(Translated by https://www.hiragana.jp/)
dziwaczeć – Wikisłownik, wolny słownik wielojęzyczny Przejdź do zawartości

dziwaczeć

Brak wersji przejrzanej
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dziwaczeć (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zdziwaczeć)

(1.1) stawać się dziwakiem, człowiekiem o nietypowych, dziwnych przyzwyczajeniach
odmiana:
przykłady:
(1.1) Kiedy sam zamieszkasz na tym odludziu, na pewno będziesz dziwaczeć.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. dziwić, dziwować się, dk. zdziwaczeć
rzecz. dziwaczek mos/mrz, dziw m, dziwactwo n, dziwaczka ż, dziwaczność ż, dziwadło n, dziwak m, dziwność ż, dziwo n, dziwoląg m, dziwota ż, dziwowisko n, zdziwaczenie n
przym. dziwaczny, dziwny, przedziwny
przysł. dziwacznie, dziwnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: