McCarranov zakon
| McCarranov zakon o unutrašnjoj bezbjednosti | |
|---|---|
| Zakon o zaštiti Sjedinjenih Država od izvjesnih neameričkih i subverzvinih aktivnosti kroz registraciju komunističkih aktivnosti i za druge svrhe | |
| Osnovne informacije | |
| Država |  Sjedinjene Države |
| Grana prava | krivično pravo upravno pravo |
| Jezici | engleski |
| Prihvaćanje i stupanje na snagu | |
| Predlagatelj | federalni senator Pat McCarran |
| Legislatura | Kongres SAD |
| Dostava na potpis | 22. septembar 1950. |
| Stupanje na snagu | 22. septembar 1950. |
| Ukidanje | 1965, 1967, 1971 (djelomično) |
Zakon o unutrašnjoj bezbjednosti (engl. Internal Security Act), također poznat i kao Zakon o kontroli subverzivnih aktivnosti 1950. godine (engl. Subversive Activities Control Act of 1950), odnosno kao McCarranov zakon (engl. McCarran Act) je federalni zakon koji je godine 1950. donio američki Kongres SAD, a koji je predviđao niz represivnih mjera usmjerenih prema organizacijama i pojedincima koji se smatraju subverzivnim odnosno prijetnjom po ustavni poredak i nacionalnu sigurnost SAD, a što se u samom tekstu zakona izrijekom odnosilo na komuniste. Represivne mjere su uključivale pooštrenje mjera o deportaciji, oduzimanje pasoša, zabranu slobodu kretanja i oduzimanju američkog državljanstva i drugih građanskih prava na pet godina, dok je američki predsjednik ovlašetn da, u slućaju proglašavanja izvanrednog stanja može osnovati koncentracione logore u koje bi se slali pojedinci koji se smatraju "subverzivnima". Zakon je također osnovao posebno tijelo - Odbor za kontrolu subverzivnih aktivnosti (SACB) - koje je imalo zadatak utvrditi da li se neka organizacija ima smatrati "komunističkom" ili ne.
Zakon je donesen u vrijeme eskalacije Hladnog rata, odnosno nedugo nakon što je on dobio svoju oružanu komponentu u Korejskom ratu, kao i prouzročio makartističku histeriju protiv stvarnih i navodnih komunista i "petokolonaša" u SAD. Iako je uživao snažnu podršku tadašnje javnosti, dio političara mu se suprotstavio, smatrajući ga neprihavtljivim kršenjem ustavnih sloboda i izvorom mogućih zloupotreba u budućnosti. Među njima je bio i tadašnji predsjednik Harry S. Truman 22. septembra 1950. koji je, nakon što je Zakon formalno izglasan u oba doma Kongresa, na njega uložio predjednički veto; na novom izjašnjavanju je, pak, Zakon isti dan dobio nužnu dvotrećinsku većinu.
Iako je primjena Zakona u značajnoj mjeri pomogla daljnjoj marginalizaciji američke Komunističke partije (koja će četiri godine kasnije biti i formalno zabranjena Zakonom o nadzoru komunista), Zakon je sve vrijeme bio predmetom žestokih kritika od strane pobornika ljudskih i građanskih prava, prije svega Američke unije za građanske slobode (ACLU) koja je tvrdila da je nespojiv sa Ustavom. Vrhovni sud je neke od njegovih odredbi djelomično stavio van snage - presudom u sporu Albertson v. Subversive Activities Control Board 1965. godine koji je američkim komunistima dozvolio da odbiju surađivati sa SACB, a 1967. u sporu United States v. Robel ustvrdio kako je Zakon u suprotnosti sa Prvim amandmanom Ustava koji jamči slobodu govora i političkog djelovanja. Kongrss je godine 1971. donio Zakon o nepritvaranju kojim je ukinuo brojne od njegovih najrepresivnijih odredbi, a 1972. je SACB formalno prestao sa radom.
Hipotetska primjena McCarranovog zakona protiv antiratnih aktivista u doba vijetnamskog rata predstavlja glavni zaplet politički intoniranog SF-filma Punishment Park iz 1971. godine.