absurdalność
absurdalność (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co jest absurdalne, niedorzeczność
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik absurdalność dopełniacz absurdalności celownik absurdalności biernik absurdalność narzędnik absurdalnością miejscownik absurdalności wołacz absurdalności
- przykłady:
- (1.1) Ubawiła mnie absurdalność tej sytuacji.
- (1.1) Dzisiaj, kiedy już spokojniej patrzał na to, co było przed rokiem, mógł trzeźwo ocenić całą absurdalność ówczesnego postanowienia[1].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) bezsensowność, bezsens, nonsens
- antonimy:
- (1.1) logiczność, sensowność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. absurd m, absurdalizowanie n
- przym. absurdalny
- przysł. absurdalnie
- czas. absurdalizować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. absurdalny + -ość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) absurdity, ridiculousness
- białoruski: (1.1) абсурднасць ż
- bułgarski: (1.1) абсурдност ż
- czeski: (1.1) absurdnost ż
- esperanto: (1.1) absurdeco
- estoński: (1.1) mõttetus
- francuski: (1.1) absurdité ż
- interlingua: (1.1) absurditate
- karpatorusiński: (1.1) абсурдность ż
- niemiecki: (1.1) Absurdität ż
- norweski (bokmål): (1.1) absurditet m
- rosyjski: (1.1) абсурдность ż
- słowacki: (1.1) absurdnosť ż
- słoweński: (1.1) absurdnost ż
- szwedzki: (1.1) absurditet w
- ukraiński: (1.1) абсурдність ż, нісенітність ż, безглуздість ż
- włoski: (1.1) assurdità ż
- źródła:
- ↑ Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Świat pani Malinowskiej, rozdz. V, Towarzystwo Wydawnicze „RÓJ”, Warszawa 1939.