มหาวิทยาลัยโตเกียว
ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด |
ใบแปะก๊วย สัญลักษณ์ประจำมหาวิทยาลัยโตเกียว | |
ละติน: Universitas Tociensis | |
ชื่อเดิม | Imperial University (1886–1897) Tokyo Imperial University (1897–1947) |
---|---|
ชื่อย่อ | โทได / |
ประเภท | รัฐ (ระดับชาติ) |
สถาปนา | 12 เมษายน 1877 |
สังกัดวิชาการ | IARU AEARU AGS BESETOHA AALAU Washington University in St. Louis McDonnell International Scholars Academy[1] |
อธิการบดี | Teruo Fujii |
อาจารย์ | 3,937 เต็มเวลา (2022)[2] |
ผู้ศึกษา | 28,133 (2022)[3] excluding research students and auditors |
ปริญญาตรี | 13,962 (2022)[4] |
บัณฑิตศึกษา | 14,171 (2022)[5] รวมถึงหลักสูตรระดับมืออาชีพ |
6,123 | |
ที่ตั้ง | , , |
วิทยาเขต | เขตเมือง |
สี | น้ำเงิน |
เว็บไซต์ | u-tokyo.ac.jp |
มหาวิทยาลัยโตเกียว (ญี่ปุ่น:
มหาวิทยาลัยโตเกียวประกอบด้วย 10 คณะซึ่งมีนักศึกษารวมทั้งสิ้นประมาณ 30,000 คน ในจำนวนนี้มีนักศึกษาต่างชาติประมาณ 2,100 คนเป็นนักศึกษาไทยประมาณ 150 คน (ซึ่งเป็นสัดส่วนสูงทีสุดในบรรดามหาวิทยาลัยในญี่ปุ่น) ปัจจุบันมีหลักสูตรครอบคลุมสาขาวิทยาการเกือบทั้งหมด แต่ที่มีชื่อเสียงมากเป็นพิเศษคือ กฎหมาย รัฐศาสตร์ วรรณกรรม เศรษฐศาสตร์ แพทยศาสตร์ และวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งนี้ผลิตนักการเมืองและข้าราชการระดับสูงของญี่ปุ่นจำนวนมาก นับแต่อดีตจนปัจจุบันแม้ว่าสัดส่วนจะลดลงก็ตาม อัตราส่วนของรัฐมนตรีที่เป็นศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยโตเกียวยังคงสูงที่สุดในประเทศญี่ปุ่น โดยแต่ละช่วงคริสต์ศตวรรษจะอยู่ที่ประมาณ 23, 12, 14, 15 และ 16 ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 1950, 60', 70', 80' และ 90' ตามลำดับ
มหาวิทยาลัยโตเกียวมีการเรียนการสอนที่เป็นที่ยอมรับว่า เป็นหนึ่งในสถาบันการศึกษาชั้นสูงในหลากหลายสาขาวิชา และมีอัตราการแข่งขันในการเข้าศึกษาสูงที่สุดในประเทศญี่ปุ่น มหาวิทยาลัยโตเกียวมีมหาวิทยาลัยคู่แข่งอยู่หกมหาวิทยาลัย เช่น มหาวิทยาลัยเคโอซึ่งก่อตั้งก่อนช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง มหาวิทยาลัยฮิโตะสึบาชิซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงมากในหมู่คนญี่ปุ่นและเปิดสอนเฉพาะวิชาด้านสังคมศาสตร์ หรือมหาวิทยาลัยเกียวโตซึ่งผลิตนักวิทยาศาสตร์รางวัลโนเบลเป็นจำนวนมาก หนึ่งในศิษย์เก่าเจ้าของรางวัลโนเบลของมหาวิทยาลัยโตเกียวคืออธิการบดีมหาวิทยาลัยโตเกียวอิมพิเรียลชื่อ ศาสตราจารย์ คิคุจิ ไดโรกุ ในด้านกีฬา ทีมเบสบอลมหาวิทยาลัยโตเกียว ประสบความสำเร็จมากที่สุดทีมหนึ่งในระดับมหาวิทยาลัยของกรุงโตเกียว
ศูนย์ฮงโงะเป็นศูนย์หลักของมหาวิทยาลัยซึ่งเดิมเป็นที่พำนักของตระกูล "มาเอดะ" ช่วงสมัยเอโดะผู้เป็นเจ้าเมืองเคงะ สัญลักษณ์หนึ่งที่เป็นที่รู้จักและอยู่จนปัจจุบันของมหาวิทยาลัยคือ "อะกามง" (ประตูแดง) ส่วนตราสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัยเป็นรูปใบแปะก๊วย ซึ่งปลูกอยู่เรียงรายทั่วทั้งบริเวณของมหาวิทยาลัย
ประวัติ[แก้]
มหาวิทยาลัยโตเกียวก่อตั้งช่วงยุคสมัยเมจิในปี ค.ศ. 1877 ภายใต้ชื่อปัจจุบันโดยรวมโรงเรียนแพทย์ของรัฐบาลเดิมเข้ากับการเรียนการสอนแบบตะวันตกเข้าด้วยกัน หลังจากนั้นได้ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น มหาวิทยาลัยหลวง (
มหาวิทยาลัยได้รับอนุญาตจากรัฐบาลเมจิในปี ค.ศ. 1877 ภายใต้ชื่อปัจจุบันด้วยการรวมโรงเรียนรัฐบาลเก่าแก่ด้านการแพทย์ดั้งเดิม และการเรียนรู้สมัยใหม่และได้เปลี่ยนชื่อเป็น มหาวิทยาลัยหลวง (
พอในปี ค.ศ. 1947 หลังจากญี่ปุ่นพ่ายสงครามโลกครั้งที่สอง มหาวิทยาลัยได้กลับมาใช้ชื่อดั้งเดิมอีกครั้ง และเริ่มต้นระบบมหาวิทยาลัยใหม่ในปี ค.ศ. 1949 โทได หรือ โตไดได้ยุบรวมสถาบันการศึกษาขั้นสูงแห่งแรก (ปัจจุบันคือศูนย์โคมาบะ) และสถาบันการศึกษาขั้นสูงแห่งโตเกียวเดิม เข้าเป็นศูนย์ของมหาวิทยาลัย โดยแบ่งแยกการเรียนการสอนปีแรกและปีที่สองของระดับปริญญาบัณฑิตไว้ที่ศูนย์นี้ หลังจากนั้นพอนักศึกษาขึ้นชั้นปีที่สามจึงย้ายเข้าเรียนที่ศูนย์หลักฮงโงะ
แม้ว่ามหาวิทยาลัยจะก่อตั้งขึ้นในช่วงสมัยเมจิ แต่ก็มีรากฐานก่อนหน้านี้ในหน่วยงานดาราศาสตร์ (
คิคุจิ ไดโรกุ บุคคลสำคัญในการศึกษาของญี่ปุ่นทำหน้าที่เป็นประธานของมหาวิทยาลัยหลวงโตเกียว
สำหรับโอลิมปิกฤดูร้อนปี 1964 มหาวิทยาลัยเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันกีฬาประเภทปัญจกรีฑาสมัยใหม่
มหาวิทยาลัยโตเกียวเข้าร่วมกับกับสมาพันธ์ความร่วมมือมหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งประเทศญี่ปุ่น ภายใต้กฎหมายใหม่ซึ่งใช้กับมหาวิทยาลัยของรัฐทุกมหาวิทยาลัยตั้งแต่ปี ค.ศ. 2004 (ออกนอกระบบ)
แม้ว่าจะสมาพันธ์จะมีความมุ่งหมายเพื่อเป็นอิสระทางการเงินและการบริหาร มหาวิทยาลัยโตเกียวยังคงถูกควบคุมบางส่วนโดยกระทรวงการศึกษา วัฒนธรรม กีฬา วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (มงบุคางะกุโช หรือ มงกะโช)
เมื่อวันที่ 20 มกราคม ค.ศ. 2012 มหาวิทยาลัย ประกาศว่าจะเปลี่ยนจุดเริ่มต้นของปีการศึกษาตั้งแต่เดือนเมษายนถึงเดือนกันยายน เพื่อจัดระเบียบปฏิทินให้สอดคล้องกับมาตรฐานสากล การเปลี่ยนแปลงจะค่อย ๆ เปลี่ยนไปในช่วงห้าปี แต่ประธานคนเดียวได้รับการประกาศอย่างไม่ดีและมหาวิทยาลัยก็ยกเลิกแผนการดังกล่าว
จากนิตยสารเจแปนไทมส์ ระบุว่ามหาวิทยาลัยมีอาจารย์ 1,282 คนในเดือนกุมภาพันธ์ 2012 โดยในจำนวนนั้นมี 58 คนเป็นผู้หญิง
ในฤดูใบไม้ร่วงปี 2012 เป็นครั้งแรกที่มหาวิทยาลัยโตเกียวเริ่มหลักสูตรระดับปริญญาตรีสองหลักสูตร ที่สอนเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมดและมุ่งเน้นไปที่นักศึกษาต่างชาติ - หลักสูตรภาษาอังกฤษที่ Komaba (PEAK) - หลักสูตรนานาชาติในสาขาญี่ปุ่นในเอเชียตะวันออก และหลักสูตรนานาชาติ วิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม ในปี 2014 คณะวิชาวิทยาศาสตร์ของมหาวิทยาลัยโตเกียวได้เปิดตัวหลักสูตรการถ่ายโอนระดับปริญญาตรีภาษาอังกฤษทั้งหมด ที่เรียกว่าหลักสูตรวิทยาศาสตร์ทั่วโลก (GSC)
-
หอประชุมยาสุดะ มหาวิทยาลัยโตเกียว
-
โรงเรียนกฎหมาย มหาวิทยาลัยโตเกียว
-
ห้องสมุดโคมาบะ
-
อาคารเรียนหลัก สถาบันฟิสิกส์ของแข็ง มหาวิทยาลัยโตเกียว
-
สวนพฤกษศาสตร์โคอิชิคาวะ
-
ศูนย์วิจัยโคมาบะ
คณะและบัณฑิตวิทยาลัย[แก้]
คณะ[แก้]
- นิติศาสตร์
- แพทยศาสตร์
- วิศวกรรมศาสตร์
- มนุษยศาสตร์
- วิทยาศาสตร์
- เกษตรศาสตร์
- เศรษฐศาสตร์
- ศิลปศาสตร์
- ศึกษาศาสตร์
- เภสัชศาสตร์
บัณฑิตวิทยาลัย[แก้]
- นิติศาสตร์และรัฐศาสตร์
- แพทยศาสตร์
- วิศวกรรมศาสตร์
- มานุษยวิทยาและสังคมศาสตร์
- วิทยาศาสตร์
- เกษตรศาสตร์และชีวศาสตร์
- เศรษฐศาสตร์
- ศิลปศาสตร์และวิทยาการ
- ศึกษาศาสตร์
- เภสัชศาสตร์
- วิทยาการคณิตศาสตร์
- วิทยาการล้ำยุค
- วิทยาการและเทคโนโลยีสารสนเทศ
- ศึกษาสารสนเทศเชิงบูรณาการ
- นโยบายสาธารณะ
สถาบันวิจัย[แก้]
- สถาบันวิทยาการเวชศาสตร์
- สถาบันวิจัยแผ่นดินไหว
- สถาบันวัฒนธรรมตะวันออก
- สถาบันสังคมศาสตร์
- สถาบันศึกษาสารสนเทศและการสื่อสารสังคม
- สถาบันวิทยาการอุตสาหการ
- สถาบันภูมิประวัติศาสตร์
- สถาบันเวชศาสตร์โมเลกุลและเซลล์
- สถาบันวิจัยรังสีคอสมิก
- สถาบันฟิสิกส์สถานะของแข็ง
- สถาบันวิจัยมหาสมุทร
คณาจารย์ที่มีชื่อเสียง[แก้]
- บาสิล ฮอล ชามเบอร์เลียน (Basil Hall Chamberlain)
- ชินนิจิ คิตาโอกะ (Shinichi Kitaoka) ผู้แทนญี่ปุ่นในสหประชาชาติ
- ยูจิ อิวาซาวะ (Yuji Iwasawa) ประธานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งองค์การสหประชาชาติ
- ไดโรกุ คิคุจิ (Dairoku Kikuchi)
- เจ้าชายทากาชิแห่งโคโนเอะ (Prince Konoe Takashi)
ศิษย์เก่าที่มีชื่อเสียง[แก้]
นายกรัฐมนตรี[แก้]
- ชิเงรุ โยชิดะ (Shigeru Yoshida) (1946-1947,1948-1954)
- โนบุสุเกะ คิฉิ (Nobusuke Kishi) (1957-1960)
- เออิซากะ ซาโตะ (Eisaku Sato) (1964-1972)
- ทาเคโอะ ฟุกุดะ (Takeo Fukuda) (1976-1978)
- ยาซุฮิโระ นากาโซเนะ (Yasuhiro Nakasone) (1982-1987)
- คิอิจิ มิยาซาวะ (Kiichi Miyazawa) (1991-1993)
นักวิทยาศาสตร์[แก้]
- ทาดาโตชิ อากิบะ (Tadatoshi Akiba)
- คิโยชิ อิโต (Kiyoshi Itō)
- เคนกิจิ อิวาซาวะ (Kenkichi Iwasawa)
- ยาซุมาซะ คานาดะ (Yasumasa Kanada)
- คุนิฮิโกะ โคไดระ (Kunihiko Kodaira)
- มิคิโอะ ซาโตะ (Mikio Sato)
- โกโระ ชิมูระ (Goro Shimura)
- ยูทากะ ทานิยามะ (Yutaka Taniyama)
- เทจิ ทากางิ (Teiji Takagi)
- โทชิยาซุ ลอเรนส์ คุนิอิ (Tosiyasu L. Kunii)
อื่น ๆ[แก้]
- โตโยโอะ อิโต สถาปนิก
- ซูซีโล บัมบัง ยูโดโยโน (Susilo Bambang Yudhoyono) ประธานาธิบดีคนที่หกของอินโดนีเซีย
- เลโอ เอซากิ (Leo Esaki) นักฟิสิกส์รางวัลโนเบล
- ยาซุนาริ คาวาบาตะ (Yasunari Kawabata) นักเขียนรางวัลโนเบล
- มาซาโตชิ โคชิบะ (Masatoshi Koshiba) นักฟิสิกส์รางวัลโนเบล
- เคนซาบุโระ โอเอะ (Kenzaburo Oe) นักเขียนรางวัลโนเบล
- สมเด็จพระจักรพรรดินีมาซาโกะ (Empress Masako) แห่งประเทศญี่ปุ่น
- มิโนรุ ฮาราดะ นายกสมาคมโซคา กักไก ท่านที่ 6
คนไทย[แก้]
- ศาสตราจารย์นายแพทย์ สมอาจ วงษ์ขมทอง (Som-Arch WongKhomtong) - อดีตศาสตราจารย์ประจำของคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยโตเกียว และ อดีตผอ.สถาบันพัฒนาการสาธารณสุขอาเซียน มหาวิทยาลัยมหิดล
- ดร.สามารถ ราชพลสิทธิ์ - รองผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร ประธานคณะอนุกรรมการสาขาวิศวกรรมจราจรและขนส่งวิศวกรรมสถานแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์
- ดร.ก่องกานดา ชยามฤต - ผู้อำนวยการองค์การสวนพฤกษศาสตร์ และ อาจารย์พิเศษ ด้านอนุกรมวิธานของพืช อนุกรมวิธานของพืชมีดอก คณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
- นาย ปรีชา โชคนำทาง คณะวิศวกรรมศาสตร์
- ดร.สุพรรณิกา โพธิเทพ
- ดร.สุรพงษ์ รัตนกุล ภาควิชาวิศวกรรมสิ่งแวดล้อม คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี[9][10]
- ศ.ดร.สุพจน์ เตชะวรสินสกุล อดีตหัวหน้าภาควิชาวิศวกรรมโยธา และคณบดีคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
- ดร.ประสงค์ชัย เศรษฐสุรวิชญ์ วิทยาลัยการเมืองการปกครอง มหาวิทยาลัยมหาสารคาม[11]
- ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. นเรฏฐ์ พันธราธร รองอธิการบดีฝ่ายวิชาการ มหาวิทยาลัยรังสิต
สระน้ำซันชิโระ[แก้]
สระน้ำซันชิโระ ตั้งอยู่ใจกลางมหาวิทยาลัยศูนย์ฮงโงะ ก่อสร้างเมื่อ ค.ศ. 1615 หลังจากการพังทลายของปราสาทโอซากะ ท่านโชกุนในสมัยนั้นจึงพระราชทานสระน้ำและสวนรอบ ๆ ให้กับ "มาเอดะ โทชิตสึเนะ" โดย "มาเอดะ สึนาโนริ" เป็นคนพัฒนาสวนเพิ่มเติมจนกลายเป็นสวนที่สวยงามที่สุดใน เอโดะ (ปัจจุบันคือโตเกียว) ด้วยภูมิสถาปัตย์แบบดั้งเดิมแปดแบบแบ่งเป็นแปดบริเวณ ส่วนที่มีชื่อเสียงคือสระน้ำเทียม เนินเขา และคุ้มต่าง ๆ แต่เดิมรู้จักกันในชื่อว่า "อิคุโตะกุ เอ็น" ซึ่งหมายถึง"สวนแห่งการเผยแผ่พระธรรม" เส้นรอบขอบของสระน้ำจะเป็นรูปหัวใจหรือ "โคโคโระ" หรือ "ชิน" ดังนั้นชื่ออย่างเป็นทางการจะเรียกว่า "อิคุโตะกุ เอ็น ชินจิอิเกะ" อย่างไรก็ตามผู้คนมักเรียกว่า สระน้ำซันชิโระ หลังจากมีการตีพิมพ์นิยายเรื่องซันชิโระของ "นัตสึเมะ โซเซกิ"
เรื่องแต่งเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยโตเกียว[แก้]
- ในการ์ตูนและหนังการ์ตูนเรื่องบ้านพักอลเวง ตัวเอกคือ เคทาโร อุราชิมะ เป็นนักเรียนที่พลาดการสอบเข้ามหาวิทยาลัยโตเกียวหลายหน แต่สอบได้ในท้ายสุด
- การ์ตูนเรื่อง "นายซ่าส์ท้าเด็กแนว (Dragon Zakura)" เป็นเรื่องเกี่ยวกับทนายความยากจน ซึ่งเคยเป็นสมาชิกก้วนมอเตอร์ไซค์ ซึ่งพยายามสอนนักเรียนผลการเรียนแย่ ๆ ให้สามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยโตเกียวได้จนจบการศึกษา
- ตัวเอกในเรื่องซูเปอร์แมนของสำนักพิมพ์การ์ตูนดีซี จะเอ่ยถึงเบื้องหลังบ่อย ๆ ว่าเรียนที่มหาวิทยาลัยโตเกียวตอนเป็นคลาร์ก เคนต์
- ตัวละครที่เป็นครูและนักตามสาว ชื่อ ซุกุรุ เทชิงาวาระจากการ์ตูนและหนังการ์ตูนชื่อดัง "โอนิสึกะยอดครู" เคยเรียนที่มหาวิทยาลัยโตเกียวและชอบโม้เรื่องการศึกษาของตนเองบ่อยครั้ง
- ในอนิเมะเรื่อง Stein;Gate ตัวละคร โอคาเบะ รินทาโร่ กำลังเรียนอยู่ปี1 ด้านวิศวกรรมไฟฟ้าที่มหาลัยแห่งนี้
มหาวิทยาลัยโตเกียวในงานเขียน[แก้]
- มานาบุ มิยาซากิ (Manabu Miyazaki), ทปปะโมโนะ: นอกกฎ เหยียดผิว เคลือบแคลง ชีวิตของฉันในโลกมืดที่ญี่ปุ่น. (2005, สำนักพิมพ์โคตัน (Kotan Publishing), ISBN 0-9701716-2-5.)
อันดับมหาวิทยาลัย[แก้]
อันดับมหาวิทยาลัย | |
---|---|
อันดับในประเทศ(อันดับนานาชาติ) | |
สถาบันที่จัด | อันดับ |
QS WORLD (2019) | 1 (23) |
ARWU World | 1 (25) |
THE World | 1 (27) |
ใน ค.ศ. 2005 มหาวิทยาลัยโตเกียวได้รับการจัดให้เป็นอันดับ 1 ในเอเชีย[12] จากการจัดอันดับสถาบันในระดับอุดมศึกษาโดยมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้เจียวทง ประเทศจีน
ใน ค.ศ. 2011 มหาวิทยาลัยโตเกียวได้รับการจัดให้เป็นอันดับ 8 ของโลกที่มีชื่อเสียงโด่งดัง[13] จากการจัดอันดับสถาบันในระดับอุดมศึกษาโดยไทมส์ไฮเออร์เอดยูเคชันซัปพลีเมนต์ ประเทศอังกฤษ
ใน ค.ศ. 2011-2012 มหาวิทยาลัยโตเกียวได้รับการจัดให้เป็นอันดับ 1 ในเอเชีย[14] จากการจัดอันดับสถาบันในระดับอุดมศึกษาโดยไทมส์ไฮเออร์เอดยูเคชันซัปพลีเมนต์ ประเทศอังกฤษ
จากการจัดอันดับมหาวิทยาลัยของคอกโครัลลีไซมอนส์ประจำปี 2019 ได้จัดลำดับให้มหาวิทยาลัยโตเกียวอยู่ในอันดับที่ 23 ของโลก อันดับที่ 4 ของทวีปเอเชีย และอันดับที่ 1 ของประเทศญี่ปุ่น[15]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "MCDNNELL ACADEMY". global.wustl.edu. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-09-30. สืบค้นเมื่อ 2022-10-29.
- ↑ "
教職員 数 (令 和 4年 5月 1日 現在 ) -常勤 教員 (教授 ~助手 の計 )".東京大学 . 1 May 2022.(ในภาษาญี่ปุ่น) - ↑ Details on the number of students "
学生 数 の詳細 について -在籍 者 ". u-tokyo.ac.jp. สืบค้นเมื่อ 19 August 2022.(ในภาษาญี่ปุ่น) - ↑ The number of regular students, research students and auditors
令 和 4年 5月 1日 現在 学部 学生 ・研究 生 ・聴講生 数 調 -在籍 者 (ในภาษาญี่ปุ่น) - ↑ The number of graduate students, research students and international research students
令 和 4年 5月 1日 現在 大学院 学生 ・研究 生 ・外国 人 研究生 数 調 -在籍 者 (ในภาษาญี่ปุ่น) - ↑ "What is Todai?". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-09-08. สืบค้นเมื่อ 2012-02-06.
- ↑ The School and the University. University of California Press. 1985. p. 156. ISBN 0-520-05423-7.
- ↑ Lincoln, Edward J. (2001). Arthritic Japan: the slow pace of economic reform. Brookings Institution Press. p. 148. ISBN 0815700733.
- ↑ blog, Just a PhD (2016-04-25). "ดร.สุรพงษ์ รัตนกุล :: คอลัมน์แขกรับเชิญ :: คุยเรื่องเรียนด๊อกเตอร์กับด๊อกเตอร์". ก็แค่ปริญญาเอก. สืบค้นเมื่อ 2020-12-31.
- ↑ "About Us". env.kmutt.ac.th (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-12-31.
- ↑ "วิทยาลัยการเมืองการปกครอง มหาวิทยาลัยมหาสารคาม : College of Politics and Governance, Mahasarakham University". copag.msu.ac.th.
- ↑ หนึ่งร้อยอันดับแรกมหาวิทยาลัยในเอเชียแปซิฟิก เก็บถาวร 2006-07-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีนโดยมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้เจียวทง (ค.ศ. 2005)
- ↑ อันดับมหาวิทยาลัย 2011-2012 มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงโด่งดังของโลก โดย Thomson Reuters (ค.ศ. 2012)
- ↑ อันดับมหาวิทยาลัยในเอเชีย 2011-2012 เก็บถาวร 2012-05-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน โดย Thomson Reuters (ค.ศ. 2012)
- ↑ http://www.topuniversities.com/university-rankings/world-university-rankings/2019#sorting=rank+region=+country=+faculty=+stars=false+search=
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ มหาวิทยาลัยโตเกียว
- มหาวิทยาลัยโตเกียว
- Kato, Mariko, Todai still beckons nation's best, brightest but goals diversifying ที่ archive.today (เก็บถาวร มิถุนายน 5, 2012), Japan Times, August 11, 2009.