μοναδικός

μοναδικός (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [mo.na.δでるたi.kos]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) jedyny

(1.2) niepowtarzalny, niezrównany, wyjątkowy

odmiana:

P1: lp μοναδικός m, μοναδική ż, μοναδικό n; lm μοναδικοί m, μοναδικές ż, μοναδικά n

przykłady:

(1.1) Είμαι οおみくろん μοναδικός γιατρός της περιοχής. → Jestem jedynym lekarzem tych okolic.

(1.2) Ηいーた μάνα σしぐまοおみくろんυうぷしろん είναι μみゅーιいおたαあるふぁ μοναδική γυναίκα. → Twoja mama to wyjątkowa kobieta.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) αποκλειστικός, μόνος

(1.2) απαράμιλλος, ασύγκριτος, εξαιρετικός

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. μοναχοκόρη ż, μονάδα ż, μοναδικότητα

przysł. μοναδικά

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. μονάς (monás) → jednostka

uwagi:

źródła: