verderben
Wygląd
verderben (język niemiecki)
[edytuj]- znaczenia:
czasownik mocny, nierozdzielnie złożony, przechodni
- (1.1) psuć, zepsuć (zabawę, radość itp.), pozbawiać przyjemności
- (1.2) psuć, zepsuć, czynić bezużytecznym
czasownik mocny, nierozdzielnie złożony, nieprzechodni
- (2.1) psuć, zepsuć się (o jedzeniu)
- (2.2) psuć, zepsuć się (moralnie), (zaczynać) postępować niegodziwie, niemoralnie
- odmiana:
- (1.1-2)[1] verderb|en (verdirbt), verdarb, verdorben (haben)
- (2.1-2)[1] verderb|en (verdirbt), verdarb, verdorben (sein)
- • Uwaga! tryb przypuszczający (Konjunktiv II) w czasie przeszłym prostym (Präteritum): verdürbe
- przykłady:
- (1.1) Verdirb mir nicht die Freude! → Nie psuj mi zabawy!
- (1.2) Du sollst bei solchem Licht nicht lesen, denn du kannst dir die Augen verderben. → Nie powinieneś czytać przy takim świetle, bo możesz popsuć sobie oczy.
- (2.1) Der Fisch kann verderben, wenn du ihn bald nicht essen wirst. → Ryba może się zepsuć, jeśli jej wkrótce nie zjesz.
- (2.2) Eine verdorbene Frau. → Zepsuta kobieta.
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Verderb m, Verderben n, Verderbnis ż, Verderbtheit ż, Verdorbenheit ż, Verderber m, Verderberin ż
- przym. verderblich, verderbt, verdorben
- związki frazeologiczne:
- viele Köche verderben den Brei • Unkraut verdirbt nicht • auf Gedeih und Verderb
- etymologia:
- śwn. verderben, w okresach wcześniejszych niepoświadczony. Najprawdopodobniej spokrewniony także z st.fryz. forderva, st.ang. deorfan oraz litew. dirbti, z praindoeur. dherbh- lub praindoeur. dhŗbh-.[2][3]
- uwagi:
- Na wcześniejszych etapach rozwoju języka niemieckiego poświadczona jest także słaba forma imiesłowu biernego: verderbt. Dziś jest uważana za archaiczną.
- (1.1-2) por. in den Sand setzen • in den Teich setzen • ruinieren • scheitern • schmeißen • verbocken • verderben • verfuhrwerken • vergeigen • verhauen • verhunzen • verkorksen • vermasseln • vermiesen • vermurksen
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Wiktionary.de, verderben (Konjugation)
- ↑ Kluge, Friedrich. 2002. Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Sprache. Berlin: Walter De Gruyter.
- ↑ Smoczyński, Wojciech. 2007. Słownik Etymologiczny Języka Litewskiego. Wilno: Uniwersytet Wileński.