrocławiu, pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca.

Grób Tadeusza Mikulskiego na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • 1950 – Spotkania wrocławskie
  • 1956 – Ze studiów nad oświeceniem
  • 1960 – W kręgu oświeconych
  • 1961 – Temat Wrocław
  • 1964 – Rzeczy staropolskie
  • 1976 – Miniatury krytyczne

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • Nagroda miasta Wrocławia (1948)
  • Nagroda naukowa II stopnia (1951)
  • Nagroda Państwowa II stopnia za całość pracy naukowej w minionym dziesięcioleciu, dotyczącej kultury polskiego Oświecenia (1955)[6]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

W 1959 ufundowano nagrodę naukową im. Tadeusza Mikulskiego, przyznawaną przez Komitet Nauk o Literaturze Polskiej PAN.

Doceniając zasługi profesora Tadeusza Mikulskiego dla Wrocławia, nazwano jego imieniem ulicę na Oporowie[7], przy której mieszkał, jak i salę czytelnianą Zakładu Historii Literatury Uniwersytetu Wrocławskiego. 1 października 1966 roku imieniem Tadeusza Mikulskiego została nazwana Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna we Wrocławiu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Powstańcze Biogramy - Tadeusz Mikulski [online], www.1944.pl [dostęp 2024-06-12] (pol.).
  2. Słownik biograficzny historii Polski. Wrocław, Warszawa, Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2005, s. 1767. ISBN 83-04-04692-X.
  3. M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1590 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
  4. M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 1007 „za wybitną działalność naukową”.
  5. M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 - Uchwała Rady Państwa z dnia 14 stycznia 1955 r. nr 0/126 - na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk.
  6. Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-06-12]. 
  7. Ulica Mikulskiego Tadeusza na wrocławskim Oporowie. [w:] Wratislaviae Amici [on-line].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Z. Hierowski, O Tadeuszu Mikulskim i jego Spotkaniach wrocławskich, [w:] T. Mikulski, Spotkania wrocławskie, Katowice 1966 (wyd. 3).
  • Księga wspomnień. O zmarłych pracownikach powojennej polonistyki wrocławskiej, red. M. Ursel, Wrocław 2002.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]