Takht-i-Bahi
Wygląd
Na mapach: 34°19′15″N 71°56′45″E/34,320833 71,945833
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
kulturowy |
Spełniane kryterium |
IV |
Numer ref. | |
Region[b] |
Azja i Pacyfik |
Historia wpisania na listę | |
Położenie na mapie Pakistanu | |
34°19′15″N 71°56′45″E/34,320833 71,945833 | |
Takht-i-Bahi – klasztor wzniesiony na skalistym wierzchołku góry, położony nad doliną Swat w Gandharze w I wieku n.e. Zbudowany zgodnie z zasadami sztuki grecko-buddyjskiej – w centrum klasztoru znajdowała się wihara (część mieszkalna). Wewnątrz znajdowała się również stupa, której cokół i bębny ozdobione były wizerunkami Buddy.
Ruiny klasztoru zostały odkryte w 1836, natomiast prace archeologiczne rozpoczęły się w 1852, od 1980 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ilustrowana Księga Świata - Skarby Świata - Azja, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2002, ss. 24, ISBN 83-7304-020-X.