minister

minister (język polski)

wymowa:

IPA: [mʲĩˈɲistɛr], AS: [mʹĩńister], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) urzędnik będący członkiem rządu i kierujący ministerstwem; zob. też minister w Wikipedii

(1.2) st.pol. duchowny protestancki, pastor

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) minister (1.1) będący kobietą

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	minister	ministrowie
dopełniacz	ministra	ministrów
celownik	ministrowi	ministrom
biernik	ministra	ministrów
narzędnik	ministrem	ministrami
miejscownik	ministrze	ministrach
wołacz	ministrze	ministrowie

(2.1) nieodm.,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	minister	minister
dopełniacz	minister	minister
celownik	minister	minister
biernik	minister	minister
narzędnik	minister	minister
miejscownik	minister	minister
wołacz	minister	minister

przykłady:

(1.1) Premier i ministrowie pozowali razem do zdjęcia.

(1.1) Ministrem finansów został były dyrektor tego banku.

(2.1) Minister edukacji odwiedziła wczoraj szkoły podstawowe w Małopolsce.

składnia:

(1.1) minister + D.

kolokacje:

(1.1) minister zdrowia / finansów / rolnictwa • Rada Ministrów • minister bez teki • godność / urząd / stanowisko ministra • zostać / być mianowanym ministrem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ministerstwo n, ministrowa ż, ministrówna ż, ministrant m, ministrantka ż, ministrantura ż, ministrowanie n

forma żeńska ministerka ż, ministra ż

czas. ministrować ndk.

przym. ministerialny, ministrancki, ministerski

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. minister < łac. minor

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) minister
• albański: (1.1) ministër m
• angielski: (1.1) minister
• arabski: (1.1) وزير m (wazir)
• azerski: (1.1) nazir
• baskijski: (1.1) ministro
• baszkirski: (1.1) министр (ministr)
• bengalski: (1.1) মন্ত্রী (mantrī)
• białoruski: (1.1) міністр m (ministr)
• birmański: (1.1) ဝန်ကြီး (wankri:)
• bośniacki: (1.1) ministar m
• bułgarski: (1.1) министър m (minist″r)
• cebuano: (1.1) ministro
• chiński standardowy: (1.1) trad. 部長ぶちょう / uproszcz. 部ぶ长 (bùzhǎng)
• chorwacki: (1.1) ministar m
• czeski: (1.1) ministr m
• cziczewa: (1.1) nduna
• dolnołużycki: (1.1) ministaŕ m
• duński: (1.1) minister w
• esperanto: (1.1) ministro
• estoński: (1.1) minister
• fiński: (1.1) ministeri
• francuski: (1.1) ministre m
• fryzyjski: (1.1) minister
• galicyjski: (1.1) ministro m
• górnołużycki: (1.1) minister m
• gruziński: (1.1) მინისტრი (minisṭri)
• gudźarati: (1.1) મંત્રી m (mantrī)
• haitański: (1.1) minis
• hausa: (1.1) minista m
• hebrajski: (1.1) שר m (sar)
• hindi: (1.1) मंत्री m (mantrī)
• hiszpański: (1.1) ministro m
• ibański: (1.1) menteri
• ido: (1.1) ministro
• indonezyjski: (1.1) menteri
• irlandzki: (1.1) aire m
• islandzki: (1.1) ráðherra m
• japoński: (1.1) 大臣だいじん (daijin)
• jidysz: (1.1) מיניסטער m (minister)
• kannada: (1.1) ಮಂತ್ರಿ (mantri)
• kaszubski: (1.1) minister m
• kataloński: (1.1) ministre m
• kazachski: (1.1) министр (mïnïstr)
• khmerski: (1.1) រដ្ឋមន្ត្រី (rŏət mŭəntrəy)
• kirgiski: (1.1) министр (ministr)
• koreański: (1.1) 장관 (jang-gwan)
• krymskotatarski: (1.1) nazir
• kurmandżi: (1.1) wezîr m
• laotański: (1.1) ລັດຖະມົນຕີ (ladthamonti)
• litewski: (1.1) ministras m
• luksemburski: (1.1) Minister m
• łotewski: (1.1) ministrs m
• macedoński: (1.1) министер m (minister)
• malajalam: (1.1) മന്ത്രി (mantri)
• malajski: (1.1) menteri
• malgaski: (1.1) minisitra
• maltański: (1.1) ministru m
• maoryski: (1.1) minita
• marathi: (1.1) मंत्री m (mantrī)
• mongolski: (1.1) сайд (sajd)
• nepalski: (1.1) मन्त्री (mantrī)
• niderlandzki: (1.1) minister m
• niemiecki: (1.1) Minister m
• norweski (bokmål): (1.1) minister m
• norweski (nynorsk): (1.1) minister m
• norweski (riksmål): (1.1) minister w
• nowogrecki: (1.1) υπουργός m (ypourgós)
• ormiański: (1.1) նախարար (naxarar)
• osmański: (1.1) وزیر (vezir)
• papiamento: (1.1) minister
• paszto: (1.1) وزير m (wazir)
• pendżabski: (1.1) ਮੰਤਰੀ (matarī)
• perski: (1.1) وزیر (vazir)
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) ministro m
• północnolapoński: (1.1) ministtar
• prowansalski: (1.1) ministre m
• rosyjski: (1.1) министр m
• rumuński: (1.1) ministru m
• sanskryt: (1.1) मन्त्रिन् m (mantrín)
• serbski: (1.1) министар m
• slovio: (1.1) minister (министер)
• słowacki: (1.1) minister m
• słoweński: (1.1) minister m
• somalijski: (1.1) wasiir
• sotho: (1.1) tona
• staroangielski: (1.1) þegen m
• suahili: (1.1) waziri klasa 5/1
• sundajski: (1.1) menteri
• szkocki gaelicki: (1.1) ministear m
• szwedzki: (1.1) minister w
• tadżycki: (1.1) вазир (vazir)
• tajski: (1.1) รัฐมนตรี (rạṭ̄hmntrī)
• tamilski: (1.1) மந்திரி (mantiri)
• telugu: (1.1) మంత్రి (mantri)
• turecki: (1.1) bakan, przest. nazır
• turkmeński: (1.1) ministr
• ukraiński: (1.1) міністр m (ministr)
• urdu: (1.1) وزیر m (vazīr)
• uzbecki: (1.1) vazir
• walijski: (1.1) gweinidog m
• węgierski: (1.1) miniszter
• wietnamski: (1.1) bộ trưởng
• wilamowski: (1.1) minister m; (1.2) minister m
• włoski: (1.1) ministro m
• zulu: (1.1) ungqongqoshe klasa 1a/2a

źródła:

minister (język angielski)

wymowa:

IPA: /ˈmɪnɨstɚ/ lub IPA: /ˈmɪnɪstə/

wymowa amerykańska

wymowa brytyjska

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) polit. minister

(1.2) w dyplomacji: poseł nadzwyczajny, minister pełnomocny

(1.3) rel. minister (duchowny protestancki, zwłaszcza kalwiński)

(1.4) ktoś służący innym ludziom

czasownik

(2.1) służyć

odmiana:

(1) lp minister; lm ministers

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ministry, ministration

przym. ministerial

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

minister (język górnołużycki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) minister

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ministerstwo

przym. ministerski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

minister (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) sługa

(1.2) pomocnik

(1.3) wykonawca

(1.4) agent

odmiana:

(1.1-4)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	minister	ministrī
dopełniacz	ministrī	ministrōrum
celownik	ministrō	ministrīs
biernik	ministrum	ministrōs
ablatyw	ministrō	ministrīs
wołacz	minister	ministrī

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ministerialis m, ministerium n, ministratio ż, ministrator m, ministratrix ż, ministratus m, ministrum n

forma żeńska ministra ż

czas. ministro

przym. ministerialis, ministratorius

związki frazeologiczne:

verbi divini minister → sługa Słowa Bożego = kapłan

etymologia:

łac. minus + -ter → mniejszy, por. łac. magister

źródłosłów dla ang. minister, bask. ministro, chorw. ministar, dłuż. ministaŕ, duń. minister, eo ministro, fiń. ministeri, franc. ministre, głuż. minister, hiszp. ministro, katal. ministre, niem. Minister, pol. minister, port. ministro, ros. министр, rum. ministru, slovio minister, szw. minister, węg. miniszter, wł. ministro

uwagi:

źródła:

minister (slovio)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

министер

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) minister

odmiana:

(1.1) lm ministeris

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

minister (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) polit. minister

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	minister	ministri
dopełniacz	ministra	ministrov
celownik	ministrovi	ministrom
biernik	ministra	ministrov
miejscownik	ministrovi	ministroch
narzędnik	ministrom	ministrami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) minister bez portefeuille → minister bez teki • pot. financminister → minister finansów

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ministerstvo n, ministerko n

forma żeńska ministerka ż

zdrobn. ministrík m

przym. ministerský

przysł. ministersky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

minister (język słoweński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) polit. minister

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ministrstvo n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

minister (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) minister

odmiana:

(1.1) en minister, ministern, ministrar, ministrarna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) budgetminister • premiärminister • statsminister • utrikesminister

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

minister (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) adm. polit. minister

(1.2) w dyplomacji: poseł nadzwyczajny, minister pełnomocny

(1.3) rel. minister (duchowny protestancki, zwłaszcza kalwiński)

(1.4) ktoś służący innym ludziom

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Zapożyczenie franc. minister < łac. minister

źródła: