(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Anna Wintour - Vikipediya Kontent qismiga oʻtish

Anna Wintour

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Anna Wintour
Tavalludi 3-noyabr 1949-yil (1949-11-03) (75 yosh)
London, Angliya
Fuqaroligi Birlashgan Qirollik
Qoʻshma Shtatlar
Kasbi Editor-in-Chief, Vogue
Artistic Director, Condé Nast
Global Chief Content Officer, Condé Nast
Global Editorial Director, Vogue
Faoliyat yillari 1975-hozirga qadar
Turmush oʻrtogʻi
Bolalari 2
Otasi Charles Wintour
Onasi Eleanor Trego Baker
Imzosi

Dame Anna Wintour DBE (/ˈwɪntər/; 1949-yil 3-noyabrda tugʻilgan[1]) — Nyu-Yorkda istiqomat qiluvchi britaniyalik-amerikalik[2][3] jurnalist, Vogue jurnalining bosh muharriri boʻlib ishlagan. 1988-yildan beri va 2020-yildan beri Condé Nast uchun global bosh kontent direktori; u, shuningdek, Condé Nast badiiy rahbari va Vogue global tahririyat direktori[4]. Oʻzining savdo belgisi boʻlgan peydachi bob soch turmagi va quyuq quyoshdan saqlaydigan koʻzoynaklari bilan Wintour moda olamining koʻp qismidagi muhim shaxsga aylandi va paydo boʻlayotgan moda tendentsiyalari uchun koʻzlari uchun maqtovga sazovor boʻldi. Xabarlarga koʻra, uning oʻziga xosligi va talabchanligi unga „Yadroviy Vintur“ laqabini bergan.

Uning otasi Charlz Vintur, London Evening Standard gazetasi muharriri (1959—1976) unga gazetani oʻsha davr yoshlariga qanday moslashtirish haqida maslahat bergan. U oʻsmirlik davrida modaga qiziqa boshladi. Uning moda jurnalistikasidagi faoliyati ikkita Britaniya jurnalida boshlangan. Keyinchalik, u Nyu-York va House & Garden -da ishlagan holda AQShga koʻchib oʻtdi. U Londonga qaytib keldi va 1985-yildan 1987-yilgacha Britaniyaning Vogue jurnalining muharriri edi. Bir yil oʻtgach, u Nyu-Yorkdagi franchayzing jurnalini boshqarishni oʻz zimmasiga oldi va koʻpchilik toʻxtab qolgan nashrni qayta tikladi. Uning jurnaldan moda sanoatini shakllantirish uchun foydalanishi uning ichida munozaralarga sabab boʻldi. Hayvonlar huquqlari faollari unga moʻynani targʻib qilgani uchun hujum qilishgan, boshqa tanqidchilar esa uni jurnaldan ayollik va goʻzallik haqidagi elitistik qarashlarni targʻib qilish uchun foydalanganlikda ayblashgan.

Erta hayot va oila

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Anna Vintur Londonning Xempsted shahrida Evening Standard gazetasi muharriri Charlz Vintur (1917—1999) va amerikalik Eleonor „Noni“ Trego Beyker (1917—1995) oilasida Garvard yuridik fakulteti professorining qizi boʻlib tugʻilgan[5]. Uning ota-onasi 1940-yilda turmush qurishgan va 1979-yilda ajrashishgan[6]. Vintur onasi tomonidan buvisi, Pensilvaniyadan kelgan savdogarning qizi Anna Beyker (niya Gilkison) sharafiga nomlangan.[7] Honey va Petticoat kabi nashrlarga asos solgan jurnal muharriri Audrey Slaughter uning oʻgay onasi[8][9].

Ota tomondan buvisi orqali Vintur 18-asr oxiridagi yozuvchi xonim Elizabet Foster (keyinchalik Devonshir gertsogi) va uning birinchi eri, irlandiyalik siyosatchi Jon Tomas Fosterning nevarasi. Uning buyuk bobosi Frederik Xervi, Bristolning 4-grafi boʻlib, u Anglikan Derri episkopi boʻlib xizmat qilgan. Ser Avgust Vere Foster, 4-baroneta, bu nomdagi oxirgi baroneta, Vinturning nabirasi edi[10].

Faoliyati

[tahrir | manbasini tahrirlash]

"Oʻylaymanki, otam men uchun moda sohasida ishlashim kerak deb qaror qildi", deb eslaydi u "Sentabr sonida"[11]. U 15 yoshida qizining nufuzli Biba butikida birinchi ish joyini tashkil qildi[12]. Keyingi yili u Shimoliy London kollejini tark etdi va Harrodsda oʻquv dasturini boshladi. Ota-onasining buyrugʻi bilan u yaqin atrofdagi maktabda moda darslarida ham qatnashdi. Koʻp oʻtmay, „Siz modani yo bilasiz, yo bilmaysiz“, deb ulardan voz kechdi[13]. Yana bir kattaroq yigit Richard Nevill unga oʻzining mashhur va munozarali Oz -da jurnal ishlab chiqarishdagi birinchi tajribasini berdi[14].

1970-yilda Buyuk Britaniya Harper’s Bazaar qirolicha bilan Harper’s & Queen boʻlish uchun birlashganda, Vintur oʻzining birinchi muharrir yordamchilaridan biri sifatida ishga qabul qilindi va oʻz faoliyatini moda jurnalistikasida boshladi[15]. U hamkasblariga Vogue jurnalini tahrir qilmoqchi ekanligini aytdi.[16] U yerda boʻlganida u Shimoliy Londonning sobiq sinfdoshi boʻlgan model Annabel Xodinni topdi. Uning aloqalari Helmut Nyuton, Jim Li[17] va boshqa tendentsiyani yaratuvchi fotosuratchilar tomonidan innovatsion suratga olish uchun xavfsiz joylarga yordam berdi[18]. Ulardan biri Renoir va Manet asarlarini go-go botinkalardagi modellardan foydalangan holda qayta yaratdi. Uning raqibi bilan surunkali kelishmovchiliklar soʻng, Min Xogg,[19] u tark va uning yigiti bilan Nyu-Yorkka koʻchib, erkin jurnalist Jon Bredshow[20].

Yangi uyida u 1975-yilda Nyu-Yorkdagi Harper’s Bazaar jurnalida moda boʻyicha kichik muharrir boʻldi. Vinturning innovatsion suratlari muharrir Toni Mazzolani toʻqqiz oydan keyin uni ishdan boʻshatishga olib keldi[21]. Xabarlarga koʻra, uni Bob Marli bilan Bredshoning doʻstlaridan biri tanishtirgan va u bilan bir hafta davomida gʻoyib boʻlgan[22]. 2017- yilda Jeyms Korden bilan kechgan kech shouda u reggi afsonasi bilan hech qachon uchrashmaganligini, lekin agar u boʻlsa, u bilan „bogʻlanib qolgan boʻlardi“.[23] Bir necha oy oʻtgach, Bredshou unga moda muharriri sifatida oʻzining birinchi lavozimini egallashga yordam berdi, oʻsha paytda Pentxaus nashriyotchisi Bob Guccionening rafiqasi Keti Keeton tomonidan boshlangan ayollar kattalar jurnali Vivada. U bu aloqa tufayli u yerda ishlashni kamdan-kam muhokama qildi[24]. Bu uning shaxsiy yordamchisini yollashi mumkin boʻlgan birinchi ish edi, bu uning talabchan va qiyin xoʻjayin sifatida obroʻsini boshladi[25].

1978-yil oxirida Guccione foyda keltirmaydigan jurnalni yopdi. Vintur ishdan biroz dam olishga qaror qildi. U Bradshou bilan ajrashdi va fransuz produseri Mishel Esteban bilan munosabatlarni boshladi, ikki yil davomida u bilan boʻlgan vaqtini Parij va Nyu-York oʻrtasida taqsimladi[26]. U 1980-yilda Elza Klenschdan keyin Savvy nomli yangi ayollar jurnalida moda muharriri sifatida ishlashga qaytdi. Bu oʻz pul sarflagan mansab ongli professional ayollarga murojaat qilishga intildi[27], oʻquvchilar Vintur keyinchalik Vogue da nishonga edi[28].

Keyingi yili u Nyu-Yorkning moda muharriri boʻldi. U yerda yillar davomida toʻplagan moda yoyilishi va fotosessiyalari nihoyat eʼtiborni jalb qila boshladi. Muharrir Edvard Kosner baʼzan uning uchun juda qattiq qoidalarni egib, jurnalning boshqa boʻlimlarida ishlashga ruxsat berdi. U Reychel Uord ishtirokidagi muqova ustida ishlash orqali mashhur kishilar sotilgan nusxalarni qanchalik samarali qoldirishini bilib oldi[29]. Greys Koddington oʻttiz yil oʻtib: „Anna mashhurlikni hammadan oldin koʻrdi“, dedi[30]. Sobiq hamkasbi Vogue muharriri Greys Mirabella bilan intervyu uyushtirdi va u Vintur Mirabellaga oʻz ishini xohlayotganini aytganida tugadi[31][32].

November 1988 cover of American Vogue magazine, showing model Michaela Bercu, shot from just below the waist in natural outdoor light, wearing a $10,000 jewel-encrusted Christian LaCroix T-shirt with faded 450 jeans. The top headline on the cover reads „The real cost of looking good“
Vinturning AQShdagi birinchi Vogue muqovasi, 1988-yilda model Michaela Bercu ishtirokida. Keyinchalik 2014-yilda model Gigi Hadid bilan qayta yaratildi.

Oʻsha yil umuman qiyin boʻldi, chunki iqtisodiyot yomonlashdi. Fevral oyida Milan koʻrgazmalarida patlarni qimirlagandan soʻng, aprel sonining muqovasi LeBron Jeyms va Jizel Bündxenning irqiy stereotiplarni uygʻotgani uchun tanqidga sabab boʻldi[33]. Kelgusi oy Metʼs Kostyumlar Institutining tantanali marosimida kiygan dabdabali Karl Lagerfeld koʻylagi „2008-yilning eng yomon modasi“ deb nomlandi. Kuzda Vogue Living nomaʼlum muddatga toʻxtatildi va Erkaklar Vogue ayollar jurnaliga qoʻshimcha yoki qoʻshimcha sifatida yiliga ikki sonni qisqartirdi. Yil oxirida, dekabr oyi muqovasida Jennifer Enistonning Anjelina Joli haqida qilgan norozilik izohi birinchisining noroziligiga eʼtibor qaratdi; OAV kuzatuvchilari Vintur aloqani yoʻqotgan deb taxmin qila boshladilar[34][35].

A black-and-white photo of Wintour’s head with „Save Anna“ in white on black in a banner below.
„Annani saqlang“ logotipi pensiya haqidagi mish-mishlarga javoban yaratilgan

2008-yilda uning nafaqaga chiqishi[36] va uning oʻrniga fransuz Vogue muharriri Karin Roitfeld kelishi haqida mish-mishlar tarqaldi[37]. Xabar qilinishicha, Russian GQ muharriri rossiyalik Vogue muharriri Aliona Doletskayani Amerika Vogue jurnalining navbatdagi muharriri sifatida tanishtirgan[38]. Konde Nast oʻz rekordini himoya qilish uchun The New York Times gazetasida toʻliq sahifali eʼlon olib, javob berdi. Oʻsha nashrda Keti Xorin keyinchalik Vintur aloqasini yoʻqotmagan boʻlsa-da, oʻquvchi yaqinda shikoyat qilganidek, jurnal „eskirgan va oldindan aytib boʻladigan“ boʻlib qolganini yozgan. „Soʻnggi yillarda Vogueni oʻqish „ Toskanadagi villa“ hikoyasining oʻziga xos jozibasi haqida hayron boʻlishni anglatadi“, deya qoʻshimcha qildi Xorin. Jurnal turgʻunlik bilan ham noqulay munosabatda boʻldi, dedi u[37].

Manbalar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
  1. ↑ „Anna Wintour“ (inglizcha). Vogue. 13-noyabr 2018-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 1-noyabr 2018-yil.
  2. ↑ „Obama supporter Anna Wintour reportedly considered for ambassadorial post by administration“, The Hollywood Reporter. Retrieved 10 August 2016.
  3. ↑ Chris Rovzar, „Anna Wintour, Rest of City Turn Out to Vote“, New York, November 2008. Retrieved 11 August 2016.
  4. ↑ Lee, Edmund. „Condé Nast Puts Anna Wintour in Charge of Magazines Worldwide“ (inglizcha). The New York Times (15-dekabr 2020-yil). Qaraldi: 18-may 2021-yil.
  5. ↑ „Index entry“. FreeBMD. ONS. Qaraldi: 31-dekabr 2016-yil.
  6. ↑ „Index entry“. FreeBMD. ONS. Qaraldi: 31-dekabr 2016-yil.
  7. ↑ Oppenheimer, 2. „Eleanor Baker, an American, met Wintour at Cambridge University in England in the fall of 1939… [Her mother], Anna Gilkyson Baker, for whom Anna Wintour was named, was a charming, matronly, somewhat ditzy society girl from Philadelphiaʼs Main Line…“
  8. ↑ Oppenheimer, 99. „…[H]er animosity intensif[ied] after her father married Slaughter.“
  9. ↑ Tunstall, Jeremy. The Media in Britain. Columbia University Press, 1983 — 103-bet. ISBN 0-231-05816-0. Qaraldi: 10-iyun 2010-yil. „...[F]or example a newish magazine is often identified with a particular editor; an example is the association of Audrey Slaughter in the 1960s and 70s with a succession of young women's publications — Honey, Petticoat, and Over 21.“ 
  10. ↑ Masters, Brian. Georgiana Duchess of Devonshire. London, UK: Hamish Hamilton, 1981 — 298–99-bet. ISBN 0-241-10662-1. 
  11. ↑ The September Issue, 0:19.
  12. ↑ Oppenheimer, 42-44.
  13. ↑ Oppenheimer, 51.
  14. ↑ Oppenheimer, 58-62.
  15. ↑ Oppenheimer, 63.
  16. ↑ Oppenheimer, 70.
  17. ↑ Adams, Jo. „A Scooterman's Portfolio“. The Guardian (11-sentabr 2005-yil). Qaraldi: 25-noyabr 2011-yil.
  18. ↑ Oppenheimer, 81. „She quickly built up a reputation of being able to round up the best people and locations, mainly because of her connections through her father, pals like Nigel Dempster, and other well-placed people she met socially.“
  19. ↑ Oppenheimer, 96.
  20. ↑ Oppenhimer, 100.
  21. ↑ Oppenheimer, 109.
  22. ↑ Oppenheimer, 107.
  23. ↑ Schnurr, Samantha. „Anna Wintour Reveals Who She Would Never Invite Back to the Met Gala“. E! (26-oktabr 2017-yil). Qaraldi: 26-oktabr 2017-yil. „As for how Bob Marley is in bed, Wintour cleared that up as well. 'Fake news! I've never actually met Bob Marley,' she told Corden, clearing up any rumors that the two dated. However, Corden continued, 'Had you met him, would you have slept with him?' Her answer? 'Absolutely.'“.
  24. ↑ Oppenheimer, p. 118.
  25. ↑ Oppenheimer, p. 120.
  26. ↑ Oppenheimer, 152.
  27. ↑ Oppenheimer, p. 159.
  28. ↑ Fortini, Amanda; 10 February 2005; Defending VogueAndoza:'s evil genius; Slate. Retrieved 6 December 2006.
  29. ↑ Oppenheimer, 188.
  30. ↑ The September Issue, 1:12:00.
  31. ↑ Gray, 4.
  32. ↑ Oppenheimer, p. 190.
  33. ↑ Sherwell, Philip. „Race row over 'King Kong' Vogue cover“ (inglizcha). The Daily Telegraph (30-mart 2008-yil). 12-yanvar 2022-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 8-avgust 2019-yil.
  34. ↑ Cardace, Sara. „Will Fashion Queen Anna Wintour Lose Her Crown?“. New York Post (11-yanvar 2009-yil). 23-mart 2009-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 14-iyun 2010-yil.
  35. ↑ Mullaney, Tim. „Condé Nast to Fold Men's Vogue, Cut Back Portfolio“. Bloomberg (30-oktabr 2008-yil). Qaraldi: 14-iyun 2010-yil. „Condé Nast Publications Inc. will fold Men's Vogue into the larger women's Vogue magazine... because of faltering advertising sales. Men's Vogue will be published twice a year, the closely held New York-based publisher said today in an e-mail.“.
  36. ↑ „Restless Anna“. New York Post (18-noyabr 2008-yil). 23-aprel 2009-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 14-avgust 2009-yil.
  37. ↑ 37,0 37,1 Horyn, Cathy. „What's Wrong With Vogue?“. The New York Times (1-yanvar 2009-yil). Qaraldi: 14-avgust 2009-yil. „It's embarrassing to see how Vogue deals with the recession. For the December issue, it sent a writer off to discover the 'charms' of WalMart and Target. A similar obtuseness permeates a fashion spread in the January issue, where a model and a child are portrayed on a weekend outing with a Superman figure. Is a '50s suburban frock emblematic of the mortgage meltdown?“.
  38. ↑ „Why Anna Wintour Isn't Going Anywhere“. New York (2-oktabr 2008-yil). 14-noyabr 2011-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 14-avgust 2009-yil. 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Anna_Wintour&oldid=5287962" dan olindi