bezokolicznik
bezokolicznik (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) gram. forma czasownika zazwyczaj (zależnie od języka) nieokreślająca czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony ani aspektu; zob. też bezokolicznik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bezokolicznik bezokoliczniki dopełniacz bezokolicznika bezokoliczników celownik bezokolicznikowi bezokolicznikom biernik bezokolicznik bezokoliczniki narzędnik bezokolicznikiem bezokolicznikami miejscownik bezokoliczniku bezokolicznikach wołacz bezokoliczniku bezokoliczniki
- przykłady:
- (1.1) Bezokolicznik jest nieosobową formą czasownika.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) skr. bezok., infinitiwus, infinitivus
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. bezokolicznikowy, bezokoliczny
- rzecz. okolica ż, okolicznik m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) infinitive
- arabski: (1.1) مصدر, صيغة المصدر
- baskijski: (1.1) infinitibo
- bułgarski: (1.1) инфинитив m
- duński: (1.1) navnemåde w, navneform w, infinitiv w
- esperanto: (1.1) infinitivo
- francuski: (1.1) infinitif m
- hiszpański: (1.1) infinitivo m
- islandzki: (1.1) nafnháttur m
- kaszubski: (1.1) neòznacznik m
- kataloński: (1.1) infinitiu m
- litewski: (1.1) bendratis ż
- niderlandzki: (1.1) infinitief m
- niemiecki: (1.1) Infinitiv m
- nowogrecki: (1.1) απαρέμφατο n
- rosyjski: (1.1) инфинитив m
- słowacki: (1.1) neurčitok m, infinitív m
- szwedzki: (1.1) infinitiv w
- ukraiński: (1.1) інфінітив m
- węgierski: (1.1) főnévi igenév
- włoski: (1.1) infinito m
- źródła: