(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Wikipedysta:Minty27/brudnopis – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Minty27/brudnopis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eden Hazard
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Eden Michael Hazard

Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1991
La Louvière

Wzrost

175 cm[1]

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Wieczysta Kraków

Numer w klubie

11

Kariera juniorska
Lata Klub
1995–2003 Royal Stade Brainois
2003–2005 AFC Tubize
2005–2007 Lille OSC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2007–2008 Lille OSC B 13 (1)
2007–2012 Lille OSC 147 (36)
2012–2019 Chelsea F.C. 245 (85)
2019–2021 Real Madryt 30 (4)
2021– Wieczysta Kraków 0 (0)
W sumie: 435 (126)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2006  Belgia U-15 5 (1)
2006  Belgia U-16 4 (2)
2006–2008  Belgia U-17 17 (2)
2007–2009  Belgia U-19 11 (6)
2008–  Belgia 111 (32)
W sumie: 148 (43)
  1. Aktualne na: 4 maja 2021. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 27 czerwca 2021.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
III miejsce Rosja 2018 piłka nożna

Eden Michael Hazard (wym. [edɛn azɑʁ], ur. 7 stycznia 1991 w La Louvière) – belgijski piłkarz występujący na pozycji napastnika w polskim klubie Wieczysta Kraków oraz w reprezentacji Belgii, której jest kapitanem. Brązowy medalista Mistrzostw Świata w Rosji w 2018.





Wieczysta Kraków
Pełna nazwa

Klub Sportowy Wieczysta Kraków

Barwy

żółto-czarne

Data założenia

1942

Liga

IV liga, gr. małopolska zachód

Państwo

 brak flagi

brak państwa
Adres

ul. Kazimierza Chałupnika 16, 31-462 Kraków

Prezes

Artur Cybulski

Trener

Franciszek Smuda

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Wieczysta Krakówkrakowski klub sportowy z osiedla Wieczysta założony w 1942 roku. Obecnie występujący w IV lidze, gr. małopolskiej zachód.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początki zorganizowanej działalności sportowej na Wieczystej, będącej ówcześnie przysiółkiem podkrakowskiej wsi Rakowice, datuje się na rok 1936. Wtedy to mieszkańcy zawiązali drużynę – Wieczyszczankę. Drużyna nie została zrzeszona w ramach lokalnych struktur i rozgrywała jedynie spotkania towarzyskie. Ze względu na brak materialnego oraz finansowego zaplecza Wieczyszczanka zakończyła działalność po około roku istnienia[2][3].

Kolejną próbą stworzenia struktur na terenie Wieczystej była podjęta w latach 1938–1939 reaktywacji drużyny piłkarskiej pod nazwą Ostoja. Podobnie jak i Wieczyszczanka, tak i Ostoja pozostawała drużyną niezarejestrowaną w Związku Piłki Nożnej. Funkcjonowanie klubu zakończył wybuch II wojny światowej[2][3].

W czasach okupacji niemieckiej zakazane było pod groźbą surowych represji organizowanie spotkań piłkarskich[4]. Z uwagi na fakt, że rakowickie łąki znajdowały się na uboczu Krakowa rozgrywano tam potajemnie liczne zawody piłkarskie, a lokalna społeczność, z inicjatywy Edwarda Ignaszewskiego, w tak trudnych dla siebie czasach postanowiła zawiązać klub sportowy[5].

Zarówno w latach 50., jak i w pierwszej połowie lat 60. zespół nieustanne balansował pomiędzy rozgrywkami klasy B oraz klasy A na szczeblu okręgowym. Pewną odmianę przyniósł rok 1966, kiedy to w wyniku reorganizacji rozgrywek utworzona została III Liga ogólnopolska z podziałem na regiony. W wyniku tych organizacyjnych roszad Wieczysta została włączona w skład Ligi Okręgowej. Występy na tak wysokim szczeblu nie trwały jednak długo. W 1968 r. drużyna spada do klasy A, a rok później zalicza spadek o kolejną klasę niżej. Kolejne lata ubiegłego stulecia przynoszą sportową stabilizację w postaci regularnych występów na poziomie wyższym okręgowym[2].

Początek nowego stulecia to dla klubu występy na szczeblu wojewódzkim na czwartym poziomie rozgrywkowym. Przygoda z IV ligą nie trwała jednak długo ponieważ już w 2003 roku drużyna zajmując ostatnie miejsce została relegowana do ligi okręgowej. Przez ponad dekadę sytuacja ta utrzymywała się, a Wieczysta regularnie zajmowała pozycje w środkowej części tabeli. W sezonie 2014/2015 KS Wieczysta zajęła przedostatnie miejsce w lidze okręgowej spadając tym samym do A klasy. Pobyt na tak niskim szczeblu nie trwał jednak długo. Już w drugim sezonie udało się wywalczyć awans do klasy okręgowej[6]. Głośno o Wieczystej zrobiło się w czerwcu 2020 roku, kiedy spory kapitał w klub zdecydował się zainwestować biznesmen Wojciech Kwiecień[7].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
  • Najwyższy poziom ligowy – IV liga[6]
  • Okręgowy Puchar Polski (Kraków)

zwycięzca (2020, 2021) [6]finalista (1952, 2017)[6]

  • Wojewódzki Puchar Polski (Małopolska)

Zwycięstwo (2021) [6]

Kadra zespołu

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz też kategorię: Piłkarze Wieczystej Kraków.

Stan na 19 maja 2021

Nr Poz. Piłkarz
2 OB Polska Patryk Kołodziej
4 OB Polska Seweryn Michalski
5 PO Polska Hubert Urbański
6 PO Polska Patryk Zieliński
7 PO Polska Sławomir Peszko
8 PO Polska Jakub Bąk
9 NA Polska Hubert Pachowicz
10 PO Polska Mateusz Gamrot
11 NA Belgia Eden Hazard
12 OB Polska Grzegorz Kwiecień
13 OB Polska Damian Korczyk
14 NA Polska Paweł Słonina
15 NA Polska Wiktor Piejak
16 PO Polska Dariusz Gawęcki
18 PO Polska Mateusz Krasuski
20 OB Polska Adrian Jurkowski
21 PO Polska Łukasz Burliga
Nr Poz. Piłkarz
22 BR Polska Damian Drzewiecki
23 OB Polska Damian Guzik
24 OB Polska Dawid Jampich
25 OB Polska Krzysztof Kalemba
26 OB Polska Adrian Frańczak
27 PO Polska Piotr Madejski
28 PO Polska Radosław Majewski
32 NA Polska Krzysztof Szewczyk
37 BR Polska Michał Miśkiewicz
50 PO Polska Damian Sosnowski
52 PO Polska Daniel Suchan
62 PO Polska Kamil Banachowicz
67 OB Polska Marcin Makuch
77 PO Ghana Emmanuel Kumah
90 PO Polska Łukasz Pietras
98 OB Polska Patryk Kura

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Eden Hazard. realmadrid.com. [dostęp 2019-07-24]. (hiszp.).
  2. a b c Ignaszewski Edward, Nocek Edward; „Historia Międzyzakładowego Klubu Sportowego „Wieczysta” Kraków (lata 1936–1992)”, Kraków, 1992.
  3. a b Redakcja, Rakowice, Ugorek, Wieczysta cz. II [online], dziennikpolski24.pl, 10 lutego 2008 [dostęp 2020-07-15] (pol.).
  4. Honor, ojczyzna i okupacyjny futbol [online], rfbl.pl, 4 listopada 2016 [dostęp 2020-07-15] (pol.).
  5. Historia klubu – Wieczysta Kraków [online], wieczystakrakow.futbolowo.pl [dostęp 2020-07-15].
  6. a b c d e Wieczysta Kraków [online], 90minut.pl [dostęp 2020-07-15].
  7. Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2020-11-03].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Kategoria:Wieczysta Kraków Kategoria:Kluby piłkarskie w Krakowie Kategoria:Kluby piłkarskie założone w 1942

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Początek kariery

[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską rozpoczął w Royal Stade Brainois, w latach 2003–2005 występował w Tubize. W 2005 roku został zawodnikiem Lille OSC. 24 listopada 2007 zadebiutował w jego barwach w Ligue 1 (Liga francuska) w przegranym 0:2 meczu z AS Nancy, w którym w drugiej połowie zmienił Nicolasa Fauverguea[1]. W sezonie 2008/2009 wywalczył miejsce w podstawowym składzie francuskiego klubu, strzelił również swojego pierwszego gola w ekstraklasie – 20 września 2008 zdobył bramkę w spotkaniu z AJ Auxerre (3:2)[2]. Ponadto został uznany za najlepszego młodego gracza Ligue 1[3].

Pierwszy skład Lille i pierwsze sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2009/2010 Hazard zadebiutował w Lidze Europy, strzelił również w tych rozgrywkach dwa gole, m.in. jednego w spotkaniu 1/8 finału z Liverpoolem, zapewniając swojemu zespołowi zwycięstwo 1:0[4]. W Ligue 1 wystąpił w 37 spotkaniach i ponownie został uznany za najlepszego młodego gracza. Ponadto trafił do „jedenastki sezonu” francuskiej ekstraklasy. W kolejnych rozgrywkach (2010/2011), w których zdobył siedem bramek (m.in. w meczu z Nancy (1:0)[5] i spotkaniu z Valenciennes FC w 92. minucie (2:1)[6]) wraz z Lille został mistrzem Francji. Wywalczył również puchar kraju – w finałowym pojedynku z Paris Saint-Germain wystąpił w podstawowym składzie[7]. Po raz drugi znalazł się w „jedenastce sezonu”, został również wybrany najlepszym graczem Ligue 1[8]. W lipcu 2011 roku zagrał w meczu o Superpuchar Francji z Olympique Marsylia, w którym strzelił gola, lecz Lille przegrało 4:5[9].

W sezonie 2011/2012 Hazard rozegrał w Ligue 1 38 meczów i strzelił 20 goli (m.in. trzy w spotkaniu z Nancy, zapewniając swojemu zespołowi zwycięstwo 4:1[10]). Ponownie został wybrany najlepszym graczem francuskiej ekstraklasy i po raz trzeci trafił do „najlepszej jedenastki rozgrywek”[11]. Zadebiutował również w Lidze Mistrzów – 14 września 2011 wystąpił w spotkaniu z CSKA Moskwa[12]. W 2011 otrzymał także nagrodę Bravo Award[13].

Chelsea

[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2012/13

[edytuj | edytuj kod]

4 czerwca 2012 roku Hazard podpisał kontrakt z Chelsea[14]. Pierwszy mecz w nowych barwach rozegrał 12 sierpnia w przegranym 2:3 meczu o Tarczę Wspólnoty przeciwko Manchesterowi City. W Premier League zadebiutował 19 sierpnia w meczu przeciwko Wigan Athletic, w którym zaliczył asystę oraz wywalczył wykorzystany przez Franka Lamparda rzut karny. Swojego pierwszego gola zdobył sześć dni później przeciwko Newcastle United z rzutu karnego. W fazie grupowej Ligi Mistrzów Belg zagrał we wszystkich meczach. Chelsea zakończyła rozgrywki grupowe na trzecim miejscu i nie wyszła z grupy, przechodząc do Ligi Europy.

23 stycznia 2013 roku Hazard po starciu z chłopcem od podawania piłek otrzymał pierwszą w swojej karierze czerwoną kartkę[15]. W rozegranym 11 maja meczu Premier League przeciwko Aston Villi asystował przy obu golach Franka Lamparda, który tym samym został rekordzistą pod względem liczby goli strzelonych dla Chelsea[16].

W swoim pierwszym sezonie na Stamford Bridge zdobył 13 bramek i 19 asyst w 62 rozegranych spotkaniach oraz wygrał Ligę Europy – w finałowym meczu przeciwko Benfice nie zagrał z powodu kontuzji. Został również wybrany do najlepszej jedenastki sezonu Premier League[17].

Sezon 2013/14

[edytuj | edytuj kod]

Hazard wystąpił w meczu o Superpuchar Europy UEFA 2013 przeciwko Bayernowi Monachium, w którym strzelił bramkę na 2:1, jednak Chelsea przegrała ten mecz w rzutach karnych.

4 grudnia w meczu przeciwko Sunderlandowi Hazard dwukrotnie wpisał się na listę strzelców, pomagając drużynie w zwycięstwie 4:3. 8 lutego 2014 roku w meczu przeciwko Newcastle zanotował pierwszego dla Chelsea hat-tricka[18].

Na koniec sezonu Hazard został wybrany Młodym Piłkarzem Roku według PFA oraz najlepszym zawodnikiem sezonu w Chelsea, a także drugi raz z rzędu znalazł się w najlepszej jedenastce sezonu[17].

Sezon 2014/15

[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem Hazard zmienił numer na koszulce z 17 na 10. Pierwszego gola w sezonie strzelił przeciwko Leicester City.

12 lutego przedłużył kontrakt z klubem do 2020 roku[19].

1 marca wywalczył z klubem Puchar Ligi Angielskiej – w meczu finałowym grał przez całe 90 minut.

26 kwietnia Belg został wybrany przez PFA najlepszym piłkarzem roku w Anglii. Tydzień później w wygranym 1:0 meczu z Crystal Palace Hazard zdobył jedynego gola meczu, dobijając niewykorzystany wcześniej przez siebie rzut karny. Zwycięstwo to zapewniło Chelsea tytuł mistrza Anglii[17]. Sezon zakończył z 19 golami w 54 meczach we wszystkich rozgrywkach, w tym 14 w 38 spotkaniach ligowych. Indywidualnie Hazard oprócz nagrody piłkarza roku w Anglii otrzymał nagrody najlepszego zawodnika sezonu w Chelsea.

Sezon 2015/16

[edytuj | edytuj kod]

Przez cały sezon 2015/16 Hazard nie mógł znaleźć optymalnej formy. Swojego pierwszego gola w sezonie zawodnik zdobył dopiero 31 stycznia 2016 roku z rzutu karnego przeciwko MK Dons w meczu Pucharu Anglii – wcześniej nie wpisał się na listę strzelców przez 2358 minut meczowych[20]. Pierwsze dwie bramki w Premier League Belg zdobył w kwietniu przeciwko Bournemouth.

2 maja w meczu przeciwko Tottenhamowi jego gol zdobyty w 83 minucie meczu zapewnił Chelsea remis 2:2. Ten wynik sprawił, że Leicester City zostało mistrzem Anglii.

Sezon 2016/17

[edytuj | edytuj kod]

W pierwszym meczu nowego sezonu przeciwko West Hamowi Hazard wykorzystał rzut karny, przyczyniając się do zwycięstwa Chelsea 2:1[21].

Od 1 października do 31 grudnia 2016 roku Chelsea zanotowała 13 zwycięstw z rzędu w lidze – w meczach tych Hazard zdobył siedem bramek, a w październiku zdobył nagrodę Premier League Player of the Month. 4 lutego 2017 roku w meczu przeciwko Arsenalowi zdobył bramkę po indywidualnej akcji, pomagając swojej drużynie w zwycięstwie 3:1. Gol ten został wybrany bramką miesiąca w lidze.

Na koniec sezonu Hazard został po raz drugi mistrzem Anglii. Pomógł też Chelsea dojść do finału Pucharu Anglii, który Chelsea przegrała 1:2 z Arsenalem[17]. W lidze strzelił 16 bramek i zanotował pięć asyst. Hazard został po raz czwarty wybrany do najlepszej jedenastki sezonu Premier League i po raz trzeci został piłkarzem sezonu Chelsea[17].

Sezon 2017/18

[edytuj | edytuj kod]

Hazard pierwszą część sezonu stracił z powodu kontuzji. Pierwszego gola w lidze zdobył 28 października przeciwko Bournemouth. W wygranym 4:0 meczu przeciwko Brighton & Hove Albion strzelił swojego setnego ligowego gola w profesjonalnej karierze[22].

19 maja wygrał z Chelsea Puchar Anglii – w wygranym 1:0 finale przeciwko Manchesterowi United zdobył z rzutu karnego jedynego gola tego meczu[17].

Dzięki udanym dla Belgii mistrzostwom świata Hazard znalazł się w wybranej przez FIFPro najlepszej jedenastce sezonu na świecie, wraz z kolegą klubowym N’Golo Kanté[23].

Sezon 2018/19

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszego gola w sezonie 2018/19 Hazard strzelił przeciwko Newcastle. We wrześniu Hazard zdobył 5 goli w czterech meczach (w tym hat-tricka w meczu przeciwko Cardiff City), dzięki czemu został wybrany piłkarzem miesiąca Premier League[24]. 26 grudnia przeciwko Watfordowi zdobył dwa gole – pierwszy z nich był jego setnym trafieniem dla Chelsea[25].

Na koniec 2018 roku Hazard został wybrany Sportowcem Roku w Belgii[26]. W kwietniu 2019 roku jego gol przeciwko West Hamowi po indywidualnej akcji został wybrany najładniejszym golem miesiąca w lidze[27].

29 maja Hazard po raz drugi w barwach Chelsea świętował zwycięstwo w Lidze Europy. W wygranym 4:1 finale przeciwko Arsenalowi strzelił dwa gole i zaliczył asystę przy trafieniu Pedro, dzięki czemu został wybrany zawodnikiem meczu[28]. W całym sezonie Hazard zdobył 21 goli, z czego w Premier League zaliczył 16 trafień. Oprócz tego, 15 ligowych asyst pozwoliło Belgowi na zdobycie nagrody Playmaker Award dla najlepszego asystenta ligi[29]. Na koniec sezonu po raz czwarty został wybrany najlepszym zawodnikiem sezonu w Chelsea[17].

Łącznie przez siedem lat gry w Chelsea Hazard wystąpił w 352 meczach, w których strzelił 110 bramek i zanotował 92 asysty[30]. W momencie odejścia z Chelsea był dziewiątym najlepszym strzelcem drużyny ze Stamford Bridge[31].

Real Madryt

[edytuj | edytuj kod]

7 czerwca 2019 roku oficjalnie został ogłoszony transfer Hazarda do Realu Madryt[31]. 20 lipca 2021 roku rozwiązał kontrakt z Realem Madryt i związał się 5-letnim kontraktem z polskim klubem Wieczysta Kraków

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W barwach narodowych po raz pierwszy wystąpił 29 marca 2006 w meczu reprezentacji do lat 15 z Luksemburgiem, w którym strzelił gola, przyczyniając się do zwycięstwa 2:0[32]. W 2007 wraz z kadrą do lat 17 uczestniczył w mistrzostwach Europy – Belgowie wywalczyli w nich brązowe medale, a Hazard zdobył bramkę z rzutu karnego w grupowym spotkaniu z Holandią (2:2)[33]. Ponadto zdobył gola w serii rzutów karnych przegranego pojedynku półfinałowego z Hiszpanią[34].

Również w 2007 Hazard brał udział w mistrzostwach świata do lat 17 – w turnieju, który odbył się w Korei Południowej, rozegrał trzy mecze, zaś Belgowie nie wywalczyli awansu do fazy pucharowej[35]. W latach 2007–2009 regularnie występował w reprezentacji U-19 – m.in. 10 października 2008 strzelił dla niej dwa gole w zremisowanym 2:2 spotkaniu z Chorwacją[36]. 19 listopada 2008 zadebiutował w kadrze seniorskiej w pojedynku z Luksemburgiem, w którym wszedł na boisko w drugiej połowie[37].

W 2009 rozegrał pięć meczów w kwalifikacjach do mistrzostw świata w RPA[35]. 7 października 2011 w spotkaniu eliminacji do mistrzostw Europy w Polsce i na Ukrainie z Kazachstanem strzelił swojego pierwszego gola w reprezentacji, przyczyniając się do zwycięstwa 4:1[38]. 25 maja 2012 w towarzyskim pojedynku z Czarnogórą (2:2) strzałem z rzutu karnego zdobył swoją drugą bramkę[39].

W 2018 został powołany do reprezentacji Belgii na Mistrzostwa Świata w Rosji, na których jego drużyna zajęła trzecie miejsce[40]. Sam Hazard na turnieju strzelił trzy bramki (dwie w meczu grupowym z Tunezją i jedną w meczu o 3. miejsce przeciwko Anglii) i zaliczył dwie asysty. Został też nagrodzony Srebrną Piłką jako drugi najlepszy piłkarz turnieju, za Luką Modriciem.

Statystyki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Aktualne na 14 czerwca 2020.

Zespół Sezon Liga Puchar[a] Puchar Ligi[b] Europa[c] Pozostałe[d] Łącznie
Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole
Lille OSC 2007/08 4 0 0 0 0 0 4 0
2008/09 30 4 4 2 1 0 35 6
2009/10 37 5 1 0 2 1 12 4 52 10
2010/11 38 7 5 3 2 2 9 0 54 12
2011/12 38 20 3 1 1 0 6 0 1 1 49 22
Łącznie 147 36 13 6 6 3 27 4 1 1 194 50
Chelsea 2012/13 34 9 6 1 5 2 13 1 4 0 62 13
2013/14 35 14 3 0 1 0 9 2 1 1 49 17
2014/15 38 14 1 0 6 2 7 3 52 19
2015/16 31 4 2 2 1 0 8 0 1 0 43 6
2016/17 36 16 4 1 3 0 43 17
2017/18 34 12 5 1 4 1 8 3 0 0 51 17
2018/19 37 16 2 0 5 3 8 2 0 0 52 21
Łącznie 245 85 23 5 25 8 53 11 6 1 352 110
Real Madryt 2019/20 16 1 0 0 6 0 0 0 22 1
Łącznie w karierze 408 122 36 11 31 11 85 15 7 2 568 161

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Lille OSC

[edytuj | edytuj kod]

Chelsea

[edytuj | edytuj kod]

Real Madryt

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
  • Wicekról strzelców Ligue 1: 2011/2012 (20 goli)
  • Gracz roku Ligue 1: 2010/2011, 2011/2012
  • Młody gracz roku Ligue 1: 2008/2009, 2009/2010
  • Młody gracz roku Barclays Premier League: 2013/2014
  • Jedenastka roku Ligue 1: 2009/2010, 2010/2011, 2011/2012
  • Bravo Award: 2011
  • Jedenastka roku Premier League: 2012/2013. 2013/2014, 2014/2015, 2016/2017
  • Gracz roku Chelsea FC: 2013/2014, 2014/2015, 2016/2017, 2018/2019
  • Gracz roku Premier League: 2014/2015
  • Premier League Player of the Month: październik 2016, wrzesień 2018
  • FIFA World XI: 2018
  • Premier League Goal of the Month: luty 2017, kwiecień 2019
  • Srebrna Piłka Mistrzostw Świata: 2018
  • Sportowiec Roku w Belgii: 2018
  • Premier League Playmaker of the Season: 2018/2019

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

26 kwietnia 2012 poślubił Natachę Van Honacker[41].

Pochodzi z piłkarskiej rodziny – ojciec Thierry grał w drugiej lidze belgiskiej, zaś matka Carine występowała w najwyższej klasie rozgrywkowej kobiet. Po zakończeniu karier zostali nauczycielami wychowania fizycznego.

Jest najstarszym spośród czwórki rodzeństwa; jego bracia, Thorgan, Kylian i Ethan również są piłkarzami.

  1. Występy w Pucharze Francji i Pucharze Anglii
  2. Występy w Pucharze Ligi Francuskiej i Pucharze Ligi Angielskiej
  3. Uwzględniono: Liga Mistrzów UEFA – 49 (8), Liga Europy UEFA – 31 (5), Kwalifikacje do Ligi Europy UEFA – 5 (2).
  4. Uwzględniono: Superpuchar Francji – 1 (1), Tarcza Wspólnoty – 2 (0), Superpuchar Europy UEFA – 2 (1), Klubowe mistrzostwa świata – 2 (0).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. AS Nancy Lorraine 2-0 LOSC Lille Métropole. lfp.fr. [dostęp 2012-05-28]. (fr.).
  2. LOSC Lille Métropole 3-2 AJ Auxerre. lfp.fr. [dostęp 2012-05-28]. (fr.).
  3. Hazard named Young Player of Year. ligue1.com. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  4. Lille 1 - 0 Liverpool. news.bbc.co.uk. [dostęp m 2012-05-28]. (ang.).
  5. AS Nancy Lorraine 0-1 LOSC Lille Métropole. lfp.fr. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  6. LOSC Lille Métropole 2-1 Valenciennes FC. lfp.fr. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  7. Paris Saint-Germain 0-1 LOSC Lille Métropole. fff.fr. [dostęp 2012-05-28]. (fr.).
  8. UNFP : Trophées UNFP du football Un petit coin de paradis.... unfp.org. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-18)]. (fr.).
  9. LOSC Lille 4-5 Olympique de Marseille. lfp.fr. [dostęp 2012-06-04]. (fr.).
  10. LOSC Lille Métropole 4-1 AS Nancy Lorraine. lfp.fr. [dostęp 2012-05-28]. (fr.).
  11. UNFP : Trophées UNFP du football Le palmarès complet.... unfp.org. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-03)]. (fr.).
  12. Doumbia at the double as CSKA deny Lille. uefa.com. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  13. The "Bravo" Award. rsssf.com. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  14. Eden Hazard: Chelsea complete transfer of Lille midfielder [online], 4 czerwca 2012 [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  15. Dominic Fifield at Liberty Stadium, Swansea ballboy incident leads to red card for Eden Hazard, „The Guardian”, 23 stycznia 2013, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  16. Frank Lampard sets Chelsea scoring record to keep Aston Villa in murk. [dostęp 2013-05-11]. (ang.).
  17. a b c d e f g Eden Hazard's Career at Chelsea. [dostęp 2019-06-07]. (ang.).
  18. Chelsea 3-0 Newcastle United [online], 8 lutego 2014 [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  19. Eden Hazard Signs New 5-and-a-Half-Year Chelsea Deal [online], 90min.com, 12 lutego 2015 [dostęp 2019-06-08] (ang.).
  20. Dominic Fifield at Stadium MK, Oscar scores hat-trick in Chelsea rout of sorry MK Dons, „The Guardian”, 31 stycznia 2016, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  21. Chelsea vs. West Ham United - Football Match Report - August 15, 2016 - ESPN [online], ESPN.com [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  22. Adrian Kajumba, Key talking points from Chelsea's win at Brighton [online], mirror, 20 stycznia 2018 [dostęp 2019-06-07].
  23. FIFPro World XI Named at Prestigious FIFA Best Awards Ceremony in London [online], 90min.com, 24 września 2018 [dostęp 2019-06-08] (ang.).
  24. Hazard named September 2018 EA SPORTS Player of the Month [online], www.premierleague.com [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  25. Hazard scores 100th goal for Chelsea. goal.com. [dostęp 2019-06-08]. (ang.).
  26. Flanders News, Eden Hazard is Sportsman and Nina Derwael Sportswoman of the year. [online], vrtnws.be, 23 grudnia 2018 [dostęp 2019-06-08] (ang.).
  27. Hazard wins April 2019 Carling Goal of the Month award [online], www.premierleague.com [dostęp 2019-06-08] (ang.).
  28. Chelsea beat Arsenal 4-1 to win Europa League final [online], 29 maja 2019 [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  29. Hazard wins 2018/19 Premier League Playmaker of the Season Award [online], www.premierleague.com [dostęp 2019-06-08] (ang.).
  30. Wirtualna Polska Media, Oficjalnie: Eden Hazard piłkarzem Realu Madryt! - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 7 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-07] (pol.).
  31. a b Eden Hazard transfer deal agreed. [dostęp 2019-06-08]. (ang.).
  32. Luxemburg 0 - 2 België. static.belgianfootball.be. [dostęp 2012-05-28]. (niderl.).
  33. European U-17 Championship 2007. rsssf.com. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  34. Home heartache as Spain prevail. uefa.com. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-09)]. (ang.).
  35. a b Eden HAZARD. fifa.com. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  36. Kroatië 2 - 2 België. static.belgianfootball.be. [dostęp 2012-05-28]. (niderl.).
  37. Luxemburg 1 - 1 België. static.belgianfootball.be. [dostęp 2012-05-28]. (niderl.).
  38. België 4 - 1 Kazachstan. static.belgianfootball.be. [dostęp 2012--5-28]. (niderl.).
  39. België-Montenegro: 2-2. belgianfootball.be. [dostęp 2012-05-28]. (niderl.).
  40. Wirtualna Polska Media, Mundial 2018. Belgia trzecią drużyną świata! Sukces szyty na miarę - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 14 lipca 2018 [dostęp 2018-07-14] (pol.).
  41. Eden Hazard is in het grootste geheim getrouwd. sporza.be, 2012-06-15. [dostęp 2016-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-04)]. (niderl.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]


Kategoria:Reprezentanci Belgii w piłce nożnej Kategoria:Piłkarze AFC Tubize Kategoria:Piłkarze Lille OSC Kategoria:Piłkarze Chelsea F.C. Kategoria:Piłkarze Realu Madryt Kategoria:Piłkarze ze 100 i więcej występami w reprezentacji Kategoria:Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014 Kategoria:Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018 Kategoria:Uczestnicy Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2016 Kategoria:Uczestnicy Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2020 Kategoria:Ludzie urodzeni w La Louvière Kategoria:Urodzeni w 1991