Id, ego va super-ego
Id, ego va super-ego Sigmund Freud'ning psixika tarkibiy modelida aniqlangan psixik apparatning qismlaridir; bu uch nazariy qurilmalarning faolligi va oʻzaro munosabati orqali ruhiy hayot tasvirlanadi. Psixikaning ushbu modeliga binoan id — koordinatsiyalashmagan instinktiv mayl; ego — koordinatsiyalashgan, realistik qism; super-ego esa tanqidiy va maʼnaviy rol oʻynaydi.[1]
Bu model tarkibiy va apparat xaritasi boʻlsa-da, id, ego va super-ego miya qismi emas, balki ong funksiyalaridir hamda haqiqiy somatik tuzilmalarga mos kelmaydi.
Bu konseptlar Freud tomonidan 1920-yillarda taklif etilgan va shu kunga qadar boshqa ruhshunoslar tomonidan ishlatilib kelinmoqda.
Manbalar
[tahrir | manbasini tahrirlash]- ↑ Snowden, Ruth. Teach Yourself Freud. McGraw-Hill, 2006 — 105–107-bet. ISBN 978-0-07-147274-6.
 | Bu andozani aniqrogʻiga almashtirish kerak. |