Xiaojing
Tytułowa strona wydania z 1826 r. | |
Autor |
przypisywana Konfucjuszowi i Zengzi |
---|---|
Tematyka | |
Data powstania |
ok. IV wiek p.n.e. |
Wydanie oryginalne | |
Język |
Xiaojing chiń. upr.
Jest to nieduży tekst (około dwóch tysięcy znaków chińskich), podzielony na 9 rozdziałów (quan) i 18 sekcji (chang
Ze względu na fakt, że w tekście pojawiają się wyłącznie Konfucjusz i Zengzi, jeden z jego najbliższych uczniów, pierwotnie uważano, że jeden z nich był autorem lub że Konfucjusz ułożył i wygłosił pouczenia, które Zengzi spisał. W okresie między Han a Tang przeważał pogląd, że dzieło spisali uczniowie obu filozofów; w epoce Song uznano, że tekst pochodzi wyłącznie spod pędzla uczniów Zengzi – Zhu Xi zwrócił uwagę, że Xiaojing zawiera cytaty z Zuozhuan, więc musi być odeń późniejszy. Najpóźniejszą pewną datą wyznaczającą czas powstania Xiaojing jest 239 r. p.n.e., kiedy to skompilowano encyklopedię Lüshi Chunqiu, a która zawiera cytaty z Xiaojing[1].
Do najważniejszych komentarzy do Xiaojing należą Zheng Xuan xiaojing (
W czasach cesarstwa Xiaojing był wysoko cenioną książką, szczególnie wpływową w okresie dynastii Han. Sytuacja zmieniła się w XX w., podczas ruchów modernizacyjnych, szczególnie Ruchu Czwartego Maja, gdy nowocześni myśliciele (zwłaszcza Wu Yu, 1871–1949) krytykowali cnotę nabożności synowskiej, nakazującą w razie potrzeby, by dzieci poświęciły wszystko dla rodziców, jako źródło zacofania Chin, tak w sferze społecznej, jak i technologicznej[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c William G. Boltz: Hsiao ching
孝 經 . W: Early Chinese Texts: A Bibliographical Guide. Michael Loewe (red.). Berkeley: Society for the Study of Early China; Institute of East Asian Studies, University of California, Berkeley, 1993, s. 141–153. ISBN 1-55729-043-1. (ang.). - ↑ Paul Rakita Goldin: The Thirteen Classics. W: The Columbia History of Chinese Literature. Victor H. Mair (red.). Nowy York: Columbia University Press, 2001, s. 95. ISBN 0-231-10984-9.