Orient

Orient (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔrʲjɛ̃nt], AS: [orʹi ̯ẽnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kult. kraje wschodnie, w odniesieniu do Azji i północno-wschodniej Afryki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Orient
dopełniacz	Orientu
celownik	Orientowi
biernik	Orient
narzędnik	Orientem
miejscownik	Oriencie
wołacz	Oriencie

przykłady:

(1.1) Długoletnie kontakty, na dobre i na złe, z imperium osmańskim sprawiły, że przez długie stulecia na świat arabski patrzyliśmy jako na część tureckiego Orientu, podczas gdy dla wielu Arabów był to okres bez mała obcej okupacji.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kultura Orientu • kraje Orientu • fascynacja / zainteresowanie Orientem

synonimy:

(1.1) Wschód

antonimy:

(1.1) Okcydent, Zachód

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. orientalistyka ż, orientalista m, orientalistka ż

przym. orientalny, orientalistyczny

przysł. orientalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) dopuszczalna jest także pisownia małą literą

(1.1) por. Lewant

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Orient
• arabski: (1.1) شرق
• baskijski: (1.1) Ekialde
• chiński standardowy: (1.1) 东方 (dōngfāng)
• esperanto: (1.1) Oriento
• francuski: (1.1) Orient

źródła:

Orient (język angielski)

wymowa:

IPA: [ˈɔːrɪənt]

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) geogr. kraje na wschód od Morza Śródziemnego

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) East, Far East

antonimy:

(1.1) Occident

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. orient, Orientalism, orientalist

czas. orient

przym. orient

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Orient (język francuski)

wymowa:

IPA: [ɔ.ʁjɑ̃]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) geogr. Wschód

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) Extrême-Orient • Moyen-Orient • Proche-Orient

synonimy:

antonimy:

(1.1) Occident

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. orient, orientaliste, orientalisme

przym. oriental, orientaliste

czas. orientaliser

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. oriens

uwagi:

(1.1) por. Levant

źródła:

Orient (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [ˈoːʁiɛnt]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) geogr. Orient, Wschód

odmiana:

(1.1) blm

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	der Orient
dopełniacz	des Orients
celownik	dem Orient
biernik	den Orient

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Morgenland

antonimy:

(1.1) Okzident

hiperonimy:

(1.1) Weltgegend

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. orientalisch

rzecz. Orientalistik ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Orient (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) kult. Orient, Wschód

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Východ

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. orient m, orientalistika ż, orientalista m, orientalistka ż, orientálec m, orientálka ż, orientalizmus m, orientálnosť ż

przym. orientálny, orientalistický

przysł. orientálne

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: