Rumeli Feneri
Rumeli Feneri ya da resmî adıyla Türkeli Feneri,[1] İstanbul'un Avrupa yakasında İstanbul Boğazı'nın Karadeniz'le birleştiği kuzey ucunda yer alan deniz feneridir. Karşısındaki Anadolu Feneri'nden 2 deniz mili uzaktadır. Bu iki feneri birleştiren çizgi İstanbul Limanı'nın kuzey sınırını oluşturmaktadır Fenerin bulunduğu köy de aynı isimle (Rumelifeneri) adlandırılır.
Eskiçağlarda buradaki yerleşmenin adının Panion olduğu yönünde güçlü kanıtlar bulunduğu ileri sürülmektedir.[2]
Kırım savaşı sırasında Fransız ve İngiliz gemilerinin Boğaz'ın ve Karadeniz'in girişlerini görebilmeleri için yapılmasına karar verilen fener 15 Mayıs 1856'da Fransızlar tarafından karşı sahildeki fenerle beraber kule kısmı yapılarak işletilmeye başlanmış. 1933'te Fransızlara verilen 100 senelik işletme imtiyazı iptal edilmiş ve tamamen Türklere geçmiştir.
Deniz yüzeyinden 58 metre yüksekte olan kule 30 metre boyundadır. Fener kulesi üç kademede inşa edilmiş olup lambası ilkin gazyağı ardından asetilen ile çalışmıştır. Günümüzde elektrik enerjisi ile aydınlanan fenere bütan gazı ile yedeği alınmaktadır. Fener beyaz ışığı ile 18 deniz mili uzaktan görülebilir.
Fenerin içinde Sarı Saltuk Dede'nin bir türbesi vardır.[3][4]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Tutel, Eser. "Rumeli Feneri". İstanbul Ansiklopedisi. 6. s. 354.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 27 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Kasım 2009.
- ^ İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Güneydoğu Avrupa Araştırmaları Merkezi - Bosphros[ölü/kırık bağlantı]
- ^ "Anadolu Ve Balkanlarda Sarı Saltuk Anılır". 16 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2015.
- ^ "Sarı Saltuk" (PDF). 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 15 Eylül 2015.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- http://www.sihirlitur.com/gezi/rumeli_feneri/index.html16 Ocak 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Video için http://www.sihirlitur.com/gezi/rumeli_feneri/yorum.html26 Nisan 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.