กล่าว

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 告つげ (MC kawH|kowk, “รายงาน”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩖ᩵ᩣ᩠ᩅ (กล่าว), ภาษาลาว ກ່າວ (ก่าว), ภาษาไทลื้อ ᦂᦱᧁᧈ (ก่าว), ภาษาไทใหญ่ ၵၢဝ်ႇ (ก่าว), ภาษาอาหม 𑜀𑜈𑜫 (กว์), 𑜀𑜨𑜧 (กอ̂ว์) หรือ 𑜀𑜨𑜈𑜫 (กอ̂ว์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง gauq, ภาษาจ้วง gauq; เทียบภาษาพ่าเก ကွ် (เกา, “บนบานศาลกล่าว”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กฺล่าว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	glàao
	ราชบัณฑิตยสภา	klao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/klaːw˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

กล่าว (คำอาการนาม การกล่าว)

1. บอก, แจ้ง, พูด
2. ขับร้อง

คำเกี่ยวข้อง

กล่าวขวัญ กล่าวหา