Hafiz Barkhurdar

Hazrat Hafiz Barkhurdar (1658–1707), was a Punjabi Sufi Jatt poet from the village of Takhat Hazara in Sargodha District in modern-day Pakistan. His shrine where he was buried stands in the village of Chitti Sheikhan in Sialkot District.

He was the first person to give name 'Punjabi' to the language of Punjab in 1672 A.D. One of his very famous piece of poetry in Punjabi language is as under:-

میں بکرا دیواں پیر دا جے سر دا سائیں مرے

ہٹی سڑے کراڑ دی جتھے دیوا نت بلے

کتی مرے فقیر دی، جیڑی چوں چوں نت کرے

پنج ست مرن گوانڈھناں، رہندیاں نوں تاپ چڑھے

گلیاں ہو جان سنجیاں، وچ مرزا یار پھرے

Explanation of the Poem:

میرے دل دے وچ مقیم سچے بادشاہ اگے میری روح فریاد کر دے اے

کہ میرے سر تے سوار شیطان لعین میرا پیچھا چھڈ دیوے

تاکہ میں سچے رب دا مخلص بندہ بن سکاں

میرے نفس وچ ھر دم جیڑا دیوا خواھشات دا بلدا اے

او ھمیشہ لئی بجھ جاوے

میرا غرور جیڑا مینوں ھر دم میں میں وچ مبتلا رکھدا اے

او فنا ھو جاوے

میریاں او پنج ست عادتاں جھوٹ ، غیبت ، چغلی ، دھوکہ ، تے بے ایمانی

جو ھر دم میرے وجود نال چمڑیاں نیں

او ختم ھو جان تے باقی برائیاں وی کمزور ھو جان

میری سوچ وچار دیاں گلیاں ھر غیر توں خالی ھو جان

تے انہاں سنسان گلیاں وچ صرف اوس یار دا گشت ھووے ۔

جیہڑا وحدہ لا شریک اے

O my Lord you live in my heart. My soul prays to you that my ego must be killed. So that I can become the one whom you like. The lamp of my wishes may extinguish for ever and my arrogance may turn in to humbleness and I may get riddance from deceit, ,lies, jealousy and dishonesty which are always part of me. This way, the alleys of my thinking become pure where I could invite you my Lord.