minister

minister (język polski)

wymowa:

IPA: [mʲĩˈɲistɛr], AS: [mʹĩńister], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) urzędnik będący członkiem rządu i kierujący ministerstwem; zob. też minister w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) minister (1.1) będący kobietą

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	minister	ministrowie
dopełniacz	ministra	ministrów
celownik	ministrowi	ministrom
biernik	ministra	ministrów
narzędnik	ministrem	ministrami
miejscownik	ministrze	ministrach
wołacz	ministrze	ministrowie

(2.1) nieodm.,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	minister	minister
dopełniacz	minister	minister
celownik	minister	minister
biernik	minister	minister
narzędnik	minister	minister
miejscownik	minister	minister
wołacz	minister	minister

przykłady:

(1.1) Premier i ministrowie pozowali razem do zdjęcia.

(1.1) Ministrem finansów został były dyrektor tego banku.

(2.1) Minister edukacji odwiedziła wczoraj szkoły podstawowe w Małopolsce.

składnia:

(1.1) minister + D.

kolokacje:

(1.1) minister zdrowia / finansów / rolnictwa • Rada Ministrów • minister bez teki • godność / urząd / stanowisko ministra • zostać / być mianowanym ministrem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ministerstwo n, ministrowa ż, ministrówna ż, ministrant m, ministrantka ż, ministrantura ż, ministrowanie n

forma żeńska ministra ż

czas. ministrować

przym. ministerialny, ministrancki, ministerski

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. minister < łac. minor

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) minister
• arabski: (1.1) وزير
• baskijski: (1.1) ministro
• bułgarski: (1.1) министър
• chorwacki: (1.1) ministar m
• dolnołużycki: (1.1) ministaŕ m
• duński: (1.1) minister w
• esperanto: (1.1) ministro
• fiński: (1.1) ministeri
• francuski: (1.1) ministre m
• górnołużycki: (1.1) minister m
• hiszpański: (1.1) ministro m
• islandzki: (1.1) ráðherra m
• japoński: (1.1) 大臣だいじん (daijin)
• niemiecki: (1.1) Minister m
• nowogrecki: (1.1) υπουργός m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) министр m
• rumuński: (1.1) ministru m
• slovio: (1.1) minister (министер)
• szwedzki: (1.1) minister w
• włoski: (1.1) ministro m

źródła:

minister (język angielski)

wymowa:

IPA: /ˈmɪnɨstɚ/ lub IPA: /ˈmɪnɪstə/

wymowa amerykańska

wymowa brytyjska

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) polit. minister

(1.2) w dyplomacji: poseł nadzwyczajny, minister pełnomocny

(1.3) rel. minister (duchowny protestancki, zwłaszcza kalwiński)

(1.4) ktoś służący innym ludziom

czasownik

(2.1) służyć

odmiana:

(1) lm ministers

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ministry

przym. ministerial

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

minister (język górnołużycki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) minister

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ministerstwo

przym. ministerski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

minister (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) sługa

(1.2) pomocnik

(1.3) wykonawca

(1.4) agent

odmiana:

(1.1-4) minist|er, ~ri (deklinacja II)

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. ministro

przym. ministerialis, ministratorius

rzecz. ministerialis m, ministerium n, ministra ż, ministratio ż, ministrator m, ministratrix ż, ministratus m, ministrum n

związki frazeologiczne:

verbi divini minister → sługa Słowa Bożego = kapłan

etymologia:

łac. minor → mniejszy; źródłosłów dla ang. minister, bask. ministro, chorw. ministar, dłuż. ministaŕ, duń. minister, eo ministro, fiń. ministeri, franc. ministre, głuż. minister, hiszp. ministro, katal. ministre, niem. Minister, pol. minister, port. ministro, ros. министр, rum. ministru, slovio minister, szw. minister, węg. miniszter, wł. ministro

uwagi:

źródła:

minister (slovio)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

министер

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) minister

odmiana:

(1.1) lm ministeris

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

minister (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) minister

odmiana:

(1.1) en minister, ministern, ministrar, ministrarna

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

(1.1) budgetminister • premiärminister • statsminister • utrikesminister

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: