(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Trankwice – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Trankwice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trankwice
osada
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

sztumski

Gmina

Stary Targ

Liczba ludności (2015)

165

Strefa numeracyjna

55

Kod pocztowy

82-410[2]

Tablice rejestracyjne

GSZ

SIMC

0157546

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Trankwice”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Trankwice”
Położenie na mapie powiatu sztumskiego
Mapa konturowa powiatu sztumskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Trankwice”
Położenie na mapie gminy Stary Targ
Mapa konturowa gminy Stary Targ, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Trankwice”
Ziemia53°58′10″N 19°14′23″E/53,969444 19,239722[1]

Trankwice (niem. Trankwitz) – osada w Polsce w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Stary Targ. Wieś wchodzi w skład sołectwa Bukowo.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Dwór w Trankwicach
Fragment spichlerza w Trankwicach

W 1321 Prus Witko otrzymał pole Semmolanx. W skład miejscowości wchodziły także dwa inne pola – Trankotin i Wissewil. Były to dobra rycerskie. W XV wieku występowały nazwy Trankot i Trankwicz. Na polu Wissewil istniał folwark Lubszynek (jeszcze w XVII wieku). Wieś szlachecka położona była w I Rzeczypospolitej w województwie malborskim[3]. Dobra były początkowo w posiadaniu Trankwiczów, a potem Czemów – posiadający także dobra waplewskie. Następnie, do czasów zaboru pruskiego, dobra były w posiadaniu dziedzica Waplewa. Potem dzierżyli je Białobłoccy. Zdecydowaną większość mieszkańców w XIX wieku stanowiły osoby wyznania ewangelickiego.

Osada folwarczna składała się z dworu, parku oraz budynków gospodarczych i inwentarskich; na wschód od folwarku powstał niewielki zespół czworaków. Pod koniec XIX wieku w miejscowości były m.in. cegielnia z okrągłym piecem oraz wytwórnia sera. Dawny układ przestrzenny został zachowany. Powstały w 1849 spichlerz oraz park w stylu angielskim z początku XX wieku zostały w 1977 wpisane do rejestru zabytków. Z okolic połowy XIX wieku pochodzi także dwór w stylu klasycystycznym, który znalazł się w ruinie. Zachowało się także kilka innych budowli z przełomu XIX i XX wieku, m.in. budynek dawnej szkoły czy kuźnia.

W latach 1945–1975 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego, a w latach 1975–1998 do województwa elbląskiego.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Według rejestru zabytków NID[4] na listę zabytków wpisane są:

  • park dworski, XIX/XX, nr rej.: A-878 z 29.12.1977
  • spichrz folwarczny, 1849, nr rej.: A-878 z 18.11.1983

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 140290
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1307 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Prusy Królewskie w drugiej połowie XVI wieku: suplement. Cz. 1, Mapy, plany, Warszawa 2021, k. 1.
  4. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2022-01-03].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]