Wizygarda
| królowa Franków | |
| Jako żona | |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Ojciec | |
| Mąż | |
Wizygarda (Wisegarda) – Longobardka, córka króla Longobardów Wachona, druga żona króla frankijskiego Teodeberta I (534–548).
Wizygarda miała mieszane pochodzenie: była córką króla Longobardów Wachona i zarazem wnuczką króla Gepidów (prawdopodobnie Elemunda)[1]. Została drugą żoną Teodeberta, władcy Austrazji z dynastii Merowingów. Pierwsza żona Teodeberta, Deuteria, została odrzucona w 536 po tym jak doprowadziła do śmierci córki z jej pierwszego małżeństwa. Teodebert poślubił Wizygardę, z którą był zaręczony jeszcze przed poślubieniem Deuterii, czyli przed 533. O małżeństwie zadecydowały względy polityczne, był to wyraz tymczasowego frankijsko-longobardzko-gepidzkiego sojuszu wymierzonego w Bizancjum i Ostrogotów[2]. Zmarła wkrótce po ślubie[3].
W 1959 roku Otto Doppelfeld odkrył w Kolonii jej prawdopodobny grób datowany na połowę VI wieku. Pod prezbiterium i przylegającym do niego oratorium znaleziono dwa groby zawierające monety z połowy VI wieku i wiele ozdób wskazujących na wysokie, królewskie pochodzenie pochowanej tam kobiety i chłopca[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pandura M., str.71
- ↑ Pandura M., str.71
- ↑ Faber 1994, s. 69
- ↑ Faber 1994 ↓, s. 69, 206.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Źródła
- Paweł Diakon: Historia rzymska. Historia Longobardów. Tłumaczenie i komentarz Ignacy Lewandowski. Warszawa: Instytut Wydawniczy "Pax", 1995. ISBN 83-21114520.
- Opracowania
- Gustav Faber: Merowingowie i Karolingowie. Przełożył Zbigniew Jaworski. Warszawa: PIW, 1994. ISBN 83-06-02407-9.
- Pandura M., „Ardarici Gladius”. Historia Królestwa Gepidów (454–567), „Slavia antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim”, Poznań: Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2004, ISSN 0080-9993
- Jerzy Strzelczyk: Longobardowie. Ostatni z wielkiej wędrówki ludów. V–VIII wiek. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, 2014. ISBN 978-83-01-17837-6.