dezaprobata

dezaprobata (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdɛzaprɔˈbata], AS: [dezaprobata], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) negatywny stosunek do czegoś, negatywna ocena

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	dezaprobata
dopełniacz	dezaprobaty
celownik	dezaprobacie
biernik	dezaprobatę
narzędnik	dezaprobatą
miejscownik	dezaprobacie
wołacz	dezaprobato

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) aprobata

hiperonimy:

(1.1) niezgoda, ocena

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. aprobata ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) disapproval
• duński: (1.1) mishag n, misbilligelse w
• francuski: (1.1) désapprobation ż
• gudźarati: (1.1) અસ્વીકાર m (asvīkāra)
• hiszpański: (1.1) desaprobación ż, reprobación ż
• niderlandzki: (1.1) afkeuring ż
• nowogrecki: (1.1) επίκριση ż, αποδοκιμασία ż
• tuvalu: (1.1) loto vāivāi
• włoski: (1.1) disapprovazione ż

źródła: