Zesławice

Zesławice
	Część miasta Krakowa
	; Zalew Zesławicki
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miasto	Kraków
Dzielnica	XVII Wzgórza Krzesławickie
W granicach Krakowa	1 stycznia 1951
SIMC	0950954
	Położenie na mapie Polski Zesławice
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Zesławice
	Położenie na mapie Krakowa Zesławice
	50°06′17″N 20°02′31″E/50,104700 20,041900

Zesławice – obszar Krakowa wchodzący w skład Dzielnicy XVII Wzgórza Krzesławickie, dawna niewielka wieś położona ok. 10 km na północny wschód od centrum Krakowa.

Nazwa Zesławice jest patronimikiem od imion: Zysław, Zdziesław, Zdzisław. Historyczna zabudowa Zesławic zamyka się w obecnych ulicach: Jeziorany i Nad Baranówką^[1]

Historia

Pierwsza wzmianka o wsi Zesławice pochodzi z 1348 r., kiedy była własnością zakonu cystersów w Mogile. Prawdopodobnie stan ten nie uległ zmianie do roku 1832, kiedy Komisja Włościańska oczynszowała Zesławice wraz z innymi wsiami należącymi do Cystersów. Od powstania podlegała parafii w Raciborowicach, podobnie jak wszystkie okoliczne wsie. W XVIII w. w Zesławicach była karczma, folwark i młyn na potoku Baranówka zwany Blechem^[1].

W ramach rozbudowy Twierdzy Kraków w latach 1892–1896 w bezpośrednim sąsiedztwie Zesławic wybudowano fort pancerny „Dłubnia”, którego zadaniem było ryglowanie doliny Dłubni^[1]. Miał współpracować z położonym na wschodzie krzesławickim i mistrzejowickim na zachodzie. Nie zachował się szaniec piechoty № IS.VI.1.

W 1914 roku w ramach przygotowań do oblężenia Twierdzy Kraków, zabudowania Zesławic zostały całkowicie rozebrane, a mieszkańcy wysiedleni(częściowo do Krakowa)^[1]. Czyszczeniem przedpól fortów objęto wówczas większość okolicznych wsi. Po zakończeniu działań wojennych zezwolono na ponowną zabudowę i z tego okresu zachowało się (do pocz. XXI wieku) kilka drewnianych domów (nr.: 14, 19, 21)^{[potrzebny przypis]}.

1 stycznia 1951 Zesławice zostały włączone do Krakowa jako LVI dzielnica katastralna. Od 1991 roku weszły w skład dzielnicy XVII Wzgórza Krzesławickie^[1].

Środowisko, demografia

Zesławice były jedną z mniejszych w okolicy wsi – pod koniec XVIII w. liczyły 17 domów i ok. 110 mieszkańców, w połowie XIX wieku – nieco ponad 20 domów, a w latach 30. XX w. – 14 domów. Prawdopodobnie (przejściowo) w XX w. do Zesławic przyłączono jako przysiółek pobliską niewielką wieś Dłubnię, liczącą w latach 30. XX w. 25 domów.

Zesławice miały charakter rolniczy, czemu sprzyjały żyzne gleby Wzgórz Krzesławickich (tereny lessowe Płaskowyżu Proszowickiego). W 1952 r. w Zesławicach powstała cegielnia (oraz kopalnia odkrywkowa gliny), której produkty wykorzystywano do budowy kombinatu Huty im. Lenina i osiedli dzielnicy Nowej Huty^[1]. Znalazła w niej pracę część mieszkańców Zesławic. Większe zmiany związane były z wywłaszczeniami z gruntów rolnych (zajętych m.in. pod cegielnie i odkrywki gliny), a przez to odcięciem tradycyjnych źródeł utrzymania i często koniecznością przeprowadzenia się do blokowisk Nowej Huty.

Nazwiska typowe dla Zesławic: Baran, Perlik, Bochenek (do XIX w.)^{[potrzebny przypis]}.

Galeria

Blok przy ul. Gustawa Morcinka 9
Pętla autobusowa „Zesławice”
Ulica Sándora Petőfiego – historycznie droga graniczna między Zesławicami a Krzesławicami

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Zesławice, [w:] Encyklopedia Krakowa, Wyd. 2 zm. i rozsz., t. 2, Kraków 2023, s. 766, ISBN 978-83-66334-92-2 .

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Zesławice, [w:] Encyklopedia Krakowa, Wyd. 2 zm. i rozsz., t. 2, Kraków 2023, s. 766, ISBN 978-83-66334-92-2 .

[1]