physicus

physicus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) fizyczny

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) przyrodnik, fizyk

odmiana:

(1) physic|us, ~a, ~um; (deklinacja I-II)

 

przypadek	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	m	ż	n
mianownik	physicus	physica	physicum	physicī	physicae	physica
dopełniacz	physicī	physicae	physicī	physicōrum	physicārum	physicōrum
celownik	physicō	physicae	physicō	physicīs
biernik	physicum	physicam	physicum	physicōs	physicās	physica
ablatyw	physicō	physicā	physicō	physicīs
wołacz	physice	physica	physicum	physicī	physicae	physica

(2) physic|us, ~ī (deklinacja II)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	physicus	physicī
dopełniacz	physicī	physicōrum
celownik	physicō	physicīs
biernik	physicum	physicōs
ablatyw	physicō	physicīs
wołacz	physice	physicī

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. physica ż, physis ż

przysł. physice

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. φυσικός (phusikós) → fizyczny, naturalny; źródłosłów dla franc. physique, galic. físico, hiszp. físico, katal. físic, port. físico, wł. fisico

uwagi:

źródła: