çakal

Chacal

Turco

Substantivo

ça.kal

1. (zoologia) chacal, espécie de canídeo da família Canis:
   • Ormanda bir çakal gördük. (Vimos um coiote no bosque.)

Declinação

    Declinação de çakal

Caso Singular Plural Nominativo çakal çakallar Genitivo çakalın çakalların Dativo çakala çakallara Acusativo çakalı çakalları Locativo çakalda çakallarda Ablativo çakaldan çakallardan

    Formas possessivas de çakal

Singular Caso Possuidor 1ª pess. sing. 2ª pess. sing. 3ª pess. sing. 1ª pess. pl. 2ª pess. pl. 3ª pess. pl. Nominativo çakalım çakalın çakalıı çakalımız çakalınız çakalları Genitivo çakalımın çakalının çakalıının çakalımızın çakalınızın çakallarinin Dativo çakalıma çakalına çakalıına çakalımıza çakalınıza çakallarına Acusativo çakalımı çakalını çakalıını çakalımızı çakalınızı çakallarını Locativo çakalımda çakalında çakalıında çakalımızda çakalınızda çakallarında Ablativo çakalımdan çakalından çakalıından çakalımızdan çakalınızdan çakallarından Plural Caso Possuidor 1ª pess. sing. 2ª pess. sing. 3ª pess. sing. 1ª pess. pl. 2ª pess. pl. 3ª pess. pl. Nominativo çakallarım çakalların çakalları çakallarmız çakallarnız çakalları Genitivo çakallarimin çakallarinin çakallarinin çakallarimizin çakallarinizin çakallarinin Dativo çakallarıma çakallarına çakallarına çakallarımıza çakallarınıza çakallarına Acusativo çakallarımı çakallarını çakallarını çakallarımızı çakallarınızı çakallarını Locativo çakallarımda çakallarında çakallarında çakallarımızda çakallarınızda çakallarında Ablativo çakallarımdan çakallarından çakallarından çakallarımızdan çakallarınızdan çakallarından

Expressões

• altın çakal: chacal-dourado (Canis aureus)
• çizgili çakal: chacal-prateado (Canis adustus)
• kara sırtlı çakal: chacal-de-dorso-negro (Canis mesomelas)

Verbetes derivados

çakalboğan

Etimologia

Do persa شغال ^(fa) (shaghâl, shoghâl).

Pronúncia

• AFI: /ʧɑ.kɑɫ/
• X-SAMPA: /tSA.kA5/

Ver também

No Wikcionário

kır kurdu köpek kurt

Referências

çakal no Tureng Sözlük (em inglês e turco)