Włoch

Włoch (język polski)

wymowa:

​, IPA: [vwɔx], AS: [vu̯oχかい]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek narodowości włoskiej, obywatel Włoch, mieszkaniec Włoch

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lp od: Włochy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Włoch	Włosi
dopełniacz	Włocha	Włochów
celownik	Włochowi	Włochom
biernik	Włocha	Włochów
narzędnik	Włochem	Włochami
miejscownik	Włochu	Włochach
wołacz	Włochu	Włosi

przykłady:

(1.1) Odwiedziliśmy z Włochami Częstochowę, Kraków i Wieliczkę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pot. Italianiec; reg. śl. Italok, reg. śl. Talijan; pot. makaroniarz

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Europejczyk

hiponimy:

(1.1) Abruzyjczyk, Apulijczyk, Kalabryjczyk, Liguryjczyk, Lombardczyk, Sardyńczyk, Sycylijczyk, Toskańczyk, Umbryjczyk, Wenecjanin

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. włoskość ż, włoski mrz, Włochy nmos

forma żeńska Włoszka ż

przym. włoski

przysł. po włosku

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *volxъ < pragerm. *walhaz → obcy, nieznajomy

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Italian
• arabski: (1.1) إيطالي
• baskijski: (1.1) italiar
• białoruski: (1.1) італьянец m
• bretoński: (1.1) Italianeg
• bułgarski: (1.1) италианец m
• czeski: (1.1) Ital m
• duński: (1.1) italiener w
• esperanto: (1.1) italo
• estoński: (1.1) itaallane
• fiński: (1.1) italialainen
• francuski: (1.1) Italien m
• gruziński: (1.1) იტალიელი (it'alieli)
• hiszpański: (1.1) italiano m
• kataloński: (1.1) italià m
• litewski: (1.1) italas m
• łotewski: (1.1) itālis m, itālietis m
• niemiecki: (1.1) Italiener m
• nowogrecki: (1.1) Ιταλός m, Ιταλιάνος m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) italiano m, ítalo m
• rosyjski: (1.1) итальянец m
• słowacki: (1.1) Talian m
• słoweński: (1.1) Italijan m
• szwedzki: (1.1) italienare w
• ukraiński: (1.1) італієць m
• węgierski: (1.1) olasz
• wilamowski: (1.1) Vełšy m, Wełśy m
• włoski: (1.1) italiano m

źródła: