θάνατος

θάνατος (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [ˈθしーたa.na.tos]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) med. praw. śmierć, zgon, zejście

(1.2) przen. śmierć, koniec, upadek

odmiana:

(1.1-2) M19

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) καταδίκη εις θάνατον/καταδίκη σしぐまεいぷしろん θάνατο → kara śmierci • κλινικός θάνατος → śmierć kliniczna • φυσιολογικός θάνατος → śmierć fizjoogiczna • φυσικός θάνατος → śmierć naturalna • βίαιος θάνατος → śmierć gwałtowna

synonimy:

(1.1) μοιραίο, αναπόφευκτο

antonimy:

(1.1) ζωή, γέννηση

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. θανατώνω, θανατώνομαι

przym. θανάσιμος, θανατερός, θανατικός, θανατηφόρος

rzecz. θανατάς m, θανάτωση ż, θανατικό n, θανατοποινίτης m, θανατοποινίτισσα ż

związki frazeologiczne:

λευκός θάνατος → biała śmierć • ζήτημα ζωής κかっぱαあるふぁιいおた θανάτου → kwestia życia i śmierci • γがんまιいおたαあるふぁ ζωή κかっぱαあるふぁιいおた γがんまιいおたαあるふぁ θάνατο → na śmierć i życie

etymologia:

gr. θάνατος

uwagi:

źródła:

θάνατος (język starogrecki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) śmierć

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: