(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Watford F.C. – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Watford F.C.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Watford FC)
Watford F.C.
Ilustracja
Pełna nazwa

Watford Football Club

Przydomek

The Hornets (Szerszenie)
The Golden Boys (Złoci Chłopcy)

Barwy

           

Data założenia

1881 (jako Watford Rovers)

Debiut w najwyższej lidze

1982/1983

Liga

Championship

Państwo

 Wielka Brytania

Adres

Watford Football Club
Vicarage Road Stadium
Watford
Hertfordshire WD18 OER
Wielka Brytania

Stadion

Vicarage Road,
Watford

Właściciel

Gino Pozzo

Prezes

Raffaele Riva

Trener

Tom Cleverley (tymczasowo)

Asystent trenera

Paolo Benetti

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Watford Football Clubangielski klub piłkarski z siedzibą w mieście Watford, w hrabstwie Hertfordshire, występujący w Championship.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Klub został założony w 1881 roku i na początku występował na stadionie Cassio Road. W 1922 przeniósł się na obecny stadion Vicarage Road. Od 1997 roku na tym samym obiekcie występuje drużyna rugby Saracens Rugby Club. Pseudonim klubu The Hornets (szerszenie) pochodzi od strojów w żółto-czarne pasy. Watford znane jest z długotrwałej rywalizacji z lokalnym klubem Luton Town.

Najlepsze okresy w historii klubu miały miejsce pod przewodnictwem trenera Grahama Taylora, byłego selekcjonera reprezentacji Anglii. Pierwszy raz objął on zespół w 1977 i trenował go 10 lat. W tym czasie Watford przebyło drogę z Division Four do Division One zdobywając wicemistrzostwo Anglii w 1983, osiągnęło także finał Pucharu Anglii w 1984 i wystąpiło w Pucharze UEFA. Po raz drugi Taylor objął klub w 1997 i w 1999 zespół awansował do Premier League, z której spadł rok później. W tym czasie właścicielem klubu był wokalista Elton John, który miał być dożywotnim honorowym prezesem Watford F.C. 9 listopada 2008 roku pojawiła się informacja, iż zrzeka się on honorowego tytułu, z powodu złej polityki drużyny.

W sezonie 2005/2006 zajął 3. miejsce w rozgrywkach Championship i w finale play-off o wejście do Premier League pokonał 3:0 Leeds United. W sezonie 2006/2007 występował w rozgrywkach angielskiej ekstraklasy, jednakże po zajęciu ostatniego miejsca w tabeli ponownie spadł do niższej klasy rozgrywkowej. W roku 2012 trenerem klubu został Gianfranco Zola, który poprowadził zespół do trzeciego miejsca w lidze, gwarantującego awans do baraży o Premier League. W półfinale zawodnicy włoskiego szkoleniowca po pasjonującej końcówce pokonali Leicester City. W finale przegrali z Crystal Palace F.C. 0:1 i pozostali w Championship.

W sezonie 2014/2015 piłkarze Watfordu wywalczyli awans do najwyższej klasy rozgrywkowej Premier League.

Obecny skład

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Watfordu F.C..
stan na 29 lipca 2022
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Anglia Ben Foster
2 OB Anglia Jeremy Ngakia
3 OB Anglia Danny Rose
4 PO Nigeria Peter Etebo (wypożyczony ze Stoke City)
5 OB Nigeria William Troost-Ekong
6 PO Francja Imrân Louza
7 NA Norwegia Joshua King
8 PO Anglia Tom Cleverley (kapitan)
10 NA Brazylia João Pedro
11 OB Maroko Adam Masina
12 NA Szwecja Ken Sema
14 PO Anglia Nathaniel Chalobah
15 OB Irlandia Północna Craig Cathcart
16 PO Anglia Dan Gosling
17 NA Anglia Ashley Fletcher
18 NA Jamajka Andre Gray
Nr Poz. Piłkarz
19 PO Francja Moussa Sissoko
20 PO Portugalia Domingos Quina
21 OB Hiszpania Kiko Femenía
23 NA Senegal Ismaïla Sarr
25 NA Nigeria Emmanuel Dennis
26 BR Austria Daniel Bachmann
27 OB Belgia Christian Kabasele
29 NA Kolumbia Cucho Hernández
31 OB Chile Francisco Sierralta
32 OB Anglia Mattie Pollock
33 PO Słowacja Juraj Kucka (wypożyczony z Parmy)
34 NA Anglia Kwadwo Baah
35 BR Irlandia Rob Elliot
36 NA Anglia Joseph Hungbo
38 OB Hiszpania Marc Navarro
OB Hiszpania Mario Gaspar
PO Turcja Ozan Tufan (wypożyczony ze Fenerbahçe)

Piłkarze na wypożyczeniu

[edytuj | edytuj kod]
Nr Poz. Piłkarz
BR Szwecja Pontus Dahlberg (w Doncaster Rovers do 30 czerwca 2022)
PO Nigeria Tom Dele-Bashiru (w Reading do 30 czerwca 2022)
NA Szkocja Dapo Mebude (w Wimbledonie do 30 czerwca 2022)
BR Anglia Adam Parkes (w Dover Athletic do 30 czerwca 2022)
Nr Poz. Piłkarz
NA Wenezuela Adalberto Peñaranda (w Las Palmas do 30 czerwca 2022)
NA Argentyna Ignacio Pussetto (w Udinese do 30 czerwca 2022)
OB Kolumbia Jorge Segura (w Américe Cali do 30 czerwca 2022)
NA Dania Philip Zinckernagel (w Nottingham Forest do 30 czerwca 2022)

Sztab szkoleniowy

[edytuj | edytuj kod]

Dotychczasowi menedżerowie

[edytuj | edytuj kod]
  • Roy Hodgson (2022)
  • Statystyki klubowe

    [edytuj | edytuj kod]

    Sukcesy

    [edytuj | edytuj kod]
    R Przeciwnik Kraj 1.mecz Rewanż
    I 1. FC Kaiserslautern Niemcy 1:3 3:0
    II Lewski Sofia Bułgaria 1:1 3:1 dogr.
    III Sparta Praga Czechy 2:3 0:4


    Rekordy

    [edytuj | edytuj kod]

    Europejskie puchary

    [edytuj | edytuj kod]

    Legenda do wszystkich tabel:

    • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
    • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
    Sezon Rozgrywki Runda Przeciwnik Dom Wyjazd Ogólnie
    1983/84 Puchar UEFA 1R Niemcy 1. FC Kaiserslautern 3–0 1–3 4–3
    2R Lewski Sofia 1–1 3–1 4–2, Dogr.
    1/8 Czechosłowacja Sparta Praga 2–3 0–4 2–7

    Bibliografia

    [edytuj | edytuj kod]
    • Trefor Jones: The Watford Football Club Illustrated Who’s Who. 1996. ISBN 0-9527458-0-1.

    Linki zewnętrzne

    [edytuj | edytuj kod]