แม่น้ำเหลียว
แม่น้ำเหลียว 辽河 / Liáo Hé / Liao River | |
---|---|
แม่น้ำเหลียว | |
ระบบลำน้ำและพื้นที่ลุ่มน้ำของแม่น้ำเหลียว | |
ชื่อท้องถิ่น | 辽河 |
ที่ตั้ง | |
ประเทศ | จีน |
มณฑล | เหอเป่ย์, มองโกเลียใน, จี๋หลิน, เหลียวหนิง |
ลักษณะทางกายภาพ | |
ต้นน้ำ | มาจากหลากหลายแหล่งของแต่ละลำน้ำสาขา |
ปากน้ำ | อ่าวเหลียวตง |
• ตำแหน่ง | เหลียวหนิง |
ความยาว | 1,345 km (836 mi) |
พื้นที่ลุ่มน้ำ | 232,000 km2 (90,000 sq mi) |
แม่น้ำเหลียว | |||||||
ภาษาจีน | 辽河 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ความหมายตามตัวอักษร | แม่น้ำเหลียว | ||||||
|
แม่น้ำเหลียว (จีนตัวย่อ: 辽河; จีนตัวเต็ม:
แม่น้ำเหลียวยังเป็นสถานที่สำคัญทางภูมิศาสตร์ เนื่องจากแบ่งมณฑลเหลียวหนิงสมัยใหม่ออกเป็นสองภูมิภาคกว้าง ๆ คือ เหลียวตง ("แม่น้ำเหลียวฝั่งตะวันออก") และเหลียวซี ("แม่น้ำเหลียวฝั่งตะวันตก")
ระบบ[แก้]
แม่น้ำเหลียวเกิดจากการบรรจบกันของแม่น้ำสาขาสองสาย คือ แม่น้ำซีเหลียวจากทางทิศตะวันตก และแม่น้ำตงเหลียวจากทางทิศตะวันออก แควทางตะวันตก (แควของแม่น้ำซีเหลียว) ทั้งหมดอยู่ในเขตปกครองตนเองมองโกเลียในและเกิดจากการบรรจบกันของแม่น้ำซีลามู่หลุน (
ในระบบแม่น้ำนี้ แม่น้ำเหลียวเดิม คือแม่น้ำสายหลัก ที่เริ่มต้นจากจุดรวมสองแควสาขาข้างต้นและไหลจากชายแดนมณฑลเหลียวหนิงทางตอนเหนือ ลงไปทางใต้ผ่านที่ราบจีนตะวันออกเฉียงเหนือ และโค้งหักมุมไปทางทิศตะวันตกในบริเวณใกล้กับตำบลผิงติ่งเป่า อำเภอเถี่ยหลิ่ง เมืองเถี่ยหลิ่ง โดยมีแม่น้ำสาขาขนาดเล็กอื่นอีกหลายสายมาบรรจบตลอดทาง ซึ่งจากการสะสมตัวของตะกอนบริเวณที่ราบน้ำท่วมทำให้แม่น้ำเหลียวในช่วงที่ผ่านเมืองซินหมินของนครเฉิ่นหยางทางตะวันตกนี้[3]คดโค้งเป็นลำน้ำโค้งตวัดเป็นส่วนหนึ่งของที่ราบตะกอนน้ำพาที่กว้างใหญ่ จึงมักได้รับการเรียกฉายาว่า จฺวี่หลิวเหอ หรือ "แม่น้ำลำธารยักษ์" (
จากนั้นแม่น้ำเหลียวไหลไปทางตะวันตกเฉียงใต้ใกล้กับสถานีอุทกวิทยาลิ่วเจียนฝาง (六间房水文站) ที่อำเภอไท่อานของนครอานชาน ในอดีตปลายแม่น้ำเหลียวนี้แยกเป็นสองสาขา และก่อตัวให้เกิดสามเหลี่ยมปากแม่น้ำเหลียว (辽河
อย่างไรก็ตาม สามเหลี่ยมปากแม่น้ำเหลียวมีสภาพภูมิประเทศที่ราบซึ่งประกอบขึ้นโดยดินตะกอนอ่อน มีลำน้ำโค้งตวัด ซึ่งเกิดจากในอดีตมีการเปลี่ยนเส้นทางการไหลมาแล้วหลายครั้ง ประกอบกับความเสี่ยงที่ระดับน้ำสูงขึ้นโดยพายุเนื่องจากเป็นเขตที่ราบต่ำ (เป็นแอ่ง) ทำให้เกิดปัญหาใหญ่ในการควบคุมอุทกภัย ความเสี่ยงจากน้ำท่วมบริเวณชายฝั่งของระบบแม่น้ำเหลียวนี้กำลังคุกคามเมืองหยิงโข่ว ซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ติดกับปากแม่น้ำต้าเหลียวและเป็นที่อยู่อาศัยของประชากร 2 ล้านคน ในปี 1958 แม่น้ำไว่เหลียวที่ลิ่วเจียนฝางถูกปิดกั้นจากโครงการวิศวกรรมชลประทาน โดยเปลี่ยนเส้นทางการไหลของน้ำทั้งหมดจากแม่น้ำเหลียวเดิมไปทางแม่น้ำซวงไถจื่อ (ซึ่งเปลี่ยนชื่อเป็น "แม่น้ำเหลียว" แทนในปี 2011) โดยแยกแม่น้ำหุนและแม่น้ำไท่จื่อออกจากระบบแม่น้ำเหลียวอย่างมีประสิทธิภาพ ดังนั้นตั้งแต่ปี 1958 ระบบแม่น้ำต้าเหลียว จึงถือเป็นระบบน้ำที่แยกออกเป็นอิสระจากแม่น้ำเหลียว และแม่น้ำหุนและแม่น้ำไท่จื่อไม่ได้เป็นสาขาของแม่น้ำเหลียวอีกต่อไป นอกจากนี้ เนื่องจากกระแสน้ำต้นน้ำของแม่น้ำไว่เหลียว (แม่น้ำต้าเหลียว) ถูกตัดขาด ทำให้แม่น้ำเหลียวไม่มีลำน้ำแยกเป็นสองสาขาเพื่อกระจายการไหลอีกต่อไปด้วย ดังนั้นในทางเทคนิคแล้วการคงอยู่ของสามเหลี่ยมปากแม่น้ำเหลียวจึงสิ้นสุดตั้งแต่ปี 1958 แต่อย่างไรก็ตามชื่อนี้ยังคงใช้เรียกพื้นที่ของเมืองผานจิ่นระหว่างฝั่งซ้ายของแม่น้ำเหลียว กับฝั่งขวาของแม่น้ำไว่เหลียว (แม่น้ำต้าเหลียว)
ลำน้ำสาขา[แก้]
แควสาขาหลัก[แก้]
- แม่น้ำซีเหลียว (
西 辽河) เป็นแควสาขาที่ใหญ่ที่สุดของแม่น้ำเหลียว มีความยาว 449 กิโลเมตร (279 ไมล์) มีพื้นที่ลุ่มน้ำกว่า 136,000 ตารางกิโลเมตร (53,000 ตารางไมล์) - แม่น้ำตงเหลียว (东辽
河 ) มีความยาว 360 กิโลเมตร (220 ไมล์) มีพื้นที่ลุ่มน้ำกว่า 11,300 ตารางกิโลเมตร (4,300 ตารางไมล์)
แควสาขาย่อย[แก้]
- แม่น้ำซูไถ (苏台
河 ) - แม่น้ำชิง (
清河 ) - แม่น้ำไฉ (
柴 河 ) - แม่น้ำฟ่าน (泛河)
- แม่น้ำซิ่วฉุ่ย (
秀 水 河 ) - แม่น้ำหย่างซีมู่ (养息
牧 河 ) - แม่น้ำลิ่ว (
柳河 ) - แม่น้ำร่าวหยาง (绕阳
河 )
แควสาขาเดิม[แก้]
- แม่น้ำหุน (浑河, แปลตามตัว แม่น้ำโคลน) มีความยาว 415 กิโลเมตร (258 ไมล์) มีพื้นที่ลุ่มน้ำกว่า 11,500 ตารางกิโลเมตร (4,400 ตารางไมล์)
- แม่น้ำไท่จื่อ (
太子 河 ) มีความยาว 413 กิโลเมตร (257 ไมล์) มีพื้นที่ลุ่มน้ำกว่า 13,900 ตารางกิโลเมตร (5,400 ตารางไมล์)
ดูเพิ่ม[แก้]
- รายชื่อแม่น้ำในประเทศจีน
- ที่ราบดินลมหอบ (Loess Plateau)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Liao River". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ 1 January 2013.
- ↑ Cao, Jie. "Liao River in Deep Trouble" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2 September 2009. สืบค้นเมื่อ 1 January 2013.
- ↑ "Geography -- china.org.cn". www.china.org.cn.