Bitka kod Brunete
Bitka kod Brunete | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Segment Španskog građanskog rata | |||||||
| |||||||
Sukobljene strane | |||||||
Nacionalisti
S podrškom |
Republikanci | ||||||
Komandanti i vođe | |||||||
José Enrique Varela | José Miaja | ||||||
Snage | |||||||
65.000 ljudi 105 zrakoplova |
50.000 — 85.000 ljudi 140 — 300 zrakoplova oko 100 tenkova | ||||||
Žrtve i gubici | |||||||
7.000 mrtvih ili ranjenih 23 zrakoplova |
20.000 — 25.000 mrtvih ili ranjenih 100 zrakoplova |
(...)
(...)
- V. Armada koju je predvodio pukovnik Juan Modesto — oko 22.000 ljudi i 100 tenkova:
- 11. divizija, koju je vodio Enrique Líster
- 35. divizija, koju je vodio Karol Świerczewski
- 46. divizija, koju je vodio Valentín González El Campesino
- XV. Internacionalna brigada
- XI. Internacionalna brigada
- XII. Internacionalna brigada
- XIII. Internacionalna brigada
U rezervi su bile 14. divizija (Cipriano Mera), 45. divizija (Manfred Stern general Kleber), 69. divizija (Gustavo Duran), za ukupno 25.000 ljudi i 40 tenkova.
- XVIII. Korpus Armade koju je na početku predvodio pukovnik Enrique Jurado a poslije Segismundo Casado — oko 20.000 ljudi:
- 10. divizija, koju je vodio major José Maria Enciso
- 15. divizija, koju je vodio pukovnik Janos "Gal" Galicz
- 34. divizija, koju je vodio pukovnik Francisco Galán
- VII. Korpus Armade kojeg je predvodio general Varela, ovako sastavljen:
- 71. divizija, koju je vodio pukovnik Ricardo Serrador Santés
- I. Korpus Armade kojeg je predvodio pukovnik Juan Yagüe Blanco, ovako sastavljen:
- 11. divizija, koju je vodio general José Iruretagoyena Solchaga
- 12. divizija, koju je vodio general Carlos Asensio Cabanillas
- 13. divizija, koju je vodio general Fernando Barrón y Ortiz
- 14. divizija, koju je vodio pukovnik Juan Yagüe Blanco
Nakon bitke Republikanci nisu mogli više zaustaviti put Nacionalista prema Ekstremaduri mada još drže sela Villanueva de la Cañada, Quijorna i Villanueva del Pardillo. U tom smislu ishod bitne je u ravnoteži i bez pobjednika. Međutim Republikanci su podnijeli teže gubitke koliko vojnika toliko i opreme. Izgubili su veliku količinu neophodne opreme i veliki broj vrlo vrijednih boraca iz Internacionalnih brigada, što znači bitno promaknuće Nacionalista u ekonomiji rata. Zbog pomoć Legije Kondor u ovoj bitci, Nacionalisti će se jače osloniti na Nijemce, što će učvrstiti njihove odnose, dok je za uslugu general Franco dozvolio posebna gospodarska odobrenja Njemačkoj. Na političoj razini među Republikancima komunisti gube ugled, jer napad nije mogao spriječiti gubitak sjevera Španjolske. Potom, brojne Internacionalne brigade su odbile se vratiti na front i stvorio se nered među Republikancima. Kako bi prikrili neuspjeh svojih odredba, Sovjeti krivnja za poraz stavljena je na »trockističke izdajice« i »fašističke špijune«. Stotine republikanskih vojnika, uključujući mnoge Internacionaliste, uskoro su likvidirane.
U bitci su umrli Blagoje Parović; Boško Petrović, jugoslavenski avijatičar; novinarka i fotograf Gerda Taro, djevojka Roberta Cape; američki sindikalist Oliver Law, irski komandant George Nathan i engleski pjesnik Julian Bell, svi u Internacionalnim brigadama.