ซุลัยมาน
ซุลัยมาน | |
|---|---|
| سليمان ซาโลมอน | |
.png) ชื่อ "ซุลัยมาน" ในการประดิษฐ์ตัวอักษรอิสลาม | |
| เกิด | เยรูซาเลม อาณาจักรยูดาห์ |
| เสียชีวิต | เยรูซาเลม อาณาจักรยูดาห์ |
| สุสาน | อัลฮะรอมุชชะรีฟ เยรูซาเลม |
| สัญชาติ | ชาวอิสราเอล |
| มีชื่อเสียงจาก | กษัตริย์แห่งอิสราเอล |
| ผู้ดำรงตำแหน่งก่อน | ดาวูด |
| ผู้สืบตำแหน่ง | อิลยาส |
| บิดามารดา |
|
| ส่วนหนึ่งของ |
| ศาสนาอิสลาม |
|---|
 |
|
|
ซุลัยมาน อิบน์ ดาวูด (อาหรับ: سُلَيْمَان بْن دَاوُوْد, อักษรโรมัน: Sulaimān ibn Dāwūd, แปลตรงตัว 'ซาโลมอน บุตรดาวิด') ตามคัมภีร์อัลกุรอาน ท่านเป็นมาลิก (อาหรับ: مَلِك แปลว่า กษัตริย์) และนบี (อาหรับ: نَبِيّ แปลว่า ผู้เผยพระวจนะ) ของชาวอิสราเอล โดยทั่วไปแล้ว ความเชื่อของอิสลาม ถือว่าท่านเป็นกษัตริย์องค์ที่สามของชาวยิว และเป็นผู้ปกครองที่ชาญฉลาดของอิสราเอล [1]
ในศาสนาอิสลาม นบีซุลัยมานได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในนบีของอัลลอฮ์ ซึ่งได้รับของประทานจากพระเป็นเจ้ามากมาย รวมถึงความสามารถในการพูดกับทั้งสัตว์และญิน ท่านยังได้ลงโทษบรรดาชัยฏอน (อาหรับ: شياطين แปลว่า ซาตาน) [2]
ชาวมุสลิม ยืนยันต่อไปว่าท่านยังคงยึดมั่นเตาฮีด ตลอดชีวิตของท่าน ปกครองโดยชอบธรรมเหนือชนชาติอิสราเอลทั้งหมด ได้รับความสุขด้วยระดับของกษัตริย์ที่ไม่มีใครได้รับมาก่อนหรือภายหลังท่าน และปฏิบัติตามพระบัญญัติ ทั้งหมดของพระองค์ โดยได้รับการสัญญาว่าจะใกล้ชิดอัลลอฮ์ในญันนะฮ์ (อาหรับ: جَنّة แปลว่า สวรรค์) ในบั้นปลายชีวิต [3] นับตั้งแต่การรุ่งเรืองของอิสลาม นักประวัติศาสตร์ชาวอาหรับ หลายคนถือว่านบีซุลัยมานเป็นหนึ่งในผู้ปกครองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ [4]
อัลกุรอานและการตีความ
[แก้]การตัดสินในสนาม
[แก้]ในเรื่องเล่าแรกสุดเกี่ยวกับนบีซุลัยมาน คือในคัมภีร์อัลกุรอาน (21:78) กล่าวโดยสังเขปถึงเรื่องราวที่นบีซุลัยมานอยู่ในกลุ่มบิดาของท่าน เมื่อมีชายสองคนมาขอให้นบีดาวูด ตัดสินระหว่างพวกเขาเกี่ยวกับหัรษุน (حَرْث, สนาม) [5] นักตัฟซีรชาวมุสลิมรุ่นหลังได้ขยายความเกี่ยวกับการพาดพิงนี้ รวมทั้ง อัฏเฏาะบารี, อัลบัยฎอวี และอิบน์ กะษีร[6] [7] พวกเขาบอกว่าชายคนแรกในสองคนนั้นบอกว่าเขาเป็นเจ้าของสวนองุ่น ซึ่งเขาดูแลอย่างดีตลอดทั้งปี แต่วันหนึ่งเมื่อเขาไม่อยู่แกะของชายอีกคนหนึ่งได้หลงเข้าไปในสวนองุ่นและกินผลองุ่น เขาขอให้ได้รับการชดเชยสำหรับความเสียหายนี้ [8] : 62 เมื่อได้ยินคำบ่นของชายผู้นี้ นบีซุลัยมานแนะนำให้เจ้าของแกะนำสวนองุ่นของชายอีกคนไปดูและ และเพาะปลูกจนกว่าเถาองุ่นจะกลับคืนสู่สภาพเดิม แล้วจึงส่งคืนเจ้าของ ในเวลาเดียวกัน เจ้าของสวนองุ่นจะดูแลฝูงแกะและได้รับประโยชน์จากขนแกะ และน้ำนมของพวกมันจนกว่าที่ดินของเขาจะถูกส่งคืนให้เขา เมื่อถึงจุดนั้น เขาจะคืนแกะให้กับเจ้าของ คำตอบนี้แสดงให้เห็นระดับการตัดสินของนบีซุลัยมาน ซึ่งอัลกุรอานกล่าวว่า [9] จะกำหนดลักษณะของซุลัยมานตลอดชีวิตของท่าน หิกะมะฮ์ (วิทยะปัญญา) ตามความเชื่อของชาวมุสลิมมักจะเกี่ยวข้องกับนบีซุลัยมานซึ่งต่อมาจะถูกเรียกว่า สุไลมานอัลหะกีม (سُلَيْمَان ٱلْحَكِيْم, "ซุลัยมาน ผู้ทรงปราดเปรื่อง"). เรื่องนี้ดัดแปลงมาจาก Kebra Nagast แต่เป็นข้อพิพาทที่ตัดสินโดยบุตรของซาโลมอน (ซุลัยมาน) [10]
นบีซุลัยมานและญิน
[แก้]
คัมภีร์กุรอานบรรยายว่าลมถูกทำให้อยู่ใต้อำนาจของนบีซุลัยมาน [11] และท่านสามารถควบคุมมันได้ตามใจของท่านเอง และญินก็เข้ามาอยู่ภายใต้การควบคุมของนบีซุลัยมานด้วย ญินช่วยเสริมสร้างการปกครองของนบีซุลัยมาน ชัยฏอน (ซาตาน) [12] และญินถูกบังคับให้สร้างอนุสาวรีย์สำหรับท่าน [13] อัลลอฮ์ยังทรงก่อให้เกิดการมุอ์ญิซาต คือ อัยน์ (عَيْن 'น้ำพุ') ของ กิฏรุน หลอมเหลว ( قِطْر, 'ทองเหลือง' หรือ 'ทองแดง') เพื่อไหลให้โซโลมอนใช้โดยปีศาจในการก่อสร้าง [11]
เมื่อนบีดาวูดสิ้นพระชนม์ นบีซุลัยมานได้รับตำแหน่งเป็นกษัตริย์ และนบีแห่งชาวอิสราเอล ครั้งหนึ่งนบีซุลัยมานอนุญาตให้ผู้หญิงสร้างรูปปั้นของบิดาของนาง ต่อมานางเริ่มบูชารูปเคารพและนบีซุลัยมาน ถูกประณามที่ยอมให้มีการบูชารูปเคารพในอาณาจักรของท่าน เพื่อเป็นการลงโทษ อัลลอฮ์ทรงให้หนึ่งในญินที่ถูกกดขี่ขโมยแหวนของนบีซุลัยมานและเข้ายึดครองอาณาจักรของท่าน (ซูเราะฮ์ 38:34) ต่อมาท่านสำนึกผิดในบาปของท่านและควบคุมญินได้อีกครั้ง โดยมุ่งไปที่การสร้างพระวิหารอีกครั้ง [14] ท่านดุอาอ์ต่ออัลลอฮ์ให้อาณาจักรของท่าน เป็นอาณาจักรที่ไม่เหมือนใครหลังจากท่าน [15] อัลลอฮ์ทรงตอบรับดุอาอ์ของนบีซุลัยมานและประทานสิ่งที่พระองค์ทรงพอพระทัย
การตีความในเชิงเปรียบเทียบ การสูญเสียแหวนของนบีซุลัยมานให้กับญิน อาจเข้าใจได้ว่าเป็นตัวแทนของมนุษย์ที่สูญเสียวิญญาณให้กับกิเลสตัณหาของชัยฏอน [16]
ไม่เหมือนกับความเชื่อของทัลมุด โซโลมอนไม่รู้และไม่เคยเข้าร่วมในการบูชารูปเคารพ [17] นอกจากนี้ คัมภีร์กุรอานปฏิเสธว่านบีสุลัยมายเป็นผู้วิเศษ: "ซุลัยมานหาได้ปฏิเสธศรัทธาไม่ แต่ชัยฏอนปฏิเสธศรัทธา โดยสอนไสยศาสตร์แก่มนุษย์และ...". (2:102)
นบีซุลัยมานกับมด
[แก้]นบีซุลัยมานยังได้รับการสอนแม้กระทั่งภาษาของสัตว์ต่างๆ เช่น มด คัมภีร์กุรอานเล่าว่า วันหนึ่ง นบีซุลัยมานและกองทัพของเขาได้เข้าสู่ วาดินนัมล์ (وَادِ ٱلْنَّمْل หุบเขามด). เมื่อเห็นนบีซุลัยมานและกองทัพของท่าน นัมละฮ์ (نَمْلَة มดตัวเมีย) เตือนตัวอื่นๆ ให้ "เข้าไปในที่อยู่อาศัยของเจ้า เกรงว่าซุลัยมานและไพร่พลของเขาจะบดขยี้เจ้า (ใต้เท้า) โดยไม่รู้ตัว" [18] ทันทีที่เข้าใจสิ่งที่มดพูด นบีซุลัยมานก็ดุอาอ์ต่ออัลลอฮ์เช่นเคย ขอบคุณพระองค์ที่ประทานของขวัญเช่นนั้นแก่ท่าน [19] และหลีกเลี่ยงการเหยียบย่ำฝูงมด [8] : 63 [20] อย่างไรก็ตาม สติปัญญาของนบีซุลัยมานเป็นอีกของขวัญหนึ่งที่เขาได้รับจากอัลลอฮ์ และชาวมุสลิมยืนยันว่านบีซุลัยมานไม่เคยลืมดุอาอ์ประจำวันของท่าน ซึ่งสำคัญสำหรับท่านมากกว่าของขวัญใดๆ ของท่าน
วรรณกรรมอรรถาธิบายเน้นความฉลาดของมดและอธิบายความหมายที่อยู่เบื้องหลังพรสวรรค์ในการควบคุมลมของนบีซุลัยมาน ตามที่ Siracü'l-Kulub มดถามนบีซุลัยมานว่า ท่านรู้หรือไม่ว่าทำไมท่านถึงเรียกว่า "ซุลัยมาน" (ซาโลมอน) นบีซุลัยมานกล่าวว่า ท่านไม่เป็นเช่นนั้น มดจึงอธิบายต่อไปว่า: "แม้ว่าใจของเจ้าจะปกติ (เซลิม) และเจ้ารู้ถึงสถานการณ์ของโลกหน้า แต่เจ้าก็ยอมรับความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของโลกนี้ และถูกหลอกโดยความครอบครองและกษัตริย์ เหตุฉะนั้นท่านจึงได้ชื่อว่าซุลัยมาน” หลังจากนั้นมดก็ถามนบีซุลัยมานว่าเขารู้หรือไม่ว่าทำไมอัลลอฮ์จึงปราบลมเพื่อท่าน เป็นอีกครั้งที่นบีซุลัยมานตอบว่า ไม่ และมดตอบว่า "ท่านควบคุมลมได้ด้วยเหตุผลบางอย่าง สิ่งที่เจ้ายอมรับนั้นไม่มีค่าอะไรเลย เมื่อลมพัดผ่านไป ความมั่งคั่งของโลกและความเป็นกษัตริย์ก็ผ่านไปเช่นกัน" นักวิชาการเช่น ฟัครุดดีน อัรรอซี และ อัลกุรฏูบี ได้ยกระดับมดให้เป็นแบบอย่างสำหรับมนุษย์ที่จะปฏิบัติตาม [21]
การพิชิตซะบะอ์
[แก้]
ลักษณะสำคัญอีกประการหนึ่งของการเป็นนบีซุลัยมานคือขนาดของกองทัพซึ่งประกอบด้วยทั้งคนและญิน นบีซุลัยมานมักจะประเมินกองทหารและนักรบของเขาตลอดจนญินและสัตว์ทุกชนิดที่ทำงานภายใต้ท่าน วันหนึ่ง เมื่อตรวจกองทหารของเขา โซโลมอนพบฮุดฮุด (هُدْهُد กะรางหัวขวาน) หายไปจากการรวมกองทหาร [22] อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นไม่นาน ฮุดฮุด ก็มาถึงราชสำนักของนบีซุลัยมาน โดยกล่าวว่า "ข้าพเจ้าได้ไปตรวจพบสิ่งที่ท่านไม่รู้ และข้าพเจ้าได้นำข่าวอันแน่นอนจากซะบะอ์มายังท่าน [23] ฮุดฮุดยังบอกนบีซุลัยมานอีกว่าชาวซะบะอ์ บูชาดวงอาทิตย์และสตรีผู้ปกครองอาณาจักรนั้นฉลาดและมีอำนาจมาก นบีซุลัยมานซึ่งฟังอย่างใกล้ชิด เลือกที่จะเขียนจดหมายไปยังดินแดนแห่งซะบะอ์ ซึ่งท่านจะพยายามโน้มน้าวชาวซะบะอ์ให้เลิกบูชาดวงอาทิตย์ และอิบาดะฮ์ต่ออัลลอฮ์ นบีสุลัยมายสั่งให้ฮุดฮุด ส่งจดหมายถึงราชินีแห่งซะบะอ์ (บิลกีส) จากนั้นให้ซ่อนตัวและสังเกตปฏิกิริยาของนาง [8] : 64 ฮุดฮุดยอมรับคำสั่งของนบีซุลัยมาน และบินตรงกลับไปที่ซะบะอ์ เพื่อส่งจดหมายถึงราชินี ราชินีจึงเรียกรัฐมนตรีของนางมาที่พระราชวังและอ่านจดหมายจากนบีซุลัยมานให้พวกเขาฟังโดยระบุถึงชาวซะบะอ์ว่า: "บิสมิลลาฮิรเราะห์มานนิรเราะหีม “พวกท่านอย่าเย่อหยิ่งต่อข้า และจงมาหาข้าอย่างนอบน้อม (มุสลิมีน مُسْلِمِيْن)" นางหารือกับรัฐมนตรีและเจ้าหน้าที่ศาลคนอื่นๆ โดยกล่าวว่า "โอ้ผู้คนของข้า ข้ารู้ดีว่าท่านเป็นนักรบที่กล้าหาญและเก่งกาจ และไม่มีสิ่งใดในโลก ที่สามารถต่อต้านท่านได้ แต่ข้าจะยังรู้ความคิดของท่านในเรื่องสิ่งนี้" คนในราชสำนักตอบว่า "ข้าแต่ราชินี อำนาจเป็นของพระองค์ ไม่ว่าคำสั่งของพระองค์จะเป็นเช่นไร เราจะเชื่อฟัง" อย่างไรก็ตาม ในที่สุดราชินีก็เข้าเฝ้านบีซุลัยมานและประกาศว่านางยอมจำนนต่ออัลลอฮ์ [24]
นบีซุลัยมานกับอิฟรีต
[แก้]ขณะที่ บิลกีสกำลังเดินทางไปยังราชสำนักของนบีซุลัยมาน ท่านทรงสั่งให้คนใช้ส่งบัลลังก์ของนางมาที่นั่นก่อนที่นางจะมาถึง มีอิฟรีตเสนอตัวมันเอง (กุรอาน 27:38-40) แต่นบีซุลัยมานปฏิเสธ มอบหมายงานนี้ให้กับคนรับใช้แทน ซึ่งในฐานะเพื่อนผู้เคร่งศาสนา ได้ดุอาอ์ต่ออัลลอฮ์ให้ย้ายบัลลังก์มา ณ. ที่นี้ ดุอาอ์ของท่านได้รับคำตอบอย่างน่าอัศจรรย์ บัลลังก์ปรากฏขึ้นในวังของนบีซุลัยมานโดยอำนาจของอัลลอฮ์ เมื่อ บิลกีสมาถึง นบีซุลัยมานถามนางว่านางจำบัลลังก์ของนางได้หรือไม่ แต่นางพยายามดิ้นรนที่จะเข้าใจปาฏิหาริย์ที่อัลลอฮ์ทรงกระทำ จึงให้คำตอบที่หลีกเลี่ยงแก่กษัตริย์ ก่อนที่ในที่สุดจะรับเอาความเชื่อของนบีซุลัยมาน และชนะด้วยหลักฐานที่ว่าปาฏิหาริย์นั้นไม่ใช่ เป็นเพียงอิฟรีตแต่เป็นของอัลลอฮ์เอง นบีซุลัยมานปฏิเสธข้อเสนอที่เย้ายวนใจของอิฟรีต เพราะท่านพยายามพึ่งพาอัลลอฮ์แต่เพียงผู้เดียว ไม่ใช่พึ่งพาญินหรือสิ่งมีชีวิตอื่นใด และได้รับรางวัลสำหรับความนับถือของเขาด้วยความสำเร็จในการเปลี่ยนบิลกีสมาสู่ศรัทธาที่แท้จริง [25]
ความตาย
[แก้]
คัมภีร์อัลกุรอานเล่าว่า นบีซุลัยมานสิ้นพระชนม์ในขณะที่ท่านกำลังพิงไม้เท้าของท่าน และท่านยังคงยืนหยัดพยุงมันไว้ จนกระทั่งสัตว์ตัวเล็ก ๆ มดหรือปลวกมาแทะมัน จนกระทั่งในที่สุดตัวท่านก็ล้มลง
ครั้นเมื่อเราได้กำหนดความตายแก่เขา มิได้มีสิ่งใดบ่งชี้แก่พวกเขาถึงความตายของเขา นอกจากปลวกใต้ดินแทะกินไม้เท้าของเขา ดังนั้น เมื่อเขาล้มลงพวกญินก็รู้อย่างชัดแจ้งว่า หากพวกเขารู้ในสิ่งพ้นญาณวิสัยแล้ว พวกเขาจะไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมานที่น่าอดสูเช่นนี้
ขณะที่ท่านยืนตัวตรง พยุงตัวด้วยไม้เท้า ญินคิดว่าท่านยังมีชีวิตอยู่และดูแลพวกเขา
พวกเขารู้ความจริงก็ต่อเมื่ออัลลอฮ์ทรงส่งสัตว์ชนิดหนึ่งคลานขึ้นมาจากพื้นดินและแทะไม้เท้าของนบีซุลัยมานจนร่างของท่านล้มลง อายะฮ์นี้เป็นที่เข้าใจกันว่าเพื่อสอนผู้ชมว่าญินไม่รู้จักสิ่งเร้นลับ (อิลมุลฆ็อยบ์) หากพวกเขารู้ พวกเขาจะไม่ต้องตรากตรำเหมือนคนโง่ในการรับใช้คนตาย [27]
มะฮัมมัดดิมในบทเพลงของซาโลมอน
[แก้]ตามที่ได้รับแรงบันดาลใจจากโองการ อัลกุรอานของชาวมุสลิมบางคน เชื่อว่า นบีมุฮัมมัด (อาหรับ: مُحَمَّد , พยัญชนะ: m- ħ-md) ถูกกล่าวถึงในบทเพลงซาโลมอน (5:16) ว่า 'มะฮัมมัดดิม' (ฮีบรู: מַחֲמַדִּים , พยัญชนะ: m-ħ-mdym) แม้ว่าคำหลังจะแปลว่า "น่าปรารถนา" หรือ "น่ารัก" โดยชาวยิว [28]
ดูเพิ่ม
[แก้]- เรื่องเล่าในพระคัมภีร์และอัลกุรอาน
- ฮารูตและมารูต
- ตำนานและอัลกุรอาน
- กิเศาะศุล อัมบิยาอ์ ("เรื่องราวของบรรดานบี")
- ราชินีแห่งเชบา
- สุไลมาน
- ซูเราะฮ์ อันนัมล์ (บทของมด)
- อาณาจักรซาโลมอน
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Glasse, Cyril (1988). Concise Encyclopedia of Islam. p. 374.
- ↑ Law and Tradition in Classical Islamic Thought: Studies in Honor of Professor Hossein Modarressi. (2013). Vereinigtes Königreich: Palgrave Macmillan. p. 249
- ↑ [อัลกุรอาน 38:40]
- ↑ "Sulaymān b. Dāwūd". Encyclopaedia of Islam (2nd ed.). Brill. 2012. doi:10.1163/1573-3912_islam_SIM_7158.
- ↑ [อัลกุรอาน 21:78]
- ↑ Helewa, Sami (2017-11-01). Models of Leadership in the Adab Narratives of Joseph, David, and Solomon: Lament for the Sacred (ภาษาอังกฤษ). Lexington Books. ISBN 978-1-4985-5267-7.
- ↑ Wheeler, Brannon (2002-06-01). Prophets in the Quran: An Introduction to the Quran and Muslim Exegesis (ภาษาอังกฤษ). A&C Black. ISBN 978-1-4411-0405-2.
- ↑ 8.0 8.1 8.2 Azzam, L. "David and Solomon". Lives of the Prophets. Suhail Academy. pp. 62–64.
- ↑ [อัลกุรอาน 21:79]
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ:0 - ↑ 11.0 11.1 อัลกุรอาน 34:12
- ↑ Lebling, Robert (2010). Legends of the Fire Spirits: Jinn and Genies from Arabia to Zanzibar. I.B. Tauris. ISBN 978-0-857-73063-3.
- ↑ [อัลกุรอาน 34:13]
- ↑ Shalev-Eyni, Sarit. "Solomon, his demons and jongleurs: The meeting of Islamic, Judaic and Christian culture". Al-Masaq 18.2 (2006): 145–160.
- ↑ อัลกุรอาน 38:35
- ↑ Moiseeva Anna Vladimirovna Prophet Sulaimān V Klassische Persische Poesie: Semantik Und Struktur Des Bildes . Orientalistik. Afrikanistik. 2020. Nr. 3. URL: https://cyberleninka.ru/article/n/prorok-sulaym-n-v-klassicheskoy-persidskoy-poezii-semantika-i-struktura-obraza (retrieved 14 October 2021).
- ↑ Shalev-Eyni, Sarit. "Solomon, his demons and jongleurs: The meeting of Islamic, Judaic and Christian culture". Al-Masaq 18.2 (2006): 155.
- ↑ [อัลกุรอาน 27:18]
- ↑ [อัลกุรอาน 27:19]
- ↑ Deen, Mawil Y. Izzi (1990). "Islamic Environmental Ethics, Law, and Society" (PDF). ใน Engel JR; JG Engel (บ.ก.). Ethics of Environment and Development. Bellhaven Press, London. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-07-14.
- ↑ Peacock, A.C.S. (2019). Islam, Literature and Society in Mongol Anatolia. Cambridge University Press. doi:10.1017/9781108582124. ISBN 9781108582124.
- ↑ "Qur'an, 27: 15 – 19".
- ↑ อัลกุรอาน 27:22
- ↑ "Qur'an, 27: 15 – 44".
- ↑ Die Dschinn, Teufel und Engel im Koran [microform] by Eichler, Paul Arno, 1889-Publication date 1928 Topics Koran Publisher Leipzig : Klein Collection microfilm; additional_collections Digitizing sponsor Internet Archive Contributor Internet Archive Language German Microfilm Addeddate 2007-02-13 00:12:26 Foldoutcount 0 Identifier MN40251ucmf_1 Identifier-ark ark:/13960/t4zg6hn3v Openlibrary_edition OL14024173M Openlibrary_work OL10715783W Page 9 Ppi 400
- ↑ อัลกุรอาน 34:14
- ↑ Islam: A Worldwide Encyclopedia [4 Volumes]. (2017). USA: ABC-CLIO. p. 1477
- ↑ Richard S. Hess; Gordon J. Wenham (1998). "Teaching the Old Testament in the Context of Islam". Make the Old Testament Live: From Curriculum to Classroom. Wm. B. Eerdmans Publishing. pp. 138–139. ISBN 978-0-8028-4427-9. สืบค้นเมื่อ 4 April 2013.