obiad

obiad (język polski)

mężczyzna jedzący obiad (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˈɔbʲjat], AS: [obʹi ̯at], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gorący posiłek spożywany zwykle w środku dnia; zob. też obiad w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obiad	obiady
dopełniacz	obiadu	obiadów
celownik	obiadowi	obiadom
biernik	obiad	obiady
narzędnik	obiadem	obiadami
miejscownik	obiedzie	obiadach
wołacz	obiedzie	obiady

przykłady:

(1.1) On nie został zaproszony na obiad w ambasadzie.

(1.1) Odkąd pracuję w nowej pracy, nie mam czasu jeść obiadów.

(1.1) Co jest na obiad?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) sł. kres. półudenyk

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obiadowanie n, obiadówka ż

czas. obiadować

przym. obiadowy

związki frazeologiczne:

musztarda po obiedzie • obiad proszony • obiady czwartkowe

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dinner, lunch
• chorwacki: (1.1) ručak m
• czeski: (1.1) oběd m
• dolnołużycki: (1.1) wobjed m
• duński: (1.1) middagsmad w
• francuski: (1.1) déjeuner m
• górnołużycki: (1.1) wobjed
• hiszpański: (1.1) comida ż
• islandzki: (1.1) hádegisverður
• jidysz: (1.1) אָנבײַסן n (onbajsn), מיטאָג m (mitog), וואַרמעס n (warmes)
• niemiecki: (1.1) Mittagessen n
• nowogrecki: (1.1) γεύμα n
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) almoço m
• rosyjski: (1.1) обед m
• słowacki: (1.1) obed m
• szwedzki: (1.1) middag w
• ukraiński: (1.1) обід m
• wepski: (1.1) long
• wilamowski: (1.1) ymys m
• włoski: (1.1) pranzo m

źródła: