Klesarstvo
| Klesarstvo | |
|---|---|
 | |
Klesarstvo ili kamenarstvo, kamenorezbarstvo je zanimanje gotovo isto još od starog vijeka, u kom treba komad grubog prirodnog kamena modificirati u željeni oblik kontroliranim uklanjanjem dijelova kamena, dlijetom i čekićem. I skulptori se koriste klesarstvom kod stvaranja skulptura, jer latinski: sculpere, zapravo znači sjeći, rezati, klesati ili tesati.[1]
Klesar ili kamenorezac[2] mora dobro poznavati karakteristike svih vrsta kamena. U kamenolomima radi na vađenju kamena i njegovoj osnovnoj obradi u blokove. U klesarskim radionicama obrađuje kamen u željenu formu, tako da ga lomi, reže, kleše, brusi i polira. Na taj način klesari izrađuju kamene ploče za stepenice, balkone, fasade, mostove, grobnice i druge predmete. Kamen formira prema nacrtu ili šablonu, a ponekad ga i boji.[3]
U klesarstvu se najčešće koristi granit, vapnenac, pješčenjak i mramor.[4] Pored prirodnih, danas se sve više upotrebljava umjetni kamen. Klesari se danas pored tradicionalnih alata (čekić, dlijeto, visak, libela), služe i mašinama za rezanje, tokarenje, poliranje... Površinu kamenih ploča klesari često dekoriraju uklesanim ornamentima ili natpisima.[3]
Klesari često surađuju sa skulptorima na izradi ili obnovi spomenika, a isto tako i sa arhitektima na obnovi zgrada.[3]
Klesarstvo je nastalo za paleolita kad su ljudi morali nadomjestiti korisne, ali rijetke prirodne spilje umjetno podignutim spiljama od kamenih gromada. Do 4. milenija pne. Stari Egipat razvio je tehniku kleserstva po kamenolomima, koja je kulminirala piramidama.
Kamen je i nadalje ostao primarni građevinski materijal kroz cijeli srednji vijek, a koristi se još i danas.[4]
