Wojna polsko-czeska (990)
 Polska i sąsiedzi za panowania Mieszka I | |||
| Czas |
990 | ||
|---|---|---|---|
| Wynik |
Opanowanie Śląska przez Mieszka I | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
Wojna polsko-czeska – konflikt między Mieszkiem I i Bolesławem II Pobożnym. Wojna zakończyła się zwycięstwem władcy Polski, który przejął kontrolę nad Śląskiem[1]. Większość historyków podaje rok 990 jako rok wojny, ale w latach 988–989 mogło dojść do pomniejszych starć na granicy, zwłaszcza w Małopolsce, która w tym okresie przeszła spod kontroli czeskiej do polskiej[2].
Zajęcie Śląska mogło też mieć miejsce około roku 985, ponieważ na ten rok datuje się powstanie grodów piastowskich we Wrocławiu, Głogowie i Opolu[3], a także w tym roku został zerwany sojusz polsko-czeski.
Nierozstrzygnięta pozostaje kwestia Małopolski. Możliwe, że Mieszko zdobył ją przed rokiem 990, na co wskazuje niejednoznaczny zapis kroniki Thietmara mówiący o kraju zabranym Bolesławowi II przez księcia Polan[4]. W świetle tej teorii podbój Małopolski mógł być powodem, czy też raczej pierwszym etapem wojny. Wielu historyków[5] sugeruje, że władztwo czeskie nad Małopolską było jedynie nominalne i mogło się ograniczać do pośredniej kontroli nad Krakowem i być może innymi ważnymi grodami. Teoria ta opiera się m.in. na braku odkryć archeologicznych wskazujących na szerszą akcję rozbudowy umocnień lub innych inwestycji państwowych w okresie przedpiastowskim. Taka sytuacja tłumaczyłaby łatwość zajęcia Małopolski przez Mieszka. Punktami wypadowymi do ataku na nią były prawdopodobnie ziemia sandomierska i zespół grodowy w okolicy Kalisza.
Małopolska miała po jej przejęciu zostać dzielnicą najstarszego syna Mieszka, Bolesława Chrobrego, na co ponownie pośrednio wskazuje kronika Thietmara[6].
Część historyków w oparciu o kronikę Kosmasa przyjmuje, że do podboju ziem dawnego państwa Wiślan doszło dopiero po śmierci Mieszka, konkretnie w roku 999[7]. Istnieje też teoria, zgodnie z którą w opisywanym okresie w Małopolsce władzę sprawował z czeskiego nadania syn Mieszka, Bolesław Chrobry[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gerard Labuda, Pierwsze państwo polskie, Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989, s. 22, ISBN 978-83-03-02969-0 [dostęp 2019-11-01] (pol.).
- ↑ Marcin Spórna, Piotr Wierzbicki, Słownik władców Polski i pretendentów do tronu polskiego, Wyd. Zielona Sowa, 2003, s. 343, ISBN 978-83-7220-560-5 [dostęp 2019-11-01] (pol.).
- ↑ Andrzej Buko „Archeologia Polski wczesnośredniowiecznej” Wyd. Trio, 2007.
- ↑ Za: Kronika Thetmara, ks. I, rozdz. 33, teza przedstawiona przez Gerarda Labudę (Mieszko I, s. 171).
- ↑ Np. Henryk Łowmiański (Początki Polski t. V), A. Buko (Małopolska „czeska” i Małopolska „polańska”).
- ↑ Za: Kronika Thetmara, ks. IV, rozdz. 58, teza przedstawiona przez Gerarda Labudę (Mieszko I, s. 176).
- ↑ Za: G. Labuda, Mieszko I, s. 172–173.
- ↑ Za: Henryk Łowmiański Początki Polski t. V.