fron

FRON m.

1. Lloj karrigeje e ulët, zakonisht prej dërrase dhe pa mbështetëse; karrige. Fron shtëpie. Rri (ulem) në fron.

2. Karrige e zbukuruar, që vendoset në një vend të veçantë, ku zakonisht rrinë mbretërit, peshkopët etj. gjatë pritjeve zyrtare ose kur zhvillohen ceremoni të posaçme. Froni i mbretit.

3. fig. Pushteti i lartë i një mbreti a i një perandori. Fitoi (humbi) fronin. La fronin. Hipi në fron. Ra (zbriti) nga froni.

4. Fundi i lartë e i zgjeruar i një gote a i një ene tjetër. Gota me fron.

5. Takë e lartë e këpucëve të grave. Këpucë me fron.

6. Vigu i të vdekurit.

• Lëshoi fronin (vendin) shih te LËSHOJ.