(Translated by https://www.hiragana.jp/)
karabin – Wikisłownik, wolny słownik wielojęzyczny Przejdź do zawartości

karabin

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
karabin (1.1)
wymowa:
IPA[kaˈrabʲĩn], AS[karabʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. indywidualna broń strzelecka o długiej lufie; zob. też karabin w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Dla zwiększenia szybkostrzelności karabinów zaczęto wyposażać je w magazynki.
składnia:
kolokacje:
(1.1) strzelać z karabinu • zacięcie karabinu • celowanie z karabinu • ładowanie karabinu • sprzedać / kupić karabin
synonimy:
(1.1) kb
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. karabinier m
zdrobn. karabinek m
przym. karabinowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. carabine[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „karabin” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.