Dušan Kostić
| Dušan Kostić | |
|---|---|
 | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | 23. 1. 1917. Peć, Kraljevina Crna Gora |
| Smrt | 19. 10. 1997. (80 godina) Meljine, Crna Gora, SR Jugoslavija |
Dušan Kostić (Peć, 23. januar 1917 — Meljine, 19. oktobar 1997) bio je crnogorski i jugoslovenski pesnik, književnik i revolucionar.
Robijao kao predratni komunista u Kraljevini Jugoslaviji, bio borac pete crnogorske proleterske brigade tokom NOB, preživeo bitku na Sutjesci.
Nakon rata se najviše bavio pisanjem.
Rođen je u Peći. Detinjstvo je proveo u Plavu gde je završio i osnovnu školu. Gimnaziju je završio u Beranama, a potom Filozofski fakultet u Beogradu, gde je studirao književnost.[1][2].
U vreme studija, pripadao je naprednom studentskom pokretu i pisao revolucionarne pesme. U vreme Kraljevine Jugoslavije nekoliko puta je bio hapšen i zatvaran.[3] Jedno vreme je boravio u Sovjetskom savezu, gde piše prkosu pesmu Zdravica u Moskvi.[4]
1936. godine, kada je njegova generacija išla u Španiju da se bori protiv fašizma, on je bio sprečen, jer je bio u zatvoru, o čemu je napisao pesmu Zvijezde i čovjek u samici.[5]
1940. godine postaje članom Komunističke partije Jugoslavije.[6]
U drugom svetskom ratu je bio partizan. Učestvovao je u Narodnooslobodilačkoj borbi od Trinaestojulskog ustanka 1941. godine. Bio je borac Pete proleterske crnogorske brigade od njenog osnivanja juna 1942. godine.[7] Tokom bitke na Sutjesci maja i juna 1943. godine, njegova brigada pretrpela je strašne gubitke, izgubila oko 600 boraca i bila razbijena.[8][9] O strahotama Sutjeske kasnije je napisao više pesama. Zajedno sa još nekoliko preživelih crnogorskih boraca, pridružio se 7. banijskoj diviziji, kao politički rukovodilac i član štaba.[10]
Za vrijeme rata aktivno je učestvovao u priređivanju „Partizanske riječi“, časopisa Pete crnogorske brigade, zatim „Plotuna“ Osme banijske i divizijskih novina „Sedma divizija“.[11] Završio rat kao urednik Tanjuga.[12]
Posle rata je bio urednik Radio Beograda, lista „Borba“, „Književnih novina“, časopisa „Mladost“, „Književnost“, „Savremenik“. Za redovnog člana Društva za nauku i umjetnost Crne Gore (kasnije Crnogorske akademije nauke i umjetnosti) izabran je 6. marta 1973. godine.
Napisao je više zbirki pesama: „Pjesme“, „Zemlji voljenoj“, „Poema o gradu i ljubavi“, „Proljeće nad rovom“, „Govor zemlje i mreže“. Napisao je zatim više romana: „Gluva pećina“, „Sutjeska“, „Modro blago“ i „Gora koštanova“.[1]
Za svoj rad dobio je više nagrada, među kojima i nagradu Udruženja književnika Srbije za dečju poemu „Gradić Jelengaj“ i za zbirku pesama „Zov lišća“. Dobio je 1979. Zmajevu nagradu za delo „Postojbina masline“. Dobitnik je Oktobarske nagrade grada Herceg Novi.[13]
- ↑ 1,0 1,1 Milisavac, Živan, ur. (1984). Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. str. 377.
- ↑ Selo/Dušan Kostić
- ↑ https://archive.org/details/crnogorska-poezija-dusan-kostic-pismo-mrtvome-ocu
- ↑ https://znaci.org/poezija/zdravica-u-moskvi.php
- ↑ https://znaci.org/poezija/zvijezde-i-covjek-u-samici.php
- ↑ https://znaci.org/00003/707_1.pdf
- ↑ https://znaci.org/00003/707_1.pdf
- ↑ Leksikon NOR 2 1980: str. 844
- ↑ Narodni heroji 2 1982: str. 410
- ↑ https://znaci.org/00003/717.htm
- ↑ https://archive.org/details/crnogorska-poezija-dusan-kostic-pismo-mrtvome-ocu
- ↑ https://znaci.org/00003/707_1.pdf
- ↑ „fake-poet/Dušan Kostić”. Arhivirano iz originala na datum 14. 08. 2014. Pristupljeno 20. 07. 2014.
- TIHA ŽETVA, Izbor i pogovor Risto Tošović. Biblioteka Brazde, Savremeni jugoslovenski pisci. Urednik Gvido Tartalja. Prosveta, Beograd, 1959.
