blask
blask (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jaskrawe światło
- (1.2) światło odbite, poblask
- (1.3) książk. świetność, gloria
- (1.4) książk. przejaw, przebłysk
- (1.5) pot. przen. ekspresja radości, szczęścia
- (1.6) fiz. luminancja
- odmiana:
- (1.1-6)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik blask blaski dopełniacz blasku blasków celownik blaskowi blaskom biernik blask blaski narzędnik blaskiem blaskami miejscownik blasku blaskach wołacz blasku blaski
- przykłady:
- (1.1) Oślepił mnie blask reflektorów samochodu z przeciwka.
- (1.2) Blask diamentów jest jedyny w swoim rodzaju.
- (1.3) Blask targanego konfliktami imperium zaczął przygasać.
- (1.4) Ujrzałem blask przychylności w oczach mej wybranki.
- (1.5) Spójrz, jaka zadowolona, aż blask od niej bije.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) jasność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. odblask mrz, poblask mrz, odblaskówka ż
- przym. blaskowy, odblaskowy, poblaskowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) brightness, brilliance; (1.2) shine; (1.3) glamour
- arabski: (?) سنا ,شواظ
- białoruski: (1.1) бляск m, бліск m
- esperanto: (1.1) brilo
- francuski: (1.1) claire; (1.2) éclat m; (1.4) splendeur ż; (1.6) lueur ż
- jidysz: (1.1) שײַן ż (szajn), ליכט ż/n (licht); (1.2) גלאַנץ m (glanc); (1.3) גלאַנץ m (glanc)
- osmański: (1.2) آب (âb); (1.3) آب (âb)
- rosyjski: (1.1) блеск m
- sanskryt: (1.1) दीप्ति ż
- ukraiński: (1.1) блиск m
- wilamowski: (1.1) šȧjn m, śȧjn m
- włoski: (1.1) bagliore m, fulgore m, splendore m
- źródła: