Da Wikizziunariu, lu dizziunariu a cuntinutu lìbbiru.
nimma s m (puru scrittu nnimma o enimma o enìgghima)
[nìmma]
nnim | ma
nimma, enimma, enìgghima
Stu sustantivu sicilianu veni di la palora latina "aenigma" ntâ quali succidìu la stissa assimilazzioni di "frammentu" (zoè "fragmentum" n latinu).
enimmista, enimmìstica
