จักรวรรดิแอกแคด
จักรวรรดิแอกแคด | |
|---|---|
| 2334 ก่อนคริสต์ศักราช–2193 ก่อนคริสต์ศักราช | |
 แผนที่ของอัคคาเดียจักรวรรดิ (สีน้ำตาล) และทิศทางในการที่การรบของทหารได้ดำเนินการ (ลูกศรสีเหลือง) | |
| สถานะ | จักรวรรดิ |
| เมืองหลวง | แอกแคด |
| ภาษาทั่วไป | แอกแคด, สุเมเรียน |
| ศาสนา | ศาสนาสุเมเรียน |
| การปกครอง | ระบอบราชาธิปไตย |
| พระมหากษัตริย์ | |
• 2334 ก่อนคริสต์ศักราช | พระเจ้าซาร์กอนแห่งแอกแคด |
| ยุคประวัติศาสตร์ | โบราณ |
• ก่อตั้ง | 2334 ก่อนคริสต์ศักราช |
• สิ้นสุด | 2193 ก่อนคริสต์ศักราช |
| พื้นที่ | |
| 2334 ก่อนคริสต์ศักราช[1] | 800,000 ตารางกิโลเมตร (310,000 ตารางไมล์) |
| ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ | อิรัก อิหร่าน ซีเรีย ตุรกี |
จักรวรรดิแอกแคด (อังกฤษ: Akkadian Empire) เป็นจักรวรรดิในสมัยโบราณมีเมืองศูนย์กลางอยู่ที่เมืองแอกแคด[2] ประกอบไปด้วยชาวแอกคาเดียนและชาวสุเมเรียน ซึ่งอยู่ภายใต้กฎหมายเดียวกัน[3] มีอิทธิพลครอบคลุมดินแดนเมโสโปเตเมีย, ลิแวนต์, และอานาโตเลีย ทั้งยังเคยส่งกองกำลังทหารไปถึงดิลมันและเมแกน (ประเทศบาห์เรนกับประเทศโอมานในปัจจุบัน) ในคาบสมุทรอาระเบียอีกด้วย
ในช่วงสหัสวรรษที่ 3 ก่อนคริสต์ศักราช มีการพัฒนาความสัมพันธ์ทางวัฒนธรรมระหว่างแอกคาเดียนกับสุเมเรียนเป็นอย่างมาก อาทิเช่น มีการใช้สองภาษากันอย่างแพร่หลาย[4]
จักรวรรดิแอกแคดเจริญถึงจุดสูงสุดทางการเมืองในระหว่าง 2,400 ถึง 2,200 ก่อนคริสต์ศักราช โดยการนำของ พระเจ้าซาร์กอนแห่งแอกแคด (2334-2279 ก่อนคริสต์ศักราช)[5] ภายใต้การปกครองของพระเจ้าซาร์กอนและผู้สืบทอดตำแหน่ง ภาษาแอกคาเดียนถูกนำไปเป็นภาษาที่ใช้งานที่อาณาจักรใกล้เคียงที่เคยยึดครอง เช่น อาณาจักรเอลาไมท์กับกูเทียน โดยจักรวรรดิแอกแคดได้รับการยอมรับว่าเป็นจักรวรรดิแห่งแรกของโลก
หลังจากการล่มสลายของจักรวรรดิแอกแคด ประชาชนชาวแอกแคดและเมโสโปเตเมียจึงได้รวมกันก่อตั้งอาณาจักรอัสซีเรียในภาคเหนือ และอาณาจักรบาบิโลเนียในภาคใต้
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Taagepera, Rein (1978). "Size and duration of empires growth-decline curves, 3000 to 600 B.C.". Social Science Research. 7: 180–195. doi:10.1016/0049-089X(78)90010-8.
- ↑ Sumerian: Agade
- ↑ Mish, Frederick C., Editor in Chief. “Akkad” Webster’s Ninth New Collegiate Dictionary. ninth ed. Springfield, MA: Merriam-Webster 1985. ISBN 0-87779-508-8).
- ↑ https://books.google.co.th/books?id=XFwUxmCdG94C&redir_esc=y&hl=th pp. 20–21. ISBN 978-0-19-953222-3.
- ↑ F Leo Oppenhiem - Ancient Mesopotamia
Stiebing Jr,H.William. Ancient Near Eastern History and Culture. (Pearson Longman; University of New Orleans, 2009)
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]