trojaczki

trojaczki (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) zdrobn. od trojaki (dawne gliniane naczynie)

(1.2) środ. podręcznik napisany przez trzech autorów

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) M., B. i W. lm od trojaczek

odmiana:

(1.1-2) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	trojaczki
dopełniacz	trojaczków
celownik	trojaczkom
biernik	trojaczki
narzędnik	trojaczkami
miejscownik	trojaczkach
wołacz	trojaczki

przykłady:

(1.1) Planowanie menu domowego ułatwiało upowszechnienie się trojaczków — trzech piętrowo ułożonych garnków z drewnianym uchwytem.

(1.2) Podręcznik odkąd się ukazał na rynku (sic!) zastąpił studentom historii "krakowskie trojaczki", ponieważ był od nich lepszy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trójniak mrz, trója ż, trojaczek m, trojak m, trojaki nmos, troistość ż

przym. trojaki, troisty

przysł. trojako, troiście

czas. troić

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. trojaczek

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: