rygning

rygning (język duński)

rygning (1.1)

rygning (1.2)

wymowa:

(1.1) Dania: [ˈry·neŋ]

(1.2) Dania: [ˈrögneŋ]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) palenie (tytoniu)

(1.2) archit. bud. kalenica, grzbiet dachu

odmiana:

(1.1) (en) rygning, rygningen, blm

(1.2) en rygning, rygningen, rygninger, rygningerne

przykłady:

(1.1) Er passiv rygning virkelig skadelig? → Czy bierne palenie naprawdę jest szkodliwe?

(1.2) En rygning er den øverste kant mellem to skrå tagflader. → Kalenica to (najwyższa) krawędź między dwiema ukośnymi połaciami dachu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) rygning forbudt / tilladt

synonimy:

(1.2) tagryg, tagrygning, kip, mønning

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ryger

czas. ryge

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.2) duń. ryg

uwagi:

źródła: