การประท้วงในประเทศอิหร่าน พ.ศ. 2560–2561
การประท้วงในประเทศอิหร่าน พ.ศ. 2560–2561 | |||
---|---|---|---|
ส่วนหนึ่งของ การประท้วงในประเทศอิหร่าน พ.ศ. 2559–2564 | |||
วันที่ | 28 ธันวาคม พ.ศ. 2560 – 7 มกราคม พ.ศ. 2561 | ||
สถานที่ | ประเทศอิหร่าน | ||
สาเหตุ |
| ||
เป้าหมาย | |||
วิธีการ | การเดินขบวน, การจลาจล, การดื้อแพ่ง, การนัดหยุดงาน | ||
ผล | ผู้ประท้วงถูกปราบ | ||
คู่ขัดแย้ง | |||
| |||
ผู้นำ | |||
| |||
จำนวน | |||
| |||
ความสูญเสีย | |||
มีเหตุการณ์ประท้วงในบางเมืองที่ประเทศอิหร่าน โดยเริ่มต้นในวันที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2560 ถึง พ.ศ. 2561 เหตุการณ์ประท้วงแรกเกิดที่แมชแฮด เมืองที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับ 2 ของประเทศตามประชากร ในตอนแรกเน้นถึงนโยบายเศรษฐกิจของรัฐบาล หลังการประท้วงเริ่มขยายไปทั่วประเทศ ทำให้มีการขยายเป้าหมายเป็นการต่อต้านระบอบเผด็จการและการดำรงตำแหน่งของผู้นำสูงสุด แอลี ฆอเมเนอี[20]
การประท้วงครั้งนี้ถือเป็นการประท้วงที่ใหญ่โตที่สุดนับตั้งแต่การประท้วงการเลือกตั้งประธานาธิบดีใน พ.ศ. 2552[21] ทำให้เสาหลักของระบอบนี้สั่นคลอน อย่างไรก็ตาม การประท้วงนี้มีความแตกต่างจากการเคลื่อนไหวสีเขียวทั้งในด้านผู้เข้าร่วม สาเหตุ เป้าหมาย และบทร้อง[22][23] สิ่งที่ต่างจากการประท้วงใน พ.ศ. 2552 คือการประท้วงที่ไม่มีผู้นำและไม่เป็นระบบ[24][25] นักวิเคราะห์บางส่วนกล่าวแนะว่า การประท้วงเป็นผลจากการไม่เห็นด้วยกับนโยบายเศรษฐกิจของประธานาธิบดีอิหร่าน แฮแซน โรว์ฮอนี ในขณะที่บางส่วนกล่าวว่า พวกเขาไม่พอใจกับระบอบเผด็จการและผู้นำสูงสุดคือสาเหตุที่แท้จริงของการลุกฮือ[2][26][27] โรว์ฮอนียอมรับในวันที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2561 ว่า "ผู้คนมีความต้องการทางเศรษฐกิจ การเมือง และสังคม"[9][28][29]
รายงานเจ้าหน้าที่อิหร่าน ในบางพื้นที่ การประท้วงบานปลายไปเป็นความรุนแรง และสื่อของรัฐอิหร่านรายงานว่า ผู้ประท้วงโจมตีสถานีตำรวจและฐานทัพทหารกับบุคลากรทางทหารแล้วเริ่มยิงกัน[30][31] ในวันที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2561 มีผู้ประท้วงอย่างน้อย 21 คนกับเสมาชิกกองกำลังรักษาความปลอกภัย 2 คนถูกฆ่า นอกจากนี้ แมฮ์มูด ซอเดฆีรายงานว่ามีผู้ประท้วงถูกจับ 3,700 คน ถึงแม้ว่าในรายงานทางการมีผู้ถูกจับต่ำกว่าที่กล่าวไว้[16][17][32][18] ในวันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2561 ผู้รายงานพิเศษ 4 คนจากสำนักงานข้าหลวงใหญ่สิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติกระตุ้นให้รัฐบาลอิหร่านยอมรับและเคารพสิทธิของผู้ประท้วงและหยุดบล็อกอินเทอร์เน็ต[33]
ในการต่อต้านการประท้วง มีผู้สนับสนุนรัฐบาลพันกว่าคนจัดการชุมนุมในหลายเมืองของประเทศอิหร่าน[34]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 1.2 Reuters (30 ธันวาคม 2017). "Protests over alleged corruption and rising prices spread to Tehran". The Guardian. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 ธันวาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2017.
- ↑ 2.0 2.1 Gast, Phil; Andone, Dakin. "Here's why the Iran protests are significant". CNN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 มกราคม 2018. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2018.
- ↑ Erdbrink, Thomas (30 ธันวาคม 2017). "Iran Confronts 3rd Day of Protests, With Calls for Khamenei to Quit". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 ธันวาคม 2017.
- ↑ "Iranian protesters attack police stations, raise stakes in unrest". Reuters. 2 มกราคม 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 มกราคม 2018. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2018.
- ↑ Smith-Spark, Laura; Andone, Dakin; Hauser, Jennifer. "Iran warns against 'illegal' gatherings after protests". CNN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 ธันวาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2017.
- ↑ Dehghan, Saeed Kamali; Graham-Harrison, Emma (31 ธันวาคม 2017). "Iranians chant 'death to dictator' in biggest unrest since crushing of protests in 2009". The Guardian. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 ธันวาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2018.
- ↑ 7.0 7.1 "گسترش واکنشهای بین المللی همزمان با 'ادامه اعتراضات' در ایران". BBC News. 6 มกราคม 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 มกราคม 2018.
- ↑ "Iran deploys Revolutionary Guards to quell 'sedition' in protest hotbe". 3 มกราคม 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 มกราคม 2018 – โดยทาง Reuters.
- ↑ 9.0 9.1 "In jab at rivals, Rouhani says Iran protests about more than economy". Reuters. 8 January 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 January 2018. สืบค้นเมื่อ 13 January 2018.
- ↑ Crisis of expectations: Iran protests mean economic dilemma for government เก็บถาวร 3 มกราคม 2018 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Reuters, 1 January 2018
- ↑ Tchekmedyian, Alene (7 January 2018). "Demonstrators flood Westwood to back anti-regime protests in Iran: 'Least we can do to show we're with them'". Los Angeles Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 January 2018. สืบค้นเมื่อ 9 January 2018.
- ↑ "Ahmadinejad arrested for 'inciting violence' in Iran: report". New York Post. 7 January 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 January 2018. สืบค้นเมื่อ 8 January 2018.
- ↑ Kim Senqupta (2018-01-02). "Iran protests latest: Grand Ayatollah accuses foreign powers of meddling as protest death toll rises to 22" (ภาษาอังกฤษ). Independent. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 January 2018. สืบค้นเมื่อ 2018-01-04.
- ↑ Səid Kəmali Dəğan və Culiyan Borqer (2018-01-02). "Iran's enemies to blame for unrest, says supreme leader, as death toll rises". The Guardian (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 January 2018. สืบค้นเมื่อ 2018-01-04.
- ↑ "Iran: le bilan officiel des manifestations monte à 25 morts". Le Monde with AFP. 2018-01-14. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 November 2019. สืบค้นเมื่อ 2018-06-01.
- ↑ 16.0 16.1 Con Qambrell (2018-01-09). "Iran lawmaker says some 3,700 arrested amid protests, unrest". ABC News (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-01-09. สืบค้นเมื่อ 2018-01-10.
- ↑ 17.0 17.1 Şina Mek-Kenzi (2018-01-09). "3,700 people were arrested during Iran protests, lawmaker says". CNN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 January 2018. สืบค้นเมื่อ 2018-01-04., Sheena McKenzie, CNN, 9 Jan 2018
- ↑ 18.0 18.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>
ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อGuardian1
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>
ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อreuters.com1
- ↑ "Five things you need to know about protests in Iran". Al Jazeera. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 มกราคม 2018. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2018.
- ↑ Dehghan, Saeed Kamali; Graham-Harrison, Emma (30 ธันวาคม 2017). "Iranians chant 'death to dictator' in biggest unrest since crushing of protests in 2009". The Guardian. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 ธันวาคม 2017.
- ↑ "Supreme leader blames 'enemies of Iran' as protests death toll hits 20". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 มกราคม 2018. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2018.
- ↑ Parsi, Trita (1 January 2018). "بالاخره "بیداری ایرانیان"There's something different about these Iran protests" (ภาษาอังกฤษ). CNN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 January 2018. สืบค้นเมื่อ 1 January 2018.
- ↑ "وزیر کشور ایران: اعتراضات دی ۹۶ سازمانیافته نبود" (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). BBC News فارسی. 2018-12-27. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 December 2018. สืบค้นเมื่อ 2018-12-27.
- ↑ Sydiq, Tareq (1 June 2020). "Asymmetries of Spatial Contestations: Controlling Protest Spaces and Coalition-Building during the Iranian December 2017 Protests". Contention. 8 (1): 49–69. doi:10.3167/cont.2020.080105. สืบค้นเมื่อ 1 September 2020 – โดยทาง www.berghahnjournals.com.
- ↑ "Five things you need to know about protests in Iran". Al Jazeera. 2 มกราคม 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 มกราคม 2018.
- ↑ جهان|TABNAK, سایت خبری تحلیلی تابناك|اخبار ایران و. "توکلی: اعتراضات خیابانی قابل پیشبینی بود". سایت خبری تحلیلی تابناك|اخبار ایران و جهان|TABNAK (ภาษาเปอร์เซีย). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 ธันวาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 31 ธันวาคม 2017.
- ↑ Erdbrink, Thomas (8 January 2018). "Iran Can't Keep Dictating Lifestyle, Its President Warns". New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 January 2018. สืบค้นเมื่อ 9 January 2018.
- ↑ Maza, Cristina (28 December 2017). "Iran Protests: President Rouhani Sides With Young Protesters Over Aging Hard-Liners". Newsweek. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 January 2018. สืบค้นเมื่อ 9 January 2018.
- ↑ "Iran plays down violent protests despite mounting death toll". euronews (ภาษาอังกฤษ). 1 มกราคม 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 มกราคม 2018. สืบค้นเมื่อ 8 มกราคม 2018.
- ↑ Erdbrink, Thomas; agencies (2 มกราคม 2018). "Deadly Iran Protests Prompt Warning of Harsher Response". The Guardian (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 มกราคม 2018. สืบค้นเมื่อ 1 มกราคม 2018.
- ↑ "Ex-Iranian president, seen by some as moderate, condemns violence and US". 2 มกราคม 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 มกราคม 2018. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2018.
- ↑ Laura Smith-Spark (5 มกราคม 2018). "UN experts urge Iran to respect rights, end Internet crackdown". CNN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 มกราคม 2018.
- ↑ "Iran stages pro-government rallies, derides Trump 'blunder' at U.N." Reuters. 5 มกราคม 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 มกราคม 2018. สืบค้นเมื่อ 7 มกราคม 2018.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ 2017–18 Iranian protests