Ostenda
Ostenda (język polski)
[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) geogr. miasto w północno-zachodniej Belgii, na wybrzeżu Morza Północnego, w prowincji Flandria Zachodnia[1]; zob. też Ostenda w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Ostenda Ostendy dopełniacz Ostendy Ostend celownik Ostendzie Ostendom biernik Ostendę Ostendy narzędnik Ostendą Ostendami miejscownik Ostendzie Ostendach wołacz Ostendo Ostendy
- przykłady:
- (1.1) Na przełomie XIX i XX wieku Sienkiewicz podróżuje między Odessą a Ostendą, telegrafuje do Warszawy, do którego banku mają przysłać mu pieniądze […][2]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Ostendzie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Ostendy • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Ostendy • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Ostendy • mieszkaniec / mieszkanka Ostendy • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Ostendzie • pochodzić z Ostendy • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Ostendy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Ostend
- francuski: (1.1) Ostende
- niderlandzki: (1.1) Oostende
- niemiecki: (1.1) Ostende
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 11.
- ↑ Ryszard Kapuściński, Weronika Kostyrko, Globalni wieśniacy, „Gazeta Wyborcza”, 1994-10-05, Narodowy Korpus Języka Polskiego.